Η ομοφυλοφιλία για την επιστήμη σαφέστατα δεν αποτελεί ασθένεια.Η προσέγγιση του θέματος αυτού λοιπόν θα γίνει ακριβώς μέσα απο αυτήν την οπτική.Θα πούμε σε ποιά περίπτωση οι ομοφυλόφιλοι χρειάζονται βοήθεια απο κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας αλλά θα διατυπώσω και κάποιους προβληματισμούς που νομίζω ότι θα ήταν σημαντικό να απασχολούν την gay & lesbian κοινότητα άν πραγματικά θέλουν να υποστηρίξουν το ευρύτερα ανθρώπινο και παγκόσμιο δικαίωμα στην ελευθερία της σεξουαλικής έκφρασης.
Κατά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.) ο ορισμός που δίνεται για την ομοφυλοφιλία είναι : "Ο ομοφυλοφιλικός προσανατολισμός δείχνει ότι ένα άτομο ωθείται ψυχολογικά πιο πολύ να αναπτύξει μια σωματική και συναισθηματική σχέση με ένα άτομο του ίδιου φύλου,παρά με ένα άτομο του αντιθέτου φύλου.Η ψυχολογική έλξη,συνήθως αλλ'όχι αναγκαστικά ,περιλαμβάνει και σωματική έκφραση".Έχουν δημοσιευτεί έρευνες πάνω στην πιθανή "οργανική" ιδιαιτερότητα των ομοφυλοφιλων ατόμων (κυρίως για ομοφυλόφιλους άντρες) και οι περισσότερες απο αυτές συγκλίνουν στο ότι ο εγκέφαλος των ομοφυλόφιλων αντρών έχει μια μεγαλύτερη συγγένεια ή παρουσιάζει περισσότερες αναλογίες με εκείνον των ετερόφυλοφιλων γυναικών.Κάνοντας μια λεκτική κατάχρηση θα λέγαμε ότι ο εγκέφαλος των ομοφυλόφιλων αντρών είναι λίγο πιο κοντά στον θηλυκό εγκέφαλο (σε κάποιες δομές) απ'ότι εκείνος των ετεροφυλόφιλων.
Ένα ευρύτερο ερώτημα που απασχολούσε τις βιολογικές επιστήμες είναι εφόσον η ομοφυλοφιλία δεν οδηγεί σε απογόνους άρα "παγώνει" την εξέλιξη του είδους πως διατηρήθηκε αφού οι μηχανισμοί της φυσικής επιλογής καταστέλουν ότι δεν προάγει την εξέλιξη των ειδών.Για τον ανθρώπινο είδος το σέξ δεν είναι μόνο μέσο αναπαραγωγής κι αυτό φαίνεται και απ το ότι δεν υπάρχει κάποια ευαισθητοποίηση στον άντρα στο να θέλει περισσότερο σέξ όταν η γυναίκα είναι στις γόνιμες μέρες της.Το σέξ γίνεται σε όλη τη διάρκεια του έτους στον άνθρωπο και φαίνεται ότι ακόμα απ τους πρώτους ανθρώπους είχε ξεφύγει απ τον αναπαραγωγικό μονόδρομο.Άρα λοιπόν είναι μάλλον άστοχο το να εξετάζουμε την ομοφυλοφιλία με βάση τους νόμους της φυσικής επιλογής αφού αυτοί φαίνεται ότι παρεκκλίνουν ακόμα και στην ετεροσεξουαλικότητα.
Ωστόσο η εστίαση σε ευρύτερους βιολογικούς νόμους ,όπως πχ αυτόν της φυσικής επιλογής,ήταν χρήσιμη για τον προσδιορισμό του γενετικού (γονιδιακού) υπόβαθρου της ομοφυλοφιλίας ή γενικότερα του σεξουαλικού προσανατολισμού.Δεν υπάρχει κάποιο γονίδιο που να ειδικεύεται στην ομοφυλοφιλία.Άν ήταν υπόθεση ενός ή ελάχιστων γονιδίων το πιθανότερο θα ήταν μετά απο τόσα χρόνια να μην υπήρχαν με το κοσκίνισμα που θα έκανε η ίδια η φυσική επιλογή (όχι μόνο απ την σκοπιά του πιο φυσικά βιώσιμου ανθρώπου αλλά σαν αποτέλεσμα και των κοινωνικών δυσχερειών που αντιμετώπιζαν τα άτομα αυτά που επίσης ήταν καθοριστικές για την επιβίωση τους).Στο Homosexuality,birth order and evolution :Toward an equillibrium reproductive economics of homosexuality,Miller ME. (Arch Sex Behav 2000,29:1-34) ο Edwards υποστηρίζει ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι υπόθεση ενός αριθμού γονιδίων με πολλές εκφράσεις (πλειοτροπικά γονίδια).Τα γονίδια αυτά ενεργούν προς την "θηλυκή" ανάπτυξη ενός άρρενος εγκεφάλου.Άν ένας άντρας κληρονομήσει αρκετό αριθμό τέτοιων αλληλόμορφων γονιδίων γίνεται ομοφυλόφιλος.Συνήθως όμως τα γονίδια αυτά κληρονομούνται σε έναν μικρότερο αριθμό και μαζί με άλλα αλληλόμορφα και έτσι καθίσταται ο άντρας ετεροφυλόφιλος.Σε αυτήν την περίπτωση τα αλληλόμορφα γονίδια μπορούν να ρυθμίζουν την ευαισθησία,ενσυναίθηση,ιδεαλισμό και ευγένεια κάνοντας το αρσενικό πιο ελκυστικό σαν σύντροφο(θηλυκού) και καλύτερο πατέρα.
Για την επίσημη ψυχιατρική και ψυχοπαθολογία η ομοφυλοφιλία σε μια περίπτωση και μόνο έχει νοσολογικό χαρακτήρα,όταν δηλαδή το ίδιο το άτομο βρίσκεται σε σύγκρουση με τον εαυτό του γι αυτήν του την ροπή.Μιλούμε για την εγωδιστονική ομοφυλοφιλία,την δυσφορία του ατόμου ως προς την φυσική του τάση για ομοφυλοφιλία.Σε επίπεδο σεξουαλικής φυσιολογίας η ομοφυλοφιλία αποτελεί άλλη μια μορφή σεξουαλικής έκφρασης και εφόσον το άτομο δεν δυσφορεί με αυτήν του την κλίση ή δεν δημιουργεί προβλήματα στο περιβάλλον του σαφέστατα δεν αγγίζει τον πόλο της παθολογίας.
Βεβαίως κοινωνικά υπήρξαν κάποια ακόμα ζητήματα για την πλήρη αποδοχή των ομοφυλοφίλων τα οποία όμως σχεδόν έχουν εξαφανιστεί.Θα έλεγα ότι μάλλον τα ταμπού γύρω απ το σέξ είναι πολύ περισσότερα και πιο εμφανή παρά πλέον για την ομοφυλοφιλία.Αυτό ας μην διαφεύγει της προσοχής των ομοφυλοφίλων που συχνά διαμαρτύρονται για κάποιες μάλλον μεμονωμένες αντιδράσεις απο ετεροφυλόφιλες ομάδες.Ο άνθρωπος που αντιδρά αρνητικά στο δικαίωμα κάποιος να είναι ομοφυλόφιλος έχει ακόμα περισσότερα ταμπού γύρω απ το σέξ και πολύ πιθανόν και σαν ετεροφυλόφιλος να μην απολαμβάνει το σέξ.
Απ την άλλη πάλι πλευρά και οι ομοφυλόφιλοι οφείλουν να κατανοήσουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους αρέσει αυτού του τύπου η σεξουαλική έκφραση.Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει κάποια προκατάληψη ή ρατσισμός απέναντι τους,είναι θέμα ας το πούμε πιο χοντροκομμένα γούστου.Και για την δική μου ,αυστηρά προσωπική αισθητική, η ομοφυλοφιλία δεν έχει αντίκρυσμα όπως και κάποιες περισσότερο ετεροφυλοφιλικές σεξουαλικές πρακτικές ωστόσο ο έρωτας είναι ελεύθερος στην έκφραση του και είναι αυτονόητο ότι και οι ομοφυλόφιλοι όπως και άλλες σεξουαλικές ομάδες που διεκδικούν ένα υγιές σέξ είναι ίσοι απέναντι στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.Όπως όλοι οι άνθρωποι έτσι και οι ομοφυλόφιλοι σε κάποιους θα αρέσουν και σε κάποιους όχι.Αναίτια λοιπόν δεν χρειάζεται να δημιουργούνται "επαναστάσεις" με κίνητρο το ότι σε κάποιους δεν είναι αρεστοί. Αυτό και μόνο τους κάνει να λειτουργούν σε πιο εγωδυστονικά γρανάζια.Εφόσον οι ίδιοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τον εαυτό τους και δεν δημιουργούν κανένα πρόβλημα στους άλλους δεν υπάρχει λόγος να ενοχλούνται απ την απαρέσκεια ή και μικρόμυαλες αντιδράσεις που μπορεί να συναντούν απο άλλους ανθρώπους.
Ένα δεύτερο θέμα που θέλω να θίξω είναι την ιδιαίτερη συμπάθεια που εκδηλώνει η αγορά/εμπόριο απέναντι στην ομοφυλοφιλία με ότι συνέπειες μπορεί αυτό να συνεπάγεται για τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους.Άν η γυναίκα έχει έναν μάξιμουμ καταναλωτισμό σε ότι αφορά τον καλλωπισμό της μέχρι τον γάμο,οι ομοφυλόφιλοι αυτόν τον καταναλωτισμό τον εκφράζουν για ένα πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και κάποιες φορές με πολύ πιο έντονο τρόπο.Ενδεχομένως η μή ύπαρξη κάποιου θεσμού μίνιμουμ διασφάλισης σχέσης ( όπως αυτός του γάμου και της δημιουργίας οικογένειας) έχει τους ομοφυλόφιλους σε ένα καθεστώς αμφιβολίας σε ότι αφορά το θέμα και της ίδιας της συντροφικότητας.Αυτό ακριβώς είναι ένα πολύ καλό πάτημα για την αγορά ομορφιάς (καλλυντικά,ρουχισμό,ινστιτούτα αισθητικής κλπ) κι ίσως να εξηγεί και την υπέρπροβολή των ομοφυλοφίλων (με όχι πάντα τιμητικό τρόπο) μέσα απ τα μμε.Αυτή η υπέρπροβολή και μάλιστα με λανθάνοντα συνήθως τρόπο βλάπτει κυρίως την γκέυ κοινότητα αφ'ενός γιατί τους κάνει καρικατούρες και αφ'ετέρου γιατί προκαλείται δυσφορία απ την υπόλοιπη κοινωνία όχι λόγο της ομοφυλοφιλικής τους φύσης αλλά λόγο της υπερδοσολογίας στην δημοσιότητα τους.Ο περισσότερο χαμένος λοιπόν απο αυτήν την υπόθεση είναι ο ίδιος ο ομοφυλόφιλος σε ότι αφορά τον διάλογο που αναπτύσει με τον εαυτό του.
Τέλος θέματα που αφορούν την υγεία γενικότερα του ομοφυλόφιλου σε συνδυασμό με την ομοφυλοφιλία του είναι λογικό να προκαλούν όχι θετικά την κοινή γνώμη.Αυτή η σύνδεση ομοφυλοφιλίας-ψυχοσωματικής φθοράς γίνεται ως ένα βαθμό και τεχνιέντως απ τα μμε στην προσπάθεια τους να "πουλήσουν" κάτι με λίγο πιο πιπεράτο τρόπο.Είναι ένα θέμα όμως για το οποίο η ομοφυλοφιλική κοινότητα πρέπει να δείξει ευαισθησία διαδίδοντας το μήνυμα υγιούς σέξ προς τα ίδια τα μέλη της.
Ο έρωτας είναι συνυφασμένος με την φύση μας,δεν μπαίνει σε καλούπια ακριβώς επειδή είμαστε άνθρωποι με ελεύθερη βούληση.Ο κόσμος λέει "ο καθένας στο κρεβάτι του ας κάνει ότι θέλει".Για μένα η ρήση αυτή εκφράζεται καλύτερα σαν "ο καθένας στο σέξ πρέπει να κάνει ότι θέλει" αρκεί να μην δημιουργεί προβλήματα στον εαυτό του,στον σύντροφο του και στο περιβάλλον του.Εφόσον λοιπόν κινούμαστε μέσα σε αυτό το πλαίσιο κανείς σοβαρός (μη προβληματικός) άνθρωπος δεν κατακρίνει ή αμφισβητεί τις σεξουαλικές επιλογές άλλου ανθρώπου.
