Είχα σκοπό να γράψω για το πως τα Χριστούγεννα αποπνέουν και ερωτισμό.Όμως,το γενικότερο κλίμα δεν προσφέρεται για τέτοια ανάλυση.Έχουμε ανάγκη απο πιο θεμελιώδη συναισθηματικά μαθήματα.Είναι σαν να πρέπει να ξαναεπαναλάβουμε τις πρώτες τάξεις στο σχολείο των ανθρωπίνων σχέσεων.Σε ότι αφορά τις αρχικές μου προθέσεις,λοιπόν,θα αναφέρω κάποια πράγματα επιγραμματικά.Η αγάπη είναι κάτι ευρύτερο και ενιαίο ταυτόχρονα.Μπορεί να διαφοροποιείται ανάλογα με τη σχέση στην οποία εμφανίζεται (γονεϊκή,ερωτική, συντροφική,φιλική,συγγενική κλπ) αλλά ο βασικός της κορμός παραμένει ο ίδιος.Είναι μια τάση του ανθρώπου να επενδύει θετικά συναισθήματα σε ανθρώπους του περιβάλλοντος του.Όσο περισσότερο καλλιεργούμε και αναπτύσουμε αυτή τη γενικότερη μορφή αγάπης τόσο περισσότερο ανδρώνεται και εμπλουτίζεται και η κάθε πιο ιδιαίτερη μορφή της που συναντά κανείς στο μωσαϊκό των ανθρωπίνων σχέσεων.Αυτή την ευρύτερη αγάπη διαπραγματεύεται η Χριστουγεννιάτικη γιορτή και αν ζούσαμε πιο ενσυνείδητα και ευσυνείδητα το νόημα των ημερών αυτών,θα βλέπαμε δώρα σε κάθε σχέση αγάπης της ζωής μας.
Ζούμε δύσκολες εποχές,ημέρες που μοιάζουν όλα εύθραυστα, ανατρέψιμα και μη αναστρέψιμα.Άν επιχειρούσαμε να ξηλώσουμε αυτό το σάπιο ύφασμα που ντύνει τα πάντα,φοβάμαι ότι θα βρισκόμασταν μπροστά σε ένα κουβάρι απο κλωστές ενός πολύ εγωϊστικού νήματος.Με αυτό το νήμα,το εντελώς αντίθετο με την πιο βασική μορφή αγάπης,πλέχτηκε το κουρέλι που φορούμε.Στοχεύαμε σε ένα βραχυπρόθεσμο κέρδος είτε χωρίς να υπολογίζουμε τον άλλον ή ακόμα και εις βάρος του άλλου.Σταθήκαμε τόσο μικρόμυαλοι που δεν μπορούσαμε να δούμε σε τι μας οδηγούσε η τακτική αυτή,με μαθηματική ακρίβεια. Στο χάος.
Άς μην μοιρολογούμε τον νεκρό άλλο, γιατί έτσι συντηρούμε μόνο το πένθος για το χθές μας.Υπάρχει το σήμερα που τρέχει και υπάρχει και το αύριο που μας περιμένει.Αφού αυτό το ύφασμα μας βγήκε σκάρτο ας αρχίσουμε με άλλο νήμα να υφαίνουμε τα συναισθηματικά μας ρούχα,επενδύοντας περισσότερη αγάπη στο συνάνθρωπο μας.Ο καθένας μπορεί να προσφέρει κάτι σε αυτόν τον πονεμένο διπλανό του,σε αυτόν τον άλλον εαυτό του.Πέρα απο οικονομική βοήθεια υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές προσφορές.Προσφορές αγαθών, υπηρεσιών (εξυπηρέτησης) ακόμα ακόμα και του καλού λόγου.Όλοι ζούμε στον ίδιο Γολγοθά και έτσι μπορούμε να καταλάβουμε την αξία του να κάνουμε κάτι αληθινά,εννοώντας το, και όχι για το θεαθήναι ή για κάποιον ηθικοφανή βιτρίνα.Δεν χρειαζόμαστε περισσότερο μυαλό απο ένα μωρό για να καταλάβουμε ότι όταν κάτι μας βλάπτει δοκιμάζουμε, απλώς, το αντίθετο του.
Άν η παραπάνω αλλαγή μας κινείται στο τώρα μας,στο παρόν μας,υπάρχουν και ακόμα καλύτερα νέα.Απο σήμερα μπορούμε να διαμορφώνουμε ένα καλύτερο αύριο.Πώς ; Μα φυσικά αλληλεπιδρώντας με τους αυριανούς "εμείς",τα παιδιά μας. Δεν έχει σημασία αν είναι τα φυσικά μας παιδιά,αν είναι αδέρφια μας,ανήψια μας,εγγόνια μας ή οι μαθητές μας.Όλοι είμαστε κηδεμόνες της αυριανής γενιάς και δυστυχώς (εκ των πραγμάτων) αποτυχημένοι κηδεμόνες.Τα λάθη είναι ανθρώπινα και σίγουρα θέλουμε να τα διορθώσουμε,τουλάχιστον για την ιστορική μας υστεροφημία ρε γμωτο.Ορίστε η ευκαιρία μας ,λοιπόν,τα παιδιά μας.Γινόμαστε για χάρη τους ζωντανά παραδείγματα αγάπης.Το "πάτα επι πτωμάτων" ή το "μην πηγαίνεις με το σταυρό στο χέρι" αποδείχτηκε σε όλους που οδηγεί.Πόσο έξυπνος και πόσο μάγκας ήταν τελικά αυτός που εξαπατούσε τους άλλους ; Κέρδισε κάτι με αυτήν την τακτική ή μήπως κι αυτός δεν ήταν ένας απο εκείνους που χάσανε τα πάντα,ακόμα και τη ζωή τους σε κάποιες περιπτώσεις.Θα συνεχίσουμε να υποδεικνύουμε στους μικρότερους αυτήν την πορεία προς το γκρεμό ; Πόσο βλακώδες είναι να βαφτίζουμε σε κατόρθωμα την κατάντια μας ;
Παρότι δεν με γοητεύουν οι ουτοπιστές,δυστυχώς αυτά που προσκυνούσαμε σαν "ιερά και όσια" του ρεαλισμού,αποδείχθηκαν μεγαλύτερες πλάνες.Στη γλώσσα της Χριστουγεννιάτικης μυθολογίας, ο Σκρούτζ υπήρξε μάλλον πιο τυχερός απ όλους εμάς, αφου τις ολέθριες συνέπεις των πράξεων του τις είδε μόνο στον ύπνο του.Εμείς τις ζούμε ήδη.Το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι αναγκαίο σε καθημερινές δόσεις στη ζωή μας κι ακόμα περισσότερο στη ζωή των παιδιών μας.Αντί για το χάρτινο και εφήμερο Los Angeles ,ας μιλήσουμε στα παιδιά μας για την Πόλη των Αγγέλων,έτσι όπως την περιγράφουν οι Onirama :
"
Φαντάσου όλοι ν'αγαπιόμασταν, να μοιραζόμασταν ολα τα δώρα τ'ουρανού.
Χέρι με χέρι να κρατιόμασταν,
να μη φοβόμασταν, τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.
Όλα θα ήταν γύρω τόσο μαγικά !!!"
Κάθε φορά που εν ονόματι της σκληρής και δήθεν πραγματικότητας,φονεύουμε έναν Άη Βασίλη στα παιδικά μάτια, λέγοντας ότι αυτή η μορφή δεν υπάρχει....αν σιγοτραγουδούσαμε το ρεφραίν...
"Χριστούγεννα δεν είναι να ξεχνάς
στους ήρωες πιστεύω.
Χριστούγεννα είναι η αγάπη που χρωστάς
στην Πόλη των Αγγέλων...."
...θα αρκούσε για να διαπιστώσουμε και να διατυπώσουμε μια πρόταση που θα ήταν πολυ πιο κοντά στην αλήθεια : Υπάρχει ο Άη Βασίλης,μέσα στον καθένα μας.Μπορείς να τον βλέπεις όποτε επιθυμείς ,με τα ίδια σου τα μάτια,αρκεί να αφήνεσαι να σε καταλάβει το πνεύμα των Χριστουγέννων !!!
Καλές γιορτές σε όλους και σίγουρα θα είναι καλές αν τις ζούμε όχι μόνο σαν καθημερινοί άνθρωποι αλλά κυρίως σαν Άη Βασίληδες.Όταν προσθέτουμε περισσότερη αγάπη στη ζωή μας, γινόμαστε πιο αληθινοί,πιο ουσιαστικοί και ηρωϊκοί ταυτόχρονα....άρα και πιο ερωτικοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου