ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ: Μια σεξουαλική έκφραση ισοδύναμη με όλες τις άλλες

Η ομοφυλοφιλία για την επιστήμη σαφέστατα δεν αποτελεί ασθένεια.Η προσέγγιση του θέματος αυτού λοιπόν θα γίνει ακριβώς μέσα απο αυτήν την οπτική.Θα πούμε σε ποιά περίπτωση οι ομοφυλόφιλοι χρειάζονται βοήθεια απο κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας αλλά θα διατυπώσω και κάποιους προβληματισμούς που νομίζω ότι θα ήταν σημαντικό να απασχολούν την gay & lesbian κοινότητα άν πραγματικά θέλουν να υποστηρίξουν το ευρύτερα ανθρώπινο και παγκόσμιο δικαίωμα στην ελευθερία της σεξουαλικής έκφρασης.


Κατά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.) ο ορισμός που δίνεται για την ομοφυλοφιλία είναι : "Ο ομοφυλοφιλικός προσανατολισμός δείχνει ότι ένα άτομο ωθείται ψυχολογικά πιο πολύ να αναπτύξει μια σωματική και συναισθηματική σχέση με ένα άτομο του ίδιου φύλου,παρά με ένα άτομο του αντιθέτου φύλου.Η ψυχολογική έλξη,συνήθως αλλ'όχι αναγκαστικά ,περιλαμβάνει και σωματική έκφραση".Έχουν δημοσιευτεί έρευνες πάνω στην πιθανή "οργανική" ιδιαιτερότητα των ομοφυλοφιλων ατόμων (κυρίως για ομοφυλόφιλους άντρες) και οι περισσότερες απο αυτές συγκλίνουν στο ότι ο εγκέφαλος των ομοφυλόφιλων αντρών έχει μια μεγαλύτερη συγγένεια ή παρουσιάζει περισσότερες αναλογίες με εκείνον των ετερόφυλοφιλων γυναικών.Κάνοντας μια λεκτική κατάχρηση θα λέγαμε ότι ο εγκέφαλος των ομοφυλόφιλων αντρών είναι λίγο πιο κοντά στον θηλυκό εγκέφαλο (σε κάποιες δομές) απ'ότι εκείνος των ετεροφυλόφιλων.

Ένα ευρύτερο ερώτημα που απασχολούσε τις βιολογικές επιστήμες είναι εφόσον η ομοφυλοφιλία δεν οδηγεί σε απογόνους άρα "παγώνει" την εξέλιξη του είδους πως διατηρήθηκε αφού οι μηχανισμοί της φυσικής επιλογής καταστέλουν ότι δεν προάγει την εξέλιξη των ειδών.Για τον ανθρώπινο είδος το σέξ δεν είναι μόνο μέσο αναπαραγωγής κι αυτό φαίνεται και απ το ότι δεν υπάρχει κάποια ευαισθητοποίηση στον άντρα στο να θέλει περισσότερο σέξ όταν η γυναίκα είναι στις γόνιμες μέρες της.Το σέξ γίνεται σε όλη τη διάρκεια του έτους στον άνθρωπο και φαίνεται ότι ακόμα απ τους πρώτους ανθρώπους είχε ξεφύγει απ τον αναπαραγωγικό μονόδρομο.Άρα λοιπόν είναι μάλλον άστοχο το να εξετάζουμε την ομοφυλοφιλία με βάση τους νόμους της φυσικής επιλογής αφού αυτοί φαίνεται ότι παρεκκλίνουν ακόμα και στην ετεροσεξουαλικότητα.

Ωστόσο η εστίαση σε ευρύτερους βιολογικούς νόμους ,όπως πχ αυτόν της φυσικής επιλογής,ήταν χρήσιμη για τον προσδιορισμό του γενετικού (γονιδιακού) υπόβαθρου της ομοφυλοφιλίας ή γενικότερα του σεξουαλικού προσανατολισμού.Δεν υπάρχει κάποιο γονίδιο που να ειδικεύεται στην ομοφυλοφιλία.Άν ήταν υπόθεση ενός ή ελάχιστων γονιδίων το πιθανότερο θα ήταν μετά απο τόσα χρόνια να μην υπήρχαν με το κοσκίνισμα που θα έκανε η ίδια η φυσική επιλογή (όχι μόνο απ την σκοπιά του πιο φυσικά βιώσιμου ανθρώπου αλλά σαν αποτέλεσμα και των κοινωνικών δυσχερειών που αντιμετώπιζαν τα άτομα αυτά που επίσης ήταν καθοριστικές για την επιβίωση τους).Στο Homosexuality,birth order and evolution :Toward an equillibrium reproductive economics of homosexuality,Miller ME. (Arch Sex Behav 2000,29:1-34) ο Edwards υποστηρίζει ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι υπόθεση ενός αριθμού γονιδίων με πολλές εκφράσεις (πλειοτροπικά γονίδια).Τα γονίδια αυτά ενεργούν προς την "θηλυκή" ανάπτυξη ενός άρρενος εγκεφάλου.Άν ένας άντρας κληρονομήσει αρκετό αριθμό τέτοιων αλληλόμορφων γονιδίων γίνεται ομοφυλόφιλος.Συνήθως όμως τα γονίδια αυτά κληρονομούνται σε έναν μικρότερο αριθμό και μαζί με άλλα αλληλόμορφα και έτσι καθίσταται ο άντρας ετεροφυλόφιλος.Σε αυτήν την περίπτωση τα αλληλόμορφα γονίδια μπορούν να ρυθμίζουν την ευαισθησία,ενσυναίθηση,ιδεαλισμό και ευγένεια κάνοντας το αρσενικό πιο ελκυστικό σαν σύντροφο(θηλυκού) και καλύτερο πατέρα.

Για την επίσημη ψυχιατρική και ψυχοπαθολογία η ομοφυλοφιλία σε μια περίπτωση και μόνο έχει νοσολογικό χαρακτήρα,όταν δηλαδή το ίδιο το άτομο βρίσκεται σε σύγκρουση με τον εαυτό του γι αυτήν του την ροπή.Μιλούμε για την εγωδιστονική ομοφυλοφιλία,την δυσφορία του ατόμου ως προς την φυσική του τάση για ομοφυλοφιλία.Σε επίπεδο σεξουαλικής φυσιολογίας η ομοφυλοφιλία αποτελεί άλλη μια μορφή σεξουαλικής έκφρασης και εφόσον το άτομο δεν δυσφορεί με αυτήν του την κλίση ή δεν δημιουργεί προβλήματα στο περιβάλλον του σαφέστατα δεν αγγίζει τον πόλο της παθολογίας.

Βεβαίως κοινωνικά υπήρξαν κάποια ακόμα ζητήματα για την πλήρη αποδοχή των ομοφυλοφίλων τα οποία όμως σχεδόν έχουν εξαφανιστεί.Θα έλεγα ότι μάλλον τα ταμπού γύρω απ το σέξ είναι πολύ περισσότερα και πιο εμφανή παρά πλέον για την ομοφυλοφιλία.Αυτό ας μην διαφεύγει της προσοχής των ομοφυλοφίλων που συχνά διαμαρτύρονται για κάποιες μάλλον μεμονωμένες αντιδράσεις απο ετεροφυλόφιλες ομάδες.Ο άνθρωπος που αντιδρά αρνητικά στο δικαίωμα κάποιος να είναι ομοφυλόφιλος έχει ακόμα περισσότερα ταμπού γύρω απ το σέξ και πολύ πιθανόν και σαν ετεροφυλόφιλος να μην απολαμβάνει το σέξ.

Απ την άλλη πάλι πλευρά και οι ομοφυλόφιλοι οφείλουν να κατανοήσουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους αρέσει αυτού του τύπου η σεξουαλική έκφραση.Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει κάποια προκατάληψη ή ρατσισμός απέναντι τους,είναι θέμα ας το πούμε πιο χοντροκομμένα γούστου.Και για την δική μου ,αυστηρά προσωπική αισθητική, η ομοφυλοφιλία δεν έχει αντίκρυσμα όπως και κάποιες περισσότερο ετεροφυλοφιλικές σεξουαλικές πρακτικές ωστόσο ο έρωτας είναι ελεύθερος στην έκφραση του και είναι αυτονόητο ότι και οι ομοφυλόφιλοι όπως και άλλες σεξουαλικές ομάδες που διεκδικούν ένα υγιές σέξ είναι ίσοι απέναντι στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.Όπως όλοι οι άνθρωποι έτσι και οι ομοφυλόφιλοι σε κάποιους θα αρέσουν και σε κάποιους όχι.Αναίτια λοιπόν δεν χρειάζεται να δημιουργούνται "επαναστάσεις" με κίνητρο το ότι σε κάποιους δεν είναι αρεστοί. Αυτό και μόνο τους κάνει να λειτουργούν σε πιο εγωδυστονικά γρανάζια.Εφόσον οι ίδιοι δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τον εαυτό τους και δεν δημιουργούν κανένα πρόβλημα στους άλλους δεν υπάρχει λόγος να ενοχλούνται απ την απαρέσκεια ή και μικρόμυαλες αντιδράσεις που μπορεί να συναντούν απο άλλους ανθρώπους.

Ένα δεύτερο θέμα που θέλω να θίξω είναι την ιδιαίτερη συμπάθεια που εκδηλώνει η αγορά/εμπόριο απέναντι στην ομοφυλοφιλία με ότι συνέπειες μπορεί αυτό να συνεπάγεται για τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους.Άν η γυναίκα έχει έναν μάξιμουμ καταναλωτισμό σε ότι αφορά τον καλλωπισμό της μέχρι τον γάμο,οι ομοφυλόφιλοι αυτόν τον καταναλωτισμό τον εκφράζουν για ένα πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και κάποιες φορές με πολύ πιο έντονο τρόπο.Ενδεχομένως η μή ύπαρξη κάποιου θεσμού μίνιμουμ διασφάλισης σχέσης ( όπως αυτός του γάμου και της δημιουργίας οικογένειας) έχει τους ομοφυλόφιλους σε ένα καθεστώς αμφιβολίας σε ότι αφορά το θέμα και της ίδιας της συντροφικότητας.Αυτό ακριβώς είναι ένα πολύ καλό πάτημα για την αγορά ομορφιάς (καλλυντικά,ρουχισμό,ινστιτούτα αισθητικής κλπ) κι ίσως να εξηγεί και την υπέρπροβολή των ομοφυλοφίλων (με όχι πάντα τιμητικό τρόπο) μέσα απ τα μμε.Αυτή η υπέρπροβολή και μάλιστα με λανθάνοντα συνήθως τρόπο βλάπτει κυρίως την γκέυ κοινότητα αφ'ενός γιατί τους κάνει καρικατούρες και αφ'ετέρου γιατί προκαλείται δυσφορία απ την υπόλοιπη κοινωνία όχι λόγο της ομοφυλοφιλικής τους φύσης αλλά λόγο της υπερδοσολογίας στην δημοσιότητα τους.Ο περισσότερο χαμένος λοιπόν απο αυτήν την υπόθεση είναι ο ίδιος ο ομοφυλόφιλος σε ότι αφορά τον διάλογο που αναπτύσει με τον εαυτό του.

Τέλος θέματα που αφορούν την υγεία γενικότερα του ομοφυλόφιλου σε συνδυασμό με την ομοφυλοφιλία του είναι λογικό να προκαλούν όχι θετικά την κοινή γνώμη.Αυτή η σύνδεση ομοφυλοφιλίας-ψυχοσωματικής φθοράς γίνεται ως ένα βαθμό και τεχνιέντως απ τα μμε στην προσπάθεια τους να "πουλήσουν" κάτι με λίγο πιο πιπεράτο τρόπο.Είναι ένα θέμα όμως για το οποίο η ομοφυλοφιλική κοινότητα πρέπει να δείξει ευαισθησία διαδίδοντας το μήνυμα υγιούς σέξ προς τα ίδια τα μέλη της.

Ο έρωτας είναι συνυφασμένος με την φύση μας,δεν μπαίνει σε καλούπια ακριβώς επειδή είμαστε άνθρωποι με ελεύθερη βούληση.Ο κόσμος λέει "ο καθένας στο κρεβάτι του ας κάνει ότι θέλει".Για μένα η ρήση αυτή εκφράζεται καλύτερα σαν "ο καθένας στο σέξ πρέπει να κάνει ότι θέλει" αρκεί να μην δημιουργεί προβλήματα στον εαυτό του,στον σύντροφο του και στο περιβάλλον του.Εφόσον λοιπόν κινούμαστε μέσα σε αυτό το πλαίσιο κανείς σοβαρός (μη προβληματικός) άνθρωπος δεν κατακρίνει ή αμφισβητεί τις σεξουαλικές επιλογές άλλου ανθρώπου.

ΦΑΚΕΛΟΣ ΖΗΛΙΑ

Χρησιμοποιώ τον τίτλο αυτό γιατί στην πραγματικότητα μέσα στον όρο ζήλια ανακατεύονται πολλές ψυχολογικές εικόνες που δημιουργούν σύγχιση ακόμα και στην επιστημονική κοινότητα.Οι όροι παθολογική και φυσιολογική ζήλια επίσης δεν είναι απόλυτα διαχωρισμένοι και όλα αυτά γίνονται ακόμα πιο πολύπλοκα αν τα εξετάσεις όχι μόνο σε επίπεδο ψυχολογίας του ατόμου αλλά σε επίπεδο ψυχολογίας/υγείας της σχέσης (της αλληλεπίδρασης των δυο συντρόφων) και συνεπώς και της σεξουαλικής έκφρασης της που μπορεί να συμβάλλει στην επιδείνωση ή και στην εμφάνιση μιας σεξουαλικής διαταραχής στο ζεύγος.Σε αυτό το κομμάτι θα εστιασθεί το κείμενο μου (ζήλια-διαφυλικές σχέσεις) αλλά και πάλι με το πνεύμα και τη φιλοσοφία με την οποία γράφω σε αυτό το μπλόγκ.Στόχος είναι ο προβληματισμός και η ευαισθητοποίηση απέναντι σε κάποια θέματα και όχι η διάγνωση ή η θεραπεία που αυτά επιτυγχάνονται μόνο με την επαφή μας (ως άτομο ή ως ζεύγος) με τον θεράποντα ιατρό μας.Επειδή το θέμα είναι αχανές το χωρίζω σε δυο θεματικές ενότητες.Στην πρώτη θα μιλήσουμε πιο γενικά για τη ζήλια και στην δεύτερη η προσέγγιση μας θα είναι εστιασμένη περισσότερο στην ζήλια της καθημερινότητας του ζεύγους.

α) Γενικά περι ζήλιας

Ένας μάλλον ικανοποιητικός ορισμός της ζήλιας είναι σαν συναίσθημα δυσφορίας ,το οποίο εκφράζεται σαν φόβος απώλειας του/της συντρόφου ή σαν δυσφορία για μια πραγματική ή φανταστική εμπειρία που είχε ο/η σύντροφος με τρίτο πρόσωπο.Βεβαίως υπάρχουν και μορφές ζήλιας που επεκτείνονται πέρα απ τις διαφυλικές σχέσεις και εμφανίζονται σαν δυσάρεστο συναίσθημα που νιώθει κανείς απέναντι σε κάποιον τον οποίον κρίνει ότι πλεονεκτεί σε κάτι ή έχει καταφέρει κάτι ή κατέχει κάτι που δεν έχει ο ίδιος.Με αυτές όπως καταλαβαίνετε δεν θα ασχοληθούμε εδώ.Η ζήλια ετυμολογικά προερχόμενη απ τον Ζήλο (γιός του Πάλλαντα και της Στύγας και αδερφός του Κράτους,Βίας και Νίκης) εξέφραζε αρχικά την έννοια της άμιλλας και είχε μια πιο θετική σήμανση αφου λειτουργούσε για το καλό ,την εξέλιξη αυτού που το βίωνε.Αντίθετα η αντίστοιχη κακόσημη έννοια (μίσος για αυτόν που έχει αυτό που επιθυμούμε) την εξέφραζε η λέξη φθόνος.Όταν η ζήλια εξελίσσονταν σε φθόνο τότε αναφερόμαστε στη ζηλοφθονία.Η ζήλια με ερωτικά κίνητρα αποδίδεται συνήθως με τον όρο ζηλοτυπία.

Οι περισσότεροι ερευνητές συμφωνούν ότι η ζήλια είναι ένα έντονο αλλά και σύνθετο συναίσθημα αποτελούμενο απο οργή (πχ προς τον αντίζηλο),λύπη (πένθος για το πρόσωπο που πρόκειται να χάσουμε) και φόβο (ανησυχία για την απώλεια της σχέσης).Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι η συναισθηματική απόχρωση της ζήλιας (δικαιολογημένης ή αδικαιολόγητης) είναι αρνητική (δυσάρεστη) τουλάχιστον γι αυτόν που τη βιώνει ειδικά αν προσθέσουμε σε όλα αυτά και την παράμετρο του χρόνου.Εντάξει είναι εντός του φυσιολογικού το να θυμώσουμε με κάτι ,το να λυπηθούμε με κάτι ή και το να φοβόμαστε κάτι. Όταν όλο αυτό το κοκταίηλ συναισθημάτων το "πίνουμε" καθημερινά τότε σαφέστατα δεν μιλούμε για μια υγιή κατάσταση ή για μια κατάσταση που θα ενίσχυε την υγεία μας και φυσικά όλοι καταλαβαίνουμε ότι όταν χρονίζει αυτό το μίγμα δεν θα είναι άμοιρο επιπτώσεων τόσο για το άτομο που το βιώνει,για τον περίγυρο του και ειδικότερα για τη σχέση του.

Σε ότι αφορά την εξελικτική καταγωγή της ζήλιας οι Daly et al διατύπωσαν την άποψη ότι σε όλα τα είδη που παρουσιάζουν εσωτερική γονιμοποίηση (το αρσενικό εκσπερμάτωνει μέσα στο στο σώμα του θηλυκού όπου βρίσκονται τα ώαρια και δεν γίνεται η εξωτερική γονιμοποίηση που παρουσιάζουν πχ τα ψάρια όπου το θηλυκό απεκκρίνει τα ωάρια και το αρσενικό πάει μετά και τα επιβρέχει με το σπέρμα του) το αρσενικό έχει μια έμφυτη συμπεριφορα "ζήλιας" γιατί δεν είναι σίγουρο για τους απογόνους του.Κατ'αναλογία και σε ορισμένα ζώα αγέλης εμφανίζεται στα θηλυκά το αντίστοιχο συναίσθημα μιας και το αρσενικό είναι ο προστάτης των ίδιων αλλά κυρίως των παιδιών τους.
Βέβαια αυτό μπορεί να φωτίζει την εξελικτική αρχή της ζήλιας και στον άνθρωπο αλλά δεν είναι ένα επιχείρημα για να θεωρούμε τη ζήλια σαν φυσιολογική apriori,μιας και στον άνθρωπο εμπλέκονται και άλλοι παράγοντες ανάπτυξης που αφορούν την ψυχολογία και την προσωπικότητα του.Ίσως όμως αυτή η παρατήρηση γύρω απ την ζήλια σε άλλα είδη να φωτίζει μια πτυχή του γιατί η αντρική ζήλια είναι κατα κύριο λόγο επικεντρωμένη στις σεξουαλικές δραστηριότητες της γυναίκας του ενώ η γυναικεία ζήλια εστιάζεται και στη συναισθηματική εμπλοκή του συντρόφου της με το τρίτο πρόσωπο.

Στην κλασσική ψυχοπαθολογία ο όρος παθολογική ζήλια χαρακτηρίζεται απο σκέψεις που είναι παράλογες,χωρίς ερείσματα στην πραγματικότητα και συμβαίνουν αποσπασματικά.Οι υποψίες δηλαδή είναι μια πραγματικότητα για τους πάσχοντες χωρίς κάν να μπούνε στη διαδικασία να τις αποδείξουν με λογικά ευρήματα/δεδομένα.Πρακτικά μιλάμε για το ζηλοτυπικό παραλήρρημα.
Η παθολογική ζήλια είναι μάλλον σύμπτωμα παρά νόσος που μπορεί να εμφανίζεται σε πολλές ψυχιατρικές καταστάσεις όπως : τοξικές/οργανικές εγκεφαλικές διαταραχές (μεταξύ των οποίων βρίσκονται και αυτές που αφορούν κατάχρηση αλκόολ ή άλλων ουσιών),λειτουργικές ψυχώσεις (σχιζοφρένεια,παρανοειδείς καταστάσεις,διαταραχές συναισθήματος), κάποιες μορφές νευρώσεων όπου βέβαια το "μη λογικά αποδεδειγμένο" δεν έχει τη μορφή του βέβαιου γεγονότος αλλά του πιο πιθανού και τέλος σε διαταραχές προσωπικότητας.Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι η διάγνωση και κυρίως η θεραπεία της ζήλιας είναι πιο επαρκής αν υπάρχει μια γενικότερη ψυχιατρική εκτίμηση και αν η ίαση απευθύνεται σε όλο το φάσμα της παθολογίας του ατόμου που ζηλεύει παθολογικά.

Το ερώτημα που δημιουργείται είναι η ζήλια η οποία στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα (τσακώνω τον/την σύντροφο μου στα πράσα με την/τον αντίζηλο μου) μπορεί να χαρακτηρισθεί αβίαστα φυσιολογική ? Και ακόμα περισσότερο τα εγκλήματα πάθους (φόνοι λόγο ζηλοτυπίας) ,που η κοινή γνώμη σε ένα βαθμό τα δικαιολογεί άσχετα αν τα τιμωρεί,μπορούν να θεωρηθούν σαν φυσιολογικές μεν αλλά υπερβολικά ακραίες αντιδράσεις ?
Κάνοντας το ψυχογράφημα αυτού του τύπου των δραστών μπορεί να βρούμε μια μεγάλη γκάμα ανθρώπων που να εκτείνονται απ τον φυσιολογικό εώς τον παθολογικό πόλο.Ωστόσο δεν μπορεί να συναχθεί κάποιο ασφαλές συμπέρασμα που να προδικάζει την ακρόοτητα της ζηλοτυπικής αντίδρασης.


β) Ζήλια: Εγώ,εσύ και η σχέση μας

Είναι άλλες οι οπτικές με την οποία θα δείς το πρόβλημα ενός ανθρώπου και άλλες οι οπτικές με την οποία θα δείς το ίδιο πρόβλημα του ίδιου ανθρώπου μέσα στη σχέση.Ο λόγος είναι προφανής.Στη σχέση μιλάμε για στενή αλληλεπίδραση μεταξύ του ατόμου και κάποιου άλλου ,η οποία είναι δυναμική,αλληλοτροφοδοτείται και συνεπώς το πρόβλημα που αντιμετωπίζει κάποιο άτομο μπορεί να αναζωπυρώνεται εντός της αλληλεπίδρασης αυτής αλλά ταυτόχρονα και να καθορίζει την έκβαση της αλληλεπίδρασης αυτής.Το να είμαι ζηλιάρης γενικά σαν σύντροφος (εκτός σχέσης) εντάξει είναι ένα θέμα που στην τελική όμως έχει να κάνει κυρίως με μένα.Το να είμαι ζηλιάρης με τον άνθρωπο με τον οποίο έχω σχέση είναι ένα θέμα πολύ ευρύτερο αφου η ίδια η σχέση μπορεί να το αναζωπυρώσει ("είναι ο σύντροφος μου πιστός σε μένα?" με δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες υποψίες ) και ταυτόχρονα ως ζηλιάρης είμαι σχεδόν σίγουρος ότι οι υποψίες μου είναι βάσιμες οπότε αμύνομαι και αντιδρώ απέναντι στον σύντροφο μου ζηλότυπα και συνεπώς αρχίζει να δημιουργείται ένα μάλλον συννεφιασμένο τοπίο στη σχέση μας.Αυτό το τοπίο με τη σειρά του μπορεί να μεταφερθεί και στο κρεββάτι και να γίνει αίτιο ή επιβοηθητικός παράγοντας στο να εκδηλωθεί μια σεξουαλική δυσλειτουργία.

Σύμφωνα με τον Δρ. Paul Hauck τα δυο πιο θεμελιώδη χαρακτηριστικά του ζηλιάρη είναι η χαμηλή αυτοπεποίθηση και η κτητικότητα προς τον σύντροφο του.Το πρώτο ουσιαστικά το κουβαλάει μάλλον απο πολύ παλιά (απ την παιδική του ηλικία) και του παρέχει έναν μόνιμο πυρήνα ανασφάλειας.Χρειάζομαι την επιβεβαίωση/προσοχή απο τον/τους άλλους γιατί εγώ ο ίδιος δεν μπορώ να αποδεκτώ τον εαυτό μου δημιουργικά και συνεπώς όχι μόνο δεν φροντίζω να βελτιωθώ αλλά απεναντίας με απορρίπτω.Χρειάζομαι λοιπόν μια μπαταρία,έναν ενισχυτή που θα τονώνει την πίστη μου σε μένα με τρόπο απόλυτο.Αυτόν τον ρόλο μπορεί κάλλιστα να τον παίξει ο συντροφος ΜΟΥ,ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΣ,ΤΟ ΚΤΗΜΑ ΜΟΥ.Εγώ μπορεί πέρα απο αυτήν την μπαταρία να αναζητώ και απο αλλού ενισχύσεις (να δέχομαι κοπλιμέντα εώς και να φλερτάρω ή να διεκδικώ σεξουαλικά άλλους) ,ωστόσο η/ο σύντροφος μου έχει υποχρέωση να είναι καθηλωμένος στην δική μου ενίσχυση και μόνο.Όταν η υπόλοιπη του ζωή και δραστηριοποίηση στερούν την προσοχή του απο πάνω μου,τότε κινητοποιείται ο εσωτερικός πυρήνας ανασφάλειας μου και λειτουργώ στα γρανάζια της ζηλοτυπίας. "Γιατί αργεί ? Γιατί μίλησε ή φέρθηκε με αυτόν τον τρόπο σε εκείνους που συναντήσαμε ? Γιατί έκανε θετικό σχολιασμό στον/στην τάδε μοντέλο που είδαμε στην τηλεόραση ? Λέει ότι είναι στην δουλειά αλλά μήπως δεν είναι μόνο εκεί ? Στη δουλειά της/του δεν υπάρχουν πειρασμοί ? Γιατί δεν με παίρνει τηλέφωνο ? " και πολλά άλλα τέτοια σκεπτικά προσανάματα δεν αργούν να βάλουν φωτιά στην επικοινωνία του ζευγαριού και τελικά αντί πυρκαγιάς ερωτικού πάθους να έχουμε πυρκαγιά ζηλοτυπικού πάθους.

Κανείς δεν λέει ότι οι υποψίες αυτές δεν μπορεί να αντιστοιχούν σε πραγματικά γεγονότα.Ναι,υπάρχει και το ενδεχόμενο να τρώω κέρατο ή στην τελική κάποιο άλλο άτομο να κινητοποιεί το ενδιαφέρον του συντρόφου μου.Όμως ας περιμένω να το επιβεβαιώσω,να τους πιάσω στα πράσα και πολύ περισσότερο ας κάνω την αυτοκριτική μου για το πως εγώ ο ίδιος προδιαθέτω ή αναγκάζω τον σύντροφο μου σε απιστία.Το ότι ο/η ζηλιάρα βιάζονται να βγάλουν γρήγορα και εύκολα συμπεράσματα και δεν αναλογίζονται και τις δικές τους ευθύνες σε αυτήν την ιστορία είναι τελικά οι δυο συνιστώσες της αυτοκαταστροφικότητας τους.Οργή,λύπη και φόβος βγάζουν το πράσινο τερατάκι της ζήλιας απο μέσα τους που αρχίζει να τυρανάει τον σύντροφο τους και τελικά να φθείρει τη σχέση τους.Ο/η σύντροφος στην καλύτερη περίπτωση βρίσκεται υπο ένα καθεστώς μόνιμου άγχους (πως θα αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας) και η αρχική του αγάπη εμβολιάζεται με νευρικότητα που τον εξωθεί στο να αντιδρά κι εκείνος πιο δυναμικά.Αρχίζουν να δημιουργούνται τα χαρακώματα του πολέμου ο οποίος επεκτείνεται σε κάθε δραστηριότητα του ζεύγους.Φόβος-άγχος,άμυνα-επίθεση είναι οι καλύτεροι εκρηκτικοί μηχανισμοί τόσο για τη συντροφικότητα όσο και για την σεξουαλικότητα ανάμεσα σε δυο ανθρώπους.

Βέβαια και πάλι μπορεί να αναπτυχθεί ο αντίλογος,μα είναι δυνατόν να αγαπούμε χωρίς να ζηλεύουμε καθόλου ? Πρακτικά κάτι τέτοιο αποδείκτηκε ανάμεσα στο 1971 και 1991 όταν μια ομάδα ανθρώπων στο Σαν Φραντζίσκο ίδρυσαν την κοινότητα Κερίστα.Ήταν μια κλειστή ομάδα ζευγαριών που ζούσαν σε ένα είδος κοινοβίου και μια απ τις βασικές τους αρχές ήταν "αγαπώ τον σύντροφο μου σημαίνει και χαίρομαι με ότι τον κάνει να χαίρεται ακόμα και αν αυτό είναι η συνεύρεση του με κάποιον άλλον",ένας όρος που αποδίδεται στα αγγλικά σαν compersion.Τα ζευγάρια μπορούσαν να είναι μεταξύ τους πολυγαμικά εναλλάσοντας συντρόφους όχι όμως με την μορφή του ομαδικού σεξουαλικού οργίου.Η εναλλαγή αυτή μπορούσε να είναι ακόμα και σε επίπεδο μόνο συντροφικότητας.Σαφέστατα δεν θέλω με αυτό να ταχθώ υπέρ της πολυγαμίας (στο προηγούμενο κείμενο μου φαίνεται ξεκάθαρα η αρετή της μονογαμικότητας) αλλά ναι μπορεί να μετριασθεί ή να εξαλειφθεί η κτητικότητα χωρίς να αλλοιωθεί η αγάπη.Η κοινότητα Κερίστα διαλύθηκε για λόγους διοικητικούς και οικονομικούς κάπου στο 1991 ωστόσο ο όρος compersion παρέμεινε και απο κάποιους μάλιστα ταυτίσθηκε σαν το αντίθετο της ζήλιας.Απ την άλλη θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και στον Αbraham Maslow,τον αμερικανό ψυχολόγο που έκανε διάκριση ανέμεσα σε δυο μορφές αγάπης : την Β-αγάπη (Being love,B-love) η οποία αναζητά το καλύτερο ενδιαφέρον στον άλλον και την D-αγάπη (Deficiency love,D-love) με την οποία εκφράζεται η σχέση εξάρτησης απ τον άλλον.Φαίνεται λοιπόν ότι η Β-αγάπη ελαττώνει τα επίπεδα ζήλιας ενώ η D-αγάπη αντίθετα την ενισχύει.Με αυτό βέβαια δεν υπονοείται ότι οι Β-εραστές δεν ζηλεύουν καθόλου αλλά σίγουρα μπορεί να ειπωθεί ότι όσο πιο ζηλιάρης είναι κάποιος τόσο λιγότερο ικανός προς αγάπη για τον άλλον είναι και τόσο περισσότερο απαιτεί να αγαπηθεί απ τους άλλους.

Ένα άλλο παρατράγουδο που έχει αναπτυχθεί σαν συνταγή τόνωσης μιας σχέσης που ασθενεί είναι η πρόκληση του ενδιαφέροντος μέσω ζήλιας του ενός συντρόφου προς τον άλλον.Το "κολπάκι" αυτό μπορεί και να πιάσει αλλά δυστυχώς δεν σώζει τη σχέση.Προκαλώντας τον φόβο στον σύντροφο μας ότι θα μας χάσει (φλερτάροντας με τρίτους ή αφήνοντας υποψίες ότι κάτι παίζει ανάμεσα σε εμάς και σε τρίτους) στην καλύτερη περίπτωση τον προσελκύουμε κινητοποιώντας τον εγωϊσμό του.Η εγωϊστική επαναδιεκδίκηση μπορεί να έχει σαν βιτρίνα τα στοιχεία πάθους μόνο που αυτό το πάθος είναι περισσότερο αυτιστικό (τον/την διεκδικώ πάλι γιατί δεν θέλω να φανώ κατώτερος και όχι γιατί αυξήθηκε το ενδιαφέρον μου προς αυτόν).Το ακόμα χειρότερο σε αυτού του τύπου την επανασύνδεση είναι ότι "καπελώνονται" τα προβλήματα που οδήγησαν στην εξασθένιση της σχέσης και συνεχίζουν να αναπτύσονται οδηγώντας ξανά τη σχέση σε κρίση.Ταυτόχρονα δέχεται μια ισχυρή ρωγμή η οικειότητα (intimacy) ανάμεσα στο ζευγάρι που θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο και στο μεταξύ τους σεξουαλικό "άνοιγμα".Σαν συνταγή λοιπόν μιας αμφιβόλου διάρκειας σύνδεσης ή επανασύνδεσης μπορεί να πιάνει αλλά σαν συνταγή ουσιαστικής βελτίωσης της σχέσης μάλλον θα ήταν μια επιπόλαια κίνηση.Άν πραγματικά θέλουμε να σώσουμε μια σχέση και να την αναπτύξουμε ο καλύτερος τρόπος είναι η κατα μέτωπο αντιμετώπιση των προβλημάτων που την οδηγούν σε κρίση με διάλογο και απευθείας έκφραση των αναγκών του ενός συντρόφου προς τον άλλον.(Προσωπικά χρησιμοποιώ τον όρο "τοξικό συναίσθημα" αναφερώμενος στην ζήλια και ακριβώς γι αυτό με ξενερώνει η ανάμιξη της στις σχέσεις μου).

Ο/η ζηλιάρης θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ο μεγαλύτερος εχθρός είναι ο ίδιος του ο εαυτός.Ο τρίτος έρχεται να καλύψει κενά που αφήνει ο ίδιος στη σχέση του λόγο του ζηλοτυπικού πάθους του.Είναι επικεντρωμένος στον ίδιο του τον εαυτό,βλέπει τον σύντροφο του σαν κτήμα του-αντικείμενο,νιώθει ότι ανάγκες έχει μόνο ο ίδιος και δεν αναγνωρίζει αντίστοιχες ανάγκες και στον σύντροφο του και φυσικά αυτός έχει πάντα το αλάθητο και το δίκιο.Σε αυτό το επίπεδο χρειάζεται να δουλέψει με τον εαυτό του και αν δεν μπορεί να το επιχειρήσει μόνος του καλό είναι να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό.

Προς αυτήν την κατεύθυνση οφείλει να λειτουργεί και ο σύντροφος του ζηλότυπου ατόμου.Άν πραγματικά αγαπάμε τον σύντροφο μας δεν σημαίνει ότι θα φιμώνουμε την εξέλιξη μας για να μην κινούμε υποψίες γιατί κάτι τέτοιο υπονομεύει και την σχέση μας αλλά και την προσωπικότητα μας.Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να κινηθούμε υπέρ της τόνωσης της αυτοπεποίθησης του συντρόφου μας.Άν οι ίδιοι αδυνατούμε να δημιουργήσουμε απο μόνοι μας ένα τέτοιο περιβάλλον βοήθειας προς τον ζηλότυπο σύντροφο μας ,θα μπορούσαμε μαζί να επισκεφθούμε κάποιον ειδικό σύμβουλο σχέσεων.

Το ότι ζούμε σε μια εποχή σεξουαλικής απελευθέρωσης δεν σημαίνει ότι πάψαμε να έχουμε την ανάγκη εύρεσης του "μοναδικού" άλλου μισού μας. Αυτό που σημαίνει η σεξουαλική απελευθέρωση είναι ευκολία στην εύρεση ενός υποκατάστατου ή και αντικατάστατου συντρόφου όταν δεν βρίσκουμε αυτό το μοναδικό άλλο μισό μας.Κανείς ισορροπημένος άνθρωπος που μπορεί να επιτυχεί την ευτυχία του μέσα σε μια σχέση δεν θα ζητήσει ταυτόχρονα κάποια άλλη.

ΚΑΜΑ ΣΟΥΤΡΑ,ΤΑΝΤΡΙΚΟ ΣΕΞ ΚΑΙ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ : ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΜΕΣΑ ΜΑΣ

Έχω ανεβάσει εώς τώρα θεματάκια που αφορούν την φυσιολογία (τον ψυχοβιολογικό μηχανισμό) του σέξ και κάποια που έχουν να κάνουν με ψυχολογική επεξεργασία φάσεων και δεδομένων γύρω απ το σέξ.Θα προχωρήσω και στην περιγραφή (σύμφωνα με τη βιβλιογραφία και την κλινική πράξη) σεξουαλικών παθήσεων/διαταραχών όμως θα ήθελα πρώτα να απεγκλωβίσουμε το σέξ απο κάποιες μυθολογίες εώς και τερατολογίες γιατί πολλές φορές και αυτές συμβάλουν στην διαδρομή μιας σεξουαλικής διαταραχής.Υπάρχουν πολλά sites που δίνουν πληροφορίες για τις επιμέρους διαταραχές αν και καλό θα ήταν αν κάτι μας αποσχολεί να το συζητάμε απευθείας με τον γιατρό μας και να μην μαζεύουμε πληροφορίες εγκυκλοπαιδικά μόνο.

Τόσο το Κάμα Σούτρα όσο και το Ταντρικό Σέξ μας είναι γνωστά απο μμε,συζητήσεις ή και απο προσωπικό ψάξιμο.Εδώ που τα λέμε ο εραστής που κάνει αναφορά σε αυτά εεεε δημιουργεί κάποιες εντυπώσεις."Ξέρω την τάδε στάση απ το Κάμα Σούτρα..." ,"..θές να κάνουμε Ταντρικό Σέξ...? " όσο να πείς ακούγονται βαρύγδουπα και ενδιαφέροντα.Ένα κάρο βιβλία και ταινίες στα περίπτερα διαφημίζονται σαν βίβλοι του σέξ στηριζόμενα (υποτίθεται) σε γνώσεις Κάμα Σούτρα και Τάντρα.Στην πραγματικότητα απλά ερεθίζουν την φαντασία μας και την σεξουαλική μας περιέργεια παραπληροφορώντας μας και για το Κάμα Σούτρα και για την Τάντρα αλλά κυρίως για το σέξ.Δεν θα ξεχάσω το επεισόδιο εκείνο του Sex and the City (απ τα ελάχιστα που πέτυχα) όπου οι τέσσερις φιλενάδες πάνε σε σχολή Ταντρικού Σέξ που δάσκαλοι είναι ένα ζευγάρι.Η γυναίκα δείχνει κάποιες τεχνικές μάλαξης του πέους του συζύγου της,ο σύζυγος δεν αντέχει,εκσπερματώνει και στο επόμενο πλάνο βλέπουμε τα σκάγια να έχουν πάρει και την Κάρι (νομίζω) που καθόταν στις πρώτες πρώτες θέσεις παρακολουθώντας την επίδειξη.

Το βιβλίο Κάμα Σούτρα γράφτηκε μεταξύ 3ου και 5ου αιώνα μχ απο τον ινδουϊστή φιλόσοφο Mallanaga Vātsyāyana. Φυσικά και δεν ήταν απλά ένας οδηγός του σέξ που παρουσιάζε κάποιες στάσεις.Ένα πολύ μικρό μέρος του έργου αυτού αφορά τις σεξουαλικές στάσεις.Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα βιβλίο σαβουάρ βιβρ που αφορά τις διαφυλικές σχέσεις.Απευθύνεται σε μια ελίτ τάξη και εντάσεται στο θρησκευτικοφιλοσοφικό πλαίσιο της εποχής εκείνης.Το ότι δίνεται αυτός ο τόνος επισημότητας στο σέξ (και σαν θρησκευτικό καθήκον αλλά και σαν δείκτης κοινωνικής ανωτερότητας) είναι αυτό που ουσιαστικά αξίζει να συγκρατήσει κανείς απ το βιβλίο αυτό.Οι στάσεις και οι πρακτικές δεν είναι χύμα για όλους αλλά γίνεται μια διανομή ανάλογα με τους συσχετισμούς μεγέθους των γεννητικών οργάνων και άλλα επιμέρους χαρακτηριστικά που αν δεν είσαι εξοικειωμένος με αυτό το φιλοσοφικό σύστημα μοιάζουν μάλλον κορακίστικα.Σίγουρα είναι ένα πολιτισμικό μνημείο αλλά σε καμμιά περίπτωση δεν είναι ένας μπούσουλας που θα πρέπει να παπαγαλίσουμε.

Η Τάντρα είναι ένα ρεύμα αιρετικό για το τότε ινδουσιτικό θρησκευτικο-φιλοσοφικό σύστημα που ουσιαστικά απευθύνονταν σε ευρύτερες μάζες και καταργούσε τις αυστηρές αρχές του ινδουϊστικού ιερατείου.Δεν έχει τον ελιτίστικο χαρακτήρα του Κάμα Σούτρα,απευθύνεται σε όλους και σε ότι αφορά το σέξ του δίνει μια επιπρόσθετη διάσταση,αυτήν της πνευματικής εμπειρίας.Άν για την Κάμα Σούτρα αυτό που μετράει είναι ο σκοπός με κυρίαρχο (και σχεδόν αποκλειστικό) ρόλο να έχει το αρσενικό ,στην Τάντρα αυτό που μετράει είναι όλο το ταξίδι και σε αυτό συμπορεύονται τα δυο φύλα.Η επικέντρωση στις αισθήσεις και ουσιαστικά η απόλαυση/αξιοποίηση κάθε στιγμής στο σέξ είναι αυτό που θα μας ωφελούσε να κρατήσουμε απ το έργο αυτό.Οι επιμέρους τεχνικές και πράξεις άν δεν λειτουργείς με ταντρικό σκεπτικό μπορεί και να προκαλέσουν γέλια,όπως και το επεισόδιο που ανέφερα στο Sex and the City.(Κατα την ινδουϊστική μυθολογία το σύμπαν προέκυψε απ την πνευματική και σεξουαλική ένωση του θεού Σίβα με τη θεά Σάκτι.Ο Σίβα ήταν η ενσάρκωση της συνειδητότητας και η Σάκτι η ενσάρκωση της καθαρής ενέργειας).

Σε ότι αφορά τον ρομαντισμό,η ετυμολογία της λέξης προέκυψε απ το γαλλικό romance που σήμαινε "κατα τον τρόπο των ρωμαίων".Επρόκειτο για ένα γλωσσικό ιδίωμα,πιο λαϊκό και ανεπίσημο απ τα κλασσικά λατινικά,που χρησιμοποιούνταν κυρίως σε ιστορίες που εξυμνούσαν ανδραγαθήματα ιπποτών.Αργότερα (προς τα μέσα του 18ου αιώνα) ο όρος αυτός αναφέρονταν σε ένα νέο ρεύμα τέχνης που στηρίζονταν στην έκφραση συναισθηματικών συγκινήσεων.Κατα κάποιο τρόπο πρώτα φορτίστηκε η τέχνη με roman-τισμό και μετά επεκτάθηκε σαν άποψη/στάση στις σχέσεις και φυσικά στην πορεία το ένα τροφοδοτούσε το άλλο.Σύφωνα με μερικούς αναλυτές υπήρξαν κάποιες κοινωνικές αλλαγές που έκαναν πιο πρόσφορο το έδαφος για μια τέτοια τάση και στις σχέσεις.Μιλάμε για την αυγή της βιομηχανικής επανάστασης κατα την οποία ο άντρας δεν είναι πλέον η μόνιμη και απόλυτη φιγούρα μέσα στην οικογένεια,αφου αναγκάζεται να λείπει αρκετές ώρες απ το σπίτι και τον ρόλο του αντικαταστάτη/υπαρχηγού αναλαμβάνει αυτές τις ώρες η γυναίκα.Μπορεί να μην μιλάμε για μια μητριαρχική κοινωνία ωστόσο στην καθημερινή οικογενειακή πράξη ισχυροποιήθηκε ο ρόλος της γυναίκας (άρα και η επιρροή της στην διαμόρφωση ενός νέου κοινωνικού χαρακτήρα) και άρχισε να εξασθενεί η απολυτότητα του άντρα αφέντη.Το παιδί πλάθεται περισσότερο και κυρίως απ τη μητρική (θηλυκή) φιγούρα αφου περνάει και ποσοτικά και ποιοτικά περισσότερο χρόνο με την γυναίκα-μάνα.

Βέβαια μέσα σε αυτήν την κοινωνικοπολιτισμική κατσαρόλα ανακατεύτηκαν και άλλα συστατικά που τελικά συνέδεσαν τον ρομαντισμό με μια λιγότερο σαρκική έκφραση του έρωτα και το σέξ μετριάσθηκε,έγινε ένα είδος αξεσουάρ στην ερωτική "φιλολογία".Ήταν το ευκόλως εννοούμενο που μονίμως παραλείπονταν απ την όλη κουβέντα.Έτσι φτάσαμε σε έναν μάλλον κενό περιεχομένου δυϊσμό όπου ο ρομαντισμός (ασύνδετος με κάποια απτή ηδονή) υπερτιμήθηκε και το σέξ φορτισμένο με πολλές πολλές ενοχές υποβαθμίστηκε σαν ισοδύναμος κρίκος στις σχέσεις.Αυτή η υπερβολή σε έναν θεωρητικό ρομαντισμό άρχισε να μετατρέπει τον έρωτα σαν μια ευκαιρία για καλλιτεχνικές δημιουργίες,αυτοπροβολή και μπόλικο ναρκισσισμό.Για να συγκινήσουμε μια γυναίκα έπρεπε να γράφουμε ποίηματα,να της τραγουδάμε κλπ κλπ κλπ ενώ πάντα έμενε αδιευκρίνηστη η εμπλοκή του σέξ σε αυτήν την ιστορία.Οι ρομαντικολογίες έγιναν τρόπος προβολής και τελικά τεχνική κατάκτησης του θηλυκού χωρίς να υπάρχει κάποια εμφανής σύνδεση με την ίδια την εμπειρία της ηδονής απ αυτόν που την ασκούσε.Γίνονταν σαν μια συνταγή που θα έκανε πιο πειθήνια την γυναίκα στο σέξ και μέσω αυτής της υποταγής προσδοκούσαμε την ηδονή.Αυτή η κατάχρηση όμως του ρομαντισμού,υποβάθμισε τον ίδιο τον ρομαντισμό (εραστές επίορκοι στα μεγάλα λόγια εξαπατούσαν τις ερωμένες τους) και φυσικά όλο αυτό οδήγησε σε ακόμα πιο μεγάλη υποβάθμιση (νέκρωση) του σέξ.Η γυναίκα άρχισε να αμύνεται πιο δυναμικά (αφού πλέον είχε και μεγαλύτερο μέρισμα στην διαμόρφωση των κοινωνιών) και να "σκληραίνει"...ενώ ταυτόχρονα ο άντρας έγινε πιο νάρκισσος και άρχισε να χάνει τη μπάλα στο παιχνίδι των σχέσεων.

Όπως λέω συχνά,το σέξ είναι ψυχοσωματικό φαινόμενο.Μέσα απο αυτό σωματοποιούνται ψυχικές εκφράσεις και ταυτόχρονα ανατροφοδοτούνται τα συναισθήματα μας.Πώς είναι δυνατόν να αναπτύσεται κάτι που αφορά τον έρωτα,όπως είναι ο ρομαντισμός, και να μην έχει άμεσο ηδονικό (και σε σαρκικό επίπεδο) αντίκρυσμα ? Κάτι τέτοιο μοιάζει μάλλον με ψυχαναγκασμό και δυστυχώς έτσι μεταδίδεται.Μέσα σε μια λοιπόν πιο ρόκ αντίληψη αυτός ο ψυχαναγκασμός (και πολύ εύλογα) γελειοποιείται."Γιατί να είμαι ρομαντικός....αφού θέλω να π..δήξω ? Γιατί να μην κυνηγήσω πιο άμεσα,πιο ντόμπρα την ηδονή ? Μακάκας είμαι ?".

Στην πραγματικότητα ο ρομαντισμός έχει πολύ σημαντικότερο και πολύ πιο ουσιαστικό ρόλο στον έρωτα σαν ψυχοσωματική ηδονή.Με την εξιδανίκευση της/του συντρόφου αφ'ενός συγκεντρώνεσαι πιο καλά και πιο απόλυτα στην σεξουαλική πράξη άρα απομακρύνεσαι σκεπτικά απ τα προβλήματα που σε τυρανούν σε όλη την υπόλοιπη καθημερινότητα και συνεπώς τόσο η διέγερση σου όσο και ο οργασμός μπορούν να ανθίσουν ανενόχλητα.Απ την άλλη πάλι αυτή η ίδια η εξιδανίκευση κάνει πιο ποθητό στα μάτια σου την/τον σύντροφο σου και αρχίζεις να ασχολείσαι πιο πολύ και πιο λεπτομεριακά μαζί του.Δοκιμάζεις περισσότερα πράγματα μαζί του,αυτοσχεδιάζεις και τελικά απολαμβάνεις όχι μόνο όταν σε διεγείρει εκείνος αλλά και όταν τον διεγείρεις εσύ .Σε ένα τέτοιο κλίμα μπορεί οι στάσεις που έχεις απομνημονεύσει απ τα διάφορα εγχειρίδια να είναι πολύ περιορισμένες,πολύ λίγες και σίγουρα άχρηστες.Θές να δοκιμάσεις με κάθε αίσθηση σου το αντικείμενο του πόθου σου το οποίο αποκτά διαστάσεις "υπέρ-άνθρωπες".Αυτό μεταφράζεται στην/στον σύντροφο σου σε περισσότερες ευκαιρίες για διέγερση και ταυτόχρονα περισσότερη οικειότητα(θάρρος) στο να λειτουργήσει κι εκείνος έτσι απέναντι σου.Το σέξ λοιπόν απογειώνεται.Η ηδονή δεν καθηλώνεται μόνο στον οργασμό αλλά αποκτά μια ευρύτερη διάρκεια η οποία μπορεί να πυροδοτήσει περισσότερους κύκλους σέξ αλλά και πληρέστερη ικανοποίηση.

Δεν χρειάζεται να μαθαίνεις ατάκες για να ρίχνεις τον άλλον.Χρησιμοποιώντας τον ερωτικό λόγο δεν αποπλανείς μόνο την/τον σύντροφο σου αλλά ταυτόχρονα και τον εαυτό σου.Μπαίνεις σε ένα κλίμα αφοσίωσης στην ηδονή που θα προκύψει απ την αλληλεπίδραση σας.Άν λοιπόν στο πίσω μέρος του κεφαλιού σου υπάρχει η αίσθηση ότι εσύ είσαι ο έξυπνος και η άλλη το θύμα σου ήδη μπαίνεις ξενερωμένα στο παιχνίδι.Μπορεί να πιάσει τόπο η ατάκα σου και να σου κάτσει η άλλη,ωστόσο η βασική απόλαυση θα αφορά μόνο καθαρά εγωϊστικές πτυχές σου(κατάφερα να την π..δήξω) και όχι μια βιωματική εμπειρία (μέθυσα απο ανεξέλεγκτη ηδονή που ξεπερνούσε και τον δικό μου έλεγχο).Όσο τεχνίτης και να είσαι μη νομίζεις ότι το ξενέρωμα σου αυτό δεν θα περάσει και στην σύντροφο σου.Συνεπώς δεν θα της λύσεις την σεξουαλικότητα της πλήρως και μάλλον θα περιορίσεις την απόλαυση που μπορείς να λάβεις απο αυτήν.

Συνταγές,συνταγές,συνταγές για επιτυχημένο σέξ που τελικά μετατρέπουν τον έρωτα σε κάτι ξενέρωτο και υποργασμικό .Άν μέσα σε όλο αυτό προσθέσει κανείς και το έντονα στρεσογόνο περιβάλλον που αναμφισβήτητα επιρρεάζει και το σέξ τότε μάλλον καταλαβαίνουμε την αποπνικτική κατάσταση στην οποία ζούμε και την οποία ενισχύουμε."Στους άντρες αρέσει το στοματικό σέξ ".Ναι,δεν είναι ψέμα ωστόσο δεν είναι και η αλήθεια ολόκληρη.Και στα δυο φύλα αρέσει το στοματικό σέξ ωστόσο η μέγιστη απόλαυση προέρχεται όταν το απολαμβάνει αυτός που στο κάνει,όταν αντλεί ηδονή ο σύντροφος σου κάνοντας το.Αυτός που απολαμβάνει κάνοντας το στοματικό εκφράζεται πιο γνήσια,ασχολείται περισσότερο,πειραματίζεται επάνω σου με περισσότερες διεγέρσεις ακριβώς γιατί αυτό διασκεδάζει και τον ίδιο.Ο άλλος που ακολουθεί μια περπατημένη συνταγή γίνεται πιο μονότονος (έτσι όπως την είδε ή άκουσε την τεχνική αυτή) και με μια διάθεση "φύγε κακό απ τα μάτια μου".Το ίδιο ισχύει και με το ερωτικό μασάζ,το ερωτικό χάδι και τα φιλιά.Άν δεν το απολαμβάνεις και το κάνεις αγκαρεία δουλειά....εεεεε μην περιμένεις να έχει την επίδραση που ονειρεύεσαι και φυσικά μην περιμένεις και το μεγαλύτερο σεξουαλικό λύσιμο απ το έτερο ήμισυ.Φαντάσου κάτι πολύ νόστιμο πχ ένα παγωτό.Την ηδονή απο αυτό δεν την αντλείς μόλις το φάς όλο αλλά κυρίως κατα την διάρκεια που το τρώς.Θα το δαγκώσεις,θα το γλείψεις,θα το κρατήσεις περισσότερο στη στοματική σου κοιλότητα γιατί όλα αυτά παρατείνουν και αυξάνουν την απόλαυση σου.Άν δεν δείς σαν παγωτό την/τον σύντροφο σου εεεεε μην περιμένεις να λιώσει μέσα σου και μην περιμένεις να πλημμυρίσεις απο ευχαρίστηση.

Τελικά γίνεται ότι γίνεται και μετά έρχεται η λύση και ενδεχομένως και η αποχώρηση.Βέβαια έχει διαδοθεί η φήμη ότι η γυναίκα έχει μια διαρκέστερη ηδονική έκσταση που διαρκεί και μετά τον οργασμό.Καλό είναι σαν σύντροφος να είσαι εκεί σε αυτό της το βίωμα και να μην γυρνάς να κοιμηθείς ή να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια.Και δεν θα το κάνεις για να της κάνεις χάρη...αλλά γιατί αυτό την λύνει ακόμα περισσότερο και συνεπώς μπορεί να γίνει η αφορμή για έναν ακόμα πιο καυτό ερωτικό κύκλο.Ακόμα όμως και αν δεν ακολουθήσει άλλος κύκλος η ίδια η αγκαλιά,τα φιλιά που θα ανταλάξετε,τα λόγια ερωτικής ενίσχυσης ...δημιουργούν στο σώμα ένα έντονο ευφορικό και αναλγητικό χυμισμό που διασφαλίζουν έναν θαυμάσιο ύπνο και κυρίως μια ακόμα μεγαλύτερη προσμονή επανάλειψης αυτής της εμπειρίας.

Will You Marry Me?

Will You Marry Me?



Πάντα τέτοια.....αυτό τελικά είναι έρωτας.Μέσα σε όλο αυτό το πέπλο μαγείας-δημιουργικότητας με το οποίο τυλίχτηκε με την αγαπημένη του....ένα είναι το σίγουρο,τέλειο μα τέλειο σέξ....!!!!!!

Η συνταγή και η γεύση της "ΧΥΛΟΠΙΤΤΑΣ"

Μια απ τις μεγαλύτερες σκιές στην ερωτική μας ζωή είναι το ενδεχόμενο της απόρριψης και πολύ περισσότερο της ερωτικής απογοήτευσης.Όπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή έτσι μπορεί να ξυπνήσεις κάποιο πρωϊ και να βρεθείς προ δυσάρεστων εκπλήξεων.Η/ο μέχρι τότε σύντροφος σου αποφασίζει να βάλει ένα τέλος στη σχέση.Φυσικά πάντα υπάρχουν αίτια που δεν προέκυψαν ακριβώς τη στιγμή της ανακοίνωσης του χωρισμού.Ωστόσο τις περισσότερες φορές όλοι το αντιλαμβανόμαστε όταν μας συμβεί άσχετα αν είχαμε πάρει αρκετό καιρό πιο πρίν κάποιες "τζούρες" απ τα αίτια.Τι μας συμβαίνει τότε ? Τι στο καλό γίνεται μέσα στο μυαλό μας και πως μπορούμε να το χειριστούμε ?

Γύρω στα 1815 ζούσε στα Γιάννενα ένας "ψευτογιατρός",ο Παρθένης Νένιμος.Λέγεται ότι με τις αγυρτείες έστειλε πολλούς αρβανίτες στον άλλον κόσμο.Μια απ τις θεραπευτικές του συνταγές απευθύνονταν και σαν αυτούς που υπέφεραν απο αγάπη που δεν έβρισκε ανταπόκριση.Το φάρμακο ήταν χυλός απο σιτάρι,ψημένος στο φούρνο με μπαχαρικά,τον οποίο έπρεπε να τρώνε οι παθόντες εντελώς νηστικοί για τρία συνεχόμενα πρωϊνά.Απο αυτό το γιατροσόφι γεννήθηκε η φράση "έφαγε χυλόπιττα".Το αν και κατα πόσο έφερνε αποτέλεσμα αυτη η συνταγή....ας το αφήσουμε να το διερευνήσουν οι φαρμακολόγοι.Εδώ όσο πιο συνοπτικά γίνεται θα κάνουμε αναφορά στα δεδομένα της σύγχρονης έρευνας των νευροεπιστημών γύρω απ το φαινόμενο αυτό...όχι τόσο με στόχο να μορφωθούμε και να γίνουμε ειδικοί (ακόμα έχει πολλά να διασαφηνίσει η επιστήμη),όσο στο να καταλάβουμε τη φιλοσοφία των μηχανισμών αυτών και τελικά να "ξορκίσουμε" φαντάσματα ή και δυσειδαιμονίες που μπορεί να υπάρχουν γύρω απ το δέος της ερωτικής απόρριψης.

Οι κάπως πιο πρόσφατες απόψεις πολλών νευροεπιστημόνων κάνουν λόγο για δυο φάσεις στην ερωτική απόρριψη,την φάση της διαμαρτυρίας (protest phase) όπου ο εγκατελειμένος σύντροφος ουσιαστικά αντιδρά στην απόρριψη με περισσότερη διεκδίκηση και στην φάση της παραίτησης (resignation/despair phase) στην οποία μας παίρνει η "κάτω βόλτα" και αρχίζουν οι πιο μελαγχολικές εκφράσεις.Κανείς δεν μπορεί να πεί πόσο διαρκεί η κάθε φάση αφ'ενός γιατί είναι μοναδική για τον κάθε άνθρωπο και για την κάθε σχέση του και ταυτόχρονα εξαρτάται και απο πολλούς "απρόβλεπτους" (συγκυριακούς) παράγοντες.Ωστόσο το σύστημα ανταμοιβής/επιβράβευσης (reward system) φαίνεται να εξηγεί όλη αυτην την πορεία.

Το σύστημα ανταμοιβής είναι ένα "κύκλωμα" στον εγκέφαλο που υπάρχει σε όλα τα θηλαστικά και το οποίο προάγει ουσιαστικά τη μάθηση μας.Είναι το κύκλωμα εκείνο με το οποίο επιβραβεύεται ο εαυτός μας όταν κάνει κάτι ωφέλιμο για την ύπαρξη του και ωθείται στο να βρεί λύσεις σε ζωτικές ανάγκες όπως είναι πχ η πείνα,το σέξ κλπ. Είναι το σύστημα επιβράβευσης στρατηγικών που μας οδηγούν στην επιτυχή ικανοποίηση μιας ανάγκης μας και τελικά μας οδηγεί στην ευχαρίστηση.

Το σύστημα αυτό βρίσκεται στα κατώτερα στρώματα του εγκεφάλου μας (ερπετικός εγκέφαλος) και άρα δεν αποτελεί προνόμιο του είδους μας.Ωστόσο επιρρεάζει ανώτερα κέντρα και τελικά συνδράμει καθοριστικά στην διαμόρφωση συναισθημάτων και συμπεριφοράς.Απλώνεται στην ευρύτερη περιοχή του λιμβικού συστήματος και κάποιες απ τις βασικότερες περιοχές του είναι η κοιλιακή περιοχή της καλύπτρας (VTA),ο επικλινής πυρήνας (nucleus accumbens) ενώ επεκτείνεται και προς τον προμετωπιαίο φλοιό καθώς και στους πυρήνες της ραφής.(Τα ονόματα τα βάζω για όποιον θέλει να προεκταθεί περισσότερο στη βιβλιογραφία).Tόσο σε άτομα που είναι τρελά ερωτευμένα όσο και σε άτομα που αν και ερωτευμένα απορρίφθηκαν βρέθηκε με απεικονιστικές μεθόδους (fMRI) ότι η κοιλιακή περιοχή της καλύπτρας (VTA) παρουσιάζει υπερενεργοποίηση.

Στην VTA οι νευρώνες στέλνουν μηνύματα με έναν χημικό αγγελιοφόρο (νευροδιαβιβαστής) ,τη ντοπαμίνη.Ο εγκέφαλος μας στον έντονο έρωτα,στην πρόσφατη και εμμένουσα απόρριψη αλλά και στην μακροχρόνια χρήση/εξάρτηση απο ουσίες πλημμυρίζει απο ντοπαμίνη στην περιοχή αυτή και εθίζεται στην πλημμύρα αυτή.Η ντοπαμίνη...τελικά μας ντοπάρει και αποκτούμε ενέργεια,δραστηριοποιούμαστε και "φτιαχνόμαστε" διαθεσιακά.Η ωραία φάση του έρωτα (που κάνουμε όλες τις τρέλες μας)είναι υπόθεση της ντοπαμίνης (και των συγγενών κατεχολαμινών).Η ηδονή στις πιο δραστήριες εκδηλώσεις της ,είναι υπόθεση ντοπαμίνης.Το ότι καρδιοχτυπούμε,το μυαλό μας κολλάει στον σύντροφο μας,χάνουμε τον ύπνο μας,γράφουμε ποιήματα κλπ να το αποδώσουμε σε αυτό το γλυκό μόριο που λέγεται
ντοπαμίνη.Το ίδιο μόριο λειτουργεί και σε άλλες ηδονές όπως στο αλκόολ,τον τζόγο,το σέξ,λήψη κοκκαϊνης κλπ.Βέβαια όσο ευχάριστο και αν είναι αυτό το βίωμα,αυτή η υπερδραστηριοποίηση του οργανισμού μας θα μας οδηγούσε σε κατάρρευση.Εφόσον λοιπόν σιγουρευτεί η πηγή της απόλαυσης μας τότε αρχίζουν να πέφτουν τα επίπεδα ντοπαμίνης και να ανεβαίνουν τα επίπεδα σερετονίνης (παράγεται απ τους πυρήνες της ραφής) η οποία επίσης έχει να κάνει με την ευδιαθεσία αλλά σε πιο χαλαρούς ρυθμούς.Εξακολουθούμε να είμαστε ευχαριστημένοι αλλά τέλος πάντων αρχίζουμε και κοιμώμαστε,τρώμε και γενικά μπαίνουμε σε πιο νορμάλ ρυθμούς ευχαρίστησης.Στην πορεία της σχέσης η σερετονίνη αντιστοιχεί ουσιαστικά στο στάδιο εκείνο που ναι μεν αισθανόμαστε ερωτευμένοι με την/τον σύντροφο μας αλλά τέλος πάντων έχουμε ηρεμήσει,δεν διακατεχόμαστε απ την πρώτη ερωτική μούρλα.Η σχέση έχει κάνει τα πρώτα της χιλιόμετρα και είμαστε πιο ασφαλείς ότι θα εξακολουθεί να υπάρχει και να μας παρέχει ευχαρίστηση.

Ξαφνικά λοιπόν παίρνουμε μήνυμα ότι αυτή η σταθερότητα αρχίζει να απειλείται.Το μήνυμα αυτό μπορεί να είναι είτε υπο μορφή ερεθισμάτων ζήλιας είτε υπο μορφή ευθείας ανακοίνωσης απ τους συντρόφους μας ότι η σχέση τέλειωσε.Ο εγκέφαλος ξαναπλημμυρίζει απο ντοπαμίνη με στόχο να δραστηριοποιηθούμε και να διασφαλίσουμε την σταθερότητα ύπαρξης της πηγής που μας ικανοποιεί.Γινόμαστε περισσότερο διεκδικητικοί κι ίσως περισσότερο κτητικοί απέναντι στον άνθρωπο που κινδυνεύουμε να χάσουμε.Το ρητό "όσο τον φτύνεις ,αυτός κολλάει" θα μπορούσε να αποδοθεί σε αυτήν την επανενεργοποίηση των ντοπαμινεργικών κυκλωμάτων.Έτσι λοιπόν υπο όρους μπορεί αυτή η φάση να λειτουργήσει και πολύ αφροδιασιακά και να δέσει ακόμα περισσότερο το ζευγάρι.Στην κινητοποίηση της ντοπαμίνης μπορούμε να αποδώσουμε και το πολύ καλό σέξ μετά απο μια περίοδο κρίσης που μπορεί να πέρασε το ζευγάρι.

Όσο όμως τρενάρεται/παρατείνεται η ηδονή,όσο η/ο σύντροφος μας μας κάνει "κορδελάκια" τόσο αυξάνει και η ντοπαμίνη και δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά.Μπορεί να γίνουμε πιο παράτολμοι,λιγότερο λογικοί εώς και επιθετικοί ή και επικίνδυνοι.Είναι η φάση που "θεοποιούμε" τους εραστές μας,χάνουμε πάλι τον ύπνο μας,αρχίζουμε να τους παρακολουθούμε ή να ψαρεύουμε πληροφορίες γι αυτούς και....μπορεί να φτάσουμε στο σημείο να εκνευριζόμαστε με το παραμικρό και να γίνουμε πιο βίαιοι είτε προς αυτούς που επαναδιεκδικούμε είτε και προς τον εαυτό μας.Στην φάση αυτή είναι που χάνουμε εντελώς τον έλεγχο και αν σαν ψυχισμοί έχουμε μια κάποια ευαισθησία,ευαλωτότητα μπορεί να κάνουμε και πολύ ακραία πράγματα.Στην φάση αυτή εμφανίζονται και τα εγκλήματα πάθους.

Παράλληλα με την αύξηση της ντοπαμινικής δράσης ελαττώνεται η σερετονινεργική,και αυτό είναι προοδευτικά που μας βυθίζει στην μελαγχολία.Όσο πέφτει η σερετονίνη μας τόσο πιο κακοδιάθετοι,δυσθυμικοί γινόμαστε και αν συντρέχουν και άλλοι παράγοντες (ψυχική ευαλωτότητα) μπορεί όλο αυτό να εξελιχθεί σε κλινική κατάθλιψη ή ακόμα και σε απόπειρες αυτοκτονίας.Ουσιαστικά μιλάμε για την φάση της παραίτησης/απογοήτευσης όπου οι τόνοι είναι περισσότερο υποτονικοί και πένθιμοι.Έχουμε πάρει απόφαση ότι χάσαμε τον σύντροφο μας και πενθούμε γι αυτήν την απώλεια.Η ερωτική φιλολογία,τα ερωτικά δράματα θεάτρου και κινηματογράφου,οι ταινίες τύπου Ξανθόπουλου..μάλλον έχουν φοβερά ελείμματα σερετονίνης.

Βλέπουμε λοιπόν ότι ενώ μια συγκεκριμένη ισορροπία στις ποσότητες ντοπαμίνης/σερετονίνης μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους ...η διαταραχή της ισορροπίας αυτής φέρνει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.Ακριβώς αυτό συμβαίνει και όταν αρχίζουν τα στερητικά συμπτώματα των χρηστών απαγορευμένων ουσιών.Το σύστημα ανταμοιβής υπερδραστηριοποιείται προκειμένου να παρατείνει την ηδονή ή την αντοχή μας στο να ξαναβρούμε την πηγή ηδονής μας και τελικά απο ένα σημείο και πέρα ξεφεύγει.Άν δεν επανέλθει στην ισορροπία του.....τότε απλά εμείς θα λειτουργούμε ανισόρροπα.

Εξελικτικά σε τι αποσκοπεί όλο αυτό το ντελίριο που ακολουθεί την λύση κάποιου δεσμού ? Άν πάρουμε ένα κουταβάκι στο σπίτι μας θα δούμε ότι τις πρώτες μέρες είναι ανυπόφορο.Γκρινιάζει,δεν κοιμάται,κάνει ζημιές...είναι στην φάση της διαμαρτυρίας (επανακινητοποίηση ντοπαμίνης).Με αυτόν τον τρόπο αφ'ενός κινητοποιείται για να ψάξει να βρεί τη μητέρα του και αφ'ετέρου δίνει σήμα στο περιβάλλον ότι κάτι του συμβαίνει.Η "καταθλιπτική φάση" που ακολουθεί στα μικρά ζωάκια που τα έχει εγκαταλείψει η μητέρα τους ,διασφαλίζει ότι θα παραμείνουν εκεί μέχρι να επιστρέψει αλλά ταυτόχρονα τους δίνει τη δυνατότητα να κάνουν οικονομία σε ενέργεια (αφου πέφτουν οι μεταβολικοί ρυθμοί) ώστε αν παρουσιαστεί κάποιος κίνδυνος όσο λείπει η μητέρα τους να είναι πιο ικανά να αντιδράσουν.

Προσπάθησα όσο πιο συνοπτικά γίνεται να παρουσιάσω τις σύγχρονες απόψεις γύρω απ την ερωτική απογοήτευση.Το κύκλωμα ανταμοιβής διαθέτει και άλλους σταθμούς και άλλους νευροδιαβιβαστές που ωστόσο η αναφορά σε αυτούς μάλλον θα μας ζάλιζε.Τα όσα είπαμε μέχρι εδώ είναι αρκετά για να καταλάβουμε κάποια πράγματα που μπορούν να μας βοηθήσουν σε αντίστοιχες εμπειρίες.

Ο ερωτικά απογοητευμένος...είναι ένα είδος ναρκομανή που ψάχνει να βρεί τη δόση του αλλά δεν μπορεί πλέον να την βρεί.Αναπόφευκτα θα περάσει απ την φάση στέρησης με όλους εκείνους τους πόνους και τα δυσάρεστα βιώματα.Άρα λοιπόν το κρίσιμο σημείο,η κρίσιμη απόφαση είναι το πότε θα ξεκινήσει την απεξάρτηση.Όσο το γρηγορότερο τόσο το καλύτερο.Στον έρωτα όταν λέμε απεξάρτηση δεν εννοούμε κάτι πολύ διαφορετικό.Κόβουμε κάθε επαφή,μα κάθε επαφή με τους πρώην σαν να μην υπάρχουν στη ζωή μας.Τέρμα τα τηλέφωνα,τέρμα οι facebook επαφές,τέρμα οι μεσολαβήσεις άλλων,τέρμα απο οτιδήποτε μας συνδέει με τον άνθρωπο αυτό.Πόσο καιρό θα κρατήσει η διακοπή αυτή των επαφών ? Εεεε δεν υπάρχει απάντηση. Να θυμώμαστε όμως ότι το αντίθετο της ερωτικής αγάπης δεν είναι το μίσος (ίσα ίσα που το τελευταίο αντιστοιχεί μάλλον σε στερητικό ντοπαμινεργικό φαινόμενο και είναι ένας τρόπος για να είμαστε κολλημένοι με τους πρώην) αλλά η αδιαφορία.Στο βαθμό λοιπόν που μπορούμε να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και νιώθουμε ότι η/ο πρώην μας είναι αδιάφοροι μπορούμε να καθορίσουμε και το διάστημα απεξάρτησης.Σίγουρα όσο πιο ριζική είναι η διακοπή τόσο καλύτερες προοπτικές απεξάρτησης ξανοίγονται.

Το να βιαστούμε και να ανατρέξουμε σε άλλη αγκαλιά μάλλον δεν βοηθάει.Ίσα ίσα που θα πάρουμε στον λαιμό μας έναν ακόμα άνθρωπο (θα τον χρησιμοποιούμε σαν παύσιπονο) ,η επιλογή μας δεν θα είναι και τόσο σοφή (γίνεται υπο το κράτος του πάθους) και το πιο πιθανό είναι να οδηγηθούμε σε άλλη μια αποτυχημένη σχέση άρα σε άλλη μια πηγή πόνου.

Το πίνω για να τον/την ξεχάσω...επίσης είναι ότι το χειρότερο.Το αλκόολ ενισχύει την ντοπαμινεργική δράση πράγμα που σημαίνει ότι αν είμαστε στην φάση της διαμαρτυρίας (φάση που ήδη η αύξηση της ντοπαμίνης μας ωθεί σε πιο ακραίες συμπεριφορές)τότε με το αλκόολ δυναμώνουμε αυτήν την φάση.Μπορεί να κάνουμε βλακείες που λίγο αργότερα να τις χρεώνουμε αρνητικά στον εαυτό μας.Μια τέτοια εμπειρία είχα περίπου πριν έναν χρόνο όπου στην προσπάθεια να πνίξω με αλκόολ τον πόθο μου...έκανα χαζομάρες και την πλήρωσαν και άνθρωποι που δεν άξιζαν κάτι τέτοιο σε καμμιά περίπτωση.Βέβαια απο τότε μου έμεινε σαν αξίωμα ότι ερωτική απογοήτευση και αλκόολ δεν συνδυάζονται.Εκτός όμως απ την επίταση των πιο ακραίων ντοπαμινεργικών αντιδράσεων το αλκόολ μας βυθίζει ακόμα περισσότερο στη μελαγχολία.Άρα,το μόνο που θα καταφέρουμε είναι κάτι που είναι επώδυνο να το κάνουμε ακόμα πιο οδυνηρό.(Η αιθυλική αλκόολη δρά και στους ντοπαμινεργικούς νευρώνες αλλά και στους σερετονινεργικούς υποδοχείς).

Οι φίλοι,οι παρέες ή εφόσον χρειάζεται και μια ιατρική παρακολούθηση είναι ότι το καλύτερο.Η σύγχρονη θεραπευτική διαθέτει όπλα για την αντιμετώπιση μιας δυσβάσταχτης επώδυνης φάσης.Η ερωτική απογοήτευση είναι μια μορφή μέθης,τοξίκωσης.Άν μπορούμε να αντέξουμε το hangover ,ΟΚ θα περάσει.Άν όμως η δηλητηρίαση είναι μεγαλύτερη ...τότε θα πάμε στον ειδικό που μπορεί να μας βοηθήσει πιο αποτελεσματικά.Ειδικά άτομα που έχουν ένα ιστορικό ψυχικής ευαλωτότητας ή νόσου είναι πολύ σημαντικό να ζητήσουν τα "φώτα" του θεράποντος ιατρού τους.

Ο έρωτας είναι κάτι πανέμορφο και όταν είναι σε φάση αμοιβαιότητας και ανταπόκρισης ναι...αξίζει να βιώνεται σε όλο του το μεγαλείο.Ναι στο καρδιοχτύπι,ναι στην αφηρημάδα,ναι στην ενεργητικότητα μας...στην μέθη αγάπης.Μια μέθη όμως τέτοια που να μας φέρνει στο τσακίρ κέφι,στην ευδιαθεσία.Το "φτύνω για να κολλήσει" μπορεί να λειτουργήσει αφροδιασιακά σαν επανατόνωση της σχέσης αλλά θέλει προσοχή.Δεν κρύβω ότι τέτοια παιχνιδάκια εμένα με ξενερώνουν αφάνταστα και δεν κάθομαι καθόλου να ασχοληθώ με το τι κίνητρα μπορεί να κρύβονται πίσω απο αυτά.Ίσα ίσα που λειτουργούν σαν ένδειξη για να μπώ στην "θεραπευτική" απεξάρτηση.Δεν χρειάζεται ο άλλος να μας υποκινεί αρνητικά (με την απειλή ότι θα τον χάσουμε) για να εκδηλώσουμε το ενδιαφέρον μας.Το εκδηλώνουμε όσο είμαστε μαζί του γιατί το γουστάρουμε αυτό.Η σχέση είναι μια συνύπαρξη αλληλοτροφοδότησης και αλληλοενίσχυσης.Τουλάχιστον αυτή είναι η προσωπική μου στάση και άποψη.

Φυσικά και συνδεθήκαμε με κάποιο άτομο που είχε κάποια χαρίσματα.Περάσαμε όμορφες στιγμές στην ομορφιά των οποίων συνεισφέραμε και οι δυο.Για κάποιους λόγους (που καλό είναι να τους αποτιμήσουμε πρώτα απ'όλα για την καλύτερη κατανόηση του εαυτού μας αλλά και για την αποφυγή παρόμοιων λαθών σε επόμενες σχέσεις) ήρθε ,όπως ήρθε,ο χωρισμός.Αυτά που βιώνουμε εγκατελημένοι....είναι δικά μας και ευθυνόμαστε μόνο εμείς για το πόσο καιρό θα τα βιώνουμε.Ο εγκέφαλος βρίσκεται σε ένα ιδιαίτερο χημικό καθεστώς το οποίο αν δεν ανανήψει δεν θα βρούμε την ηρεμία μας.Η έκθεση μας στα ερεθίσματα που πυροδοτούν αυτόν τον χημικό κλονισμό (ότι αφορά δηλαδή τους πρώην) σίγουρα δεν βοηθάει.Δεν είναι η/ο πρώην αυτός που μας προκαλεί το πρόβλημα (ο άνθρωπος δεν μας κάνει κακό ηθελημένα) αλλά ο τρόπος που έμαθε να αντιδρά ο εγκέφαλος μας απέναντι του.Φίλοι,ενασχόληση με άλλα ενδιαφέροντα,καινούριες γνωριμίες,συμβουλευτική και φαρμακευτική (αν χρειαστεί και εφόσον ξεφεύγει η κατάσταση απ τον έλεγχο μας ή συντρέχουν παράγοντες υγείας)προσέγγιση απο κάποιον ειδικό...όλα μα όλα αυτά μπορούν να προσφέρουν πολλά.Όμως το πιο σημαντικό απ'όλα είναι να πάρουμε την απόφαση της ουσιαστικής μας αποδέσμευσης,το άτομο αυτό δεν θα υπάρξει στη ζωή μας ούτε καν σε σενάρια ευσεβών πόθων μας.Την απόφαση αυτή,την ονομάζω "γύρισμα του διακόπτη".Πολλές φορές με παρεξηγούν όταν λέω ότι όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου γυρνάω τον διακόπτη.Φυσικά και τα συναισθήματα μας δεν είναι αυτοματισμοί ώστε με έναν απλό διακόπτη να ενεργοποιούνται ή να καταστέλλονται.Ωστόσο,ρόλο διακόπτη μπορεί να παίξει η αποφασιστικότητα μας στο να μπούμε στην περίοδο απεξάρτησης.Μια περίοδος η οποία φυσικά θα έχει πόνο (λόγο της στέρησης/απώλειας του συντρόφου μας)αλλά θα μας θεραπεύσει ακριβώς γιατί η χημεία μας θα προσπαρμοστεί στην πραγματικότητα.Η νέα πραγματικότητα έχει ηδονές και θα έχει ακόμα περισσότερες και αυτές θα είναι συνδεδεμένες με άλλα πρόσωπα/αντικείμενα.Αυτή είναι η φάση προσαρμογής (επανεκπαίδευσης) του εγκεφάλου μας και έτσι θα έρθει η αδιαφορία.Αδιαφορία όχι ως προς τον πρώην-άνθρωπο αλλά ως προς τον πρώην σύντροφο ως ενεργοποιητή κάποιων συγκεκριμένων κυκλωμάτων του μυαλού μας.Με μια πιο τεχνική γλώσσα θα κάναμε λόγο για απευαισθητοποίηση των αντίστοιχων υποδοχέων.

Φιλί : Το πιο φλογερό συστατικό του έρωτα.

Ο σχεδόν αποκλειστικός πρόολογος της ερωτικής αλληλεπίδρασης δυο ανθρώπων είναι το φιλί.Κι αν για πολλά άλλα θέματα ισχύει ότι η καλή αρχή είναι το ήμισυ του παντός,για το φιλί θα είμασταν ακόμα πιο απλόχεροι και θα λέγαμε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις όχι μόνο ξεπερνάει το ήμισυ του παντός αλλά μπορεί να είναι και το πάν.Ακόμα απ τις μελέτες του Κίνσευ γύρω απ τη γυναικεία σεξουαλικότητα γίνονταν αναφορά σε μια κατηγορία γυναικών που μπορούσαν να φτάσουν σε οργασμό με ένα φιλί διαρκείας χωρίς καν να υπάρξει επαφή στα γεννητικά τους όργανα.Μπορεί αυτό να ακούγεται κάπως ακραίο ωστόσο θα συμφωνούσαμε ότι ένα μεγάλο ποσοστό των γυναικών διεγείρεται απίστευτα απο "καλό" φίλημα.Και για να μην εξαιρώ την αφεντομουτσουνάρα μας....χμμμ ...και για τους άντρες το φιλί μπορεί να λειτουργήσει σαν ένα άριστο αφροδισιακό.

Σε ένα πρώτο ψυχολογικό επίπεδο,το φιλί εγκαθιστά την πολύ προσωπική σχέση οικειότητας (intimacy) που προηγείται της σεξουαλικής επαφής.Μιλάμε για ένα είδος συναισθηματικού αγκυροβολήματος που θα δώσει έναν ιδιαίτερο τόνο στην προσάραξη του ενός εραστή στον άλλον.Δεν είναι τυχαίο ότι συνήθως οι ιερόδουλες αποφεύγουν το φιλί όχι τόσο για λόγους υγιεινής όσο γιατί το θεωρούν πολύ "προσωπικό",ουσιαστικά δηλ. αρκετά συνδετικό.Στην φυσιολογία διδασκόμαστε ότι ο γαστρεντερικός σωλήνας είναι στην ουσία ένας αγωγός που φέρνει σε επαφή το εσωτερικό του σώματος μας με το εξωτερικό περιβάλλον.Προθάλαμος του γαστρεντερικού είναι βέβαια το στόμα.Έτσι σε ένα πιο συμβολικό επίπεδο "γλώσσας σώματος" το φιλί είναι το άνοιγμα του εσωτερικότερου μέρους του ενός προς τον άλλον σύντροφο.Ένας απ τους καλύτερους αμερικανούς κωμικούς ,o Henry Youngman,έλεγε " a kiss is the shortest distance between two " (το φιλί είναι η μικρότερη απόσταση μεταξύ δυο ανθρώπων).Χμμμμ και εδώ που τα λέμε ίσως είναι ο πιο περιφραστικός αλλά και ολοκληρωμένος ορισμός που θα μπορούσαμε να δώσουμε.

Ψάχνοντας για τις πρώτες αναφορές που γίνονται στο φιλί μάλλον θα πάμε αρκετά πίσω σε 4 Βέδες γραμμένες στα σανσκριτικά που περιγράφουν αυτήν την πράξη.Χρονολογούνται κάπου στο 1500 π.χ.Λέγεται μάλιστα ότι το φιλί έγινε ευρύτερα γνωστό στους έλληνες μετά την κατάκτηση των ινδιών απ τον Αλέξανδρο,κάπου στο 326 πχ.Αργότερα κατα τα Ρωμαϊκά χρόνια γίνεται μια διάκριση σε 3 τύπους φιλιών : Osculum (φιλί στο μάγουλο),Basium (φιλί στα χείλη) και Savolium ή Savium (το πιο βαθύ φιλί των ερωτευμένων).Βέβαια,το φιλί το συναντούμε και σε άλλα θηλαστικά όπως π.χ. στους πιθήκους bonobo που φιλιούνται περισσότερο σαν μια τεχνική αντιστρές αλλά και σε άλλα θηλαστικά που υπάρχει η επαφή πρόσωπο με πρόσωπο την οποία μπορούμε να θεωρήσουμε σαν μια μορφή φιλιού.

Όλα αυτά καλά...αλλά τελικά τι συμβαίνει με το φιλί ? Γιατί να λειτουργεί απο φιτίλι εώς ή και σαν δυναμίτης στο ερωτικό φουρνέλο ? Ανθρωπολόγοι υποστηρίζουν ότι σε προϊστορικά χρόνια (και σίγουρα σε προ-ανθρώπινα,στα πρώτα ανθρωποειδή) όταν οι μάνες ήθελαν να απογαλακτίσουν τα μικρά τους,μασούσαν και πολτοποιούσαν οι ίδιες την τροφή στο στόμα τους και στην συνέχεια έφερναν το στόμα τους σε επαφή με το στόμα του μικρού και με τη γλώσσα τους προωθούσαν αυτόν τον πολτό.Κατα την άποψη τους αυτή ίσως είναι μια φυλογονική εγγραφή στο DNA μας για τις βιολογικές ρίζες της ηδονής που γαρνίρει την στοματική επαφή των εραστών.

Όσο η βιολογία,βιοχημεία και οι νευροεπιστήμες "φλερτάρουν" με την ερμηνεία του φιλιού....τόσο καλύτερα διακρίνεται ότι μάλλον μιλάμε για ένα πολύ θαυμάσιο τελετουργικό.Θα αναφέρω τα αποτελέσματα κάποιων ερευνών με την επιφύλαξη ότι αυτές είναι ακόμα σε εξέλιξη ,άρα πολύ πιθανό να αναθεωρηθούν , και ότι έχουν γίνει σε περιορισμένες ομάδες ελέγχου.

Σε μια αδρή εκτίμηση της ερωτικής χημείας,οι βασικοί μοριακοί άγγελοι του έρωτα που φαίνεται ότι δίνουν το βέλος και τη μορφή αυτού που αισθανόμαστε είναι οι :Ωοκυτοκίνη (που πέρα απ τις καθαρά γενετήσιες δράσεις της πιστεύεται ότι βοηθάει τους ανθρώπους να νιώσουν βαθύτερα αισθήματα αφοσίωσης μεταξύ τους),η Ντοπαμίνη που κινείται στον άξονα πόνου-ηδονής,η Σερετονίνη που δρά πιο ειδικά στην διάθεση και η Νοραδρεναλίνη που σχετίζεται με την αντίδραση Fight or Flight και ευθύνεται και για τα ερωτικά καρδιοχτύπια.Την ώρα του φιλιού (και ειδικά του πρώτου φιλιού) σίγουρα αυξάνεται (δράση των παραπάνω ορμονών) η αιμάτωση των ιστών.[Θα ήταν μάλλον παρακινδυνευμένο να μεταφέρω αυτό που διάβασα ότι αυξάνεται η οξυγόνωση των ιστών και αυτό γιατί την ώρα του φιλιού και ειδικά του έντονου φιλιού...εεεεε δεν έχουμε και τον καλύτερο αερισμό στους πνεύμονες μας.Σίγουρα όμως έχουμε καλύτερη θρέψη και αποτοξίνωση (ροή αίματος-λέμφου)].

Η καθηγήτρια και ερευνήτρια νευροεπιστημών,Wendy Hills στο Lafayette College της Πενσυλβανίας ,διεξάγοντας ένα πείραμα σε 15 ερωτευμένα ζευγάρια ετεροφύλων που φιλιούνταν ή έρχονταν σε στενή επαφή και κάνοντας ανάλυση στο αίμα και στο σάλιο τους βρήκε ότι ναι μεν η κορτιζόλη (ορμόνη συνδεδεμένη με το στρές) έπεφτε τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες,ωστόσο η ωοκυτοκίνη αυξάνονταν μόνο στους άνδρες.Αυτό λίγο έμπλεξε τα πράγματα και η διαφορετική συμπεριφορά της ωοκυτοκίνης στα δυο φύλα αποδόθηκε αφ'ενός ότι το πείραμα έγινε σε συνθήκες εργαστηρίου (άρα μη ρομαντικό/ερωτικό περιβάλλον) και αφ'ετέρου στο ότι πολλές απ τις γυναίκες βρίσκονταν ήδη σε αντισυλληπτική θεραπεία.

Η βιολόγος-ανθρωπολόγος Hellen Fisher επιχείρησε μια κάπως πιο διαφορετική προσέγγιση στηριζόμενη σε νευροαπεικονιστικές μεθόδους.Αυτή διέκρινε τρια συστήματα (κυκλώματα) στον εγκέφαλο να ενεργοποιούνται και να αλληλεπιδρούν.Το ένα απο αυτά πυροδοτείται απ την τεστοστερόνη που κυκλοφορεί και στο σάλιο ,και το ονόμασε sex drive.Η τεστοστερόνη είναι η ορμόνη που κινητοποιεί ερωτικά και άντρες και γυναίκες (αυξάνει τη libido).Παράγεται σε μεγαλύτερα ποσά απ τους άντρες και κατα μια θεώρηση κατα την διάρκεια του φιλιού μεταφέρουμε με το σάλιο μας στις γυναίκες τεστοστερόνη και τις ανεβάζουμε τη libido.Το δέυτερο κύκλωμα σχετίζεται με τη Νοραδρεναλίνη-Ντοπαμίνη και έχει να κάνει περισσότερο με την παθιασμένη-ρομαντική αγάπη.Άνθρωποι που είχαν απορριφθεί ερωτικά παρουσίαζαν ενεργοποίηση περιοχών που εμφανίζονται στα στερητικά των χρηστών κοκκαϊνης .(Άν όντως τεκμηριωθεί καλύτερα αυτό....τότε μάλλον θα επιβληθούν οι χυλόπιτες σαν προπαρασκευαστική μέθοδος απέξαρτησης απ τα ναρκωτικά...;-) ).Τέλος το τρίτο κύκλωμα σχετίζεται με τη Σερετονίνη-Ωοκυτοκίνη και τους πιο μακροχρόνια ερωτευμένους,εκεί δηλαδή που πέφτουν οι ρυθμοί (το καρδιοχτύπι) και αλλάζει μορφή η αγάπη.Μάλιστα το προχώρησε ακόμα περισσότερο διαχωρίζοντας τους ανθρώπους σε Ντοπαμινεργικούς (υπερισχύουν τα ντοπαμινεργικά συστήματα),τεστοστερονικούς,σερετονεργικούς κλπ και ερευνώντας τα ζευγαρώματα μεταξύ τους.Η γνώμη μου είναι ότι μάλλον το έχει παρατραβήξει.

Σύμφωνα με μια άλλη άποψη στο σάλιο δεν υπάρχει μόνο τεστοστερόνη (αντρική ορμόνη) αλλά και οιστρογόνα (γυναικεία ορμόνη) και συνεπώς σε ένα ασυνείδητο επίπεδο το αρσενικό μαρκάρει την καλύτερο οιστρογονικά (άρα επίπεδο γονιμότητας) θήλυ.Με άλλα λόγια το σάλιο του άντρα ανεβάζει την ερωτική διάθεση της γυναίκας και το σάλιο της γυναίκας περνάει απο εξέταση γονιμότητας στον άνδρα.Έτσι εξηγούν και την προτίμηση των αντρών στα πιο βαθιά φιλιά.Φυσικά θα μπορούσε να διατυπωθεί και ο αντίλογος....του αν ισχύει αυτό πως επιδρούν τα αντισυλληπτικά στις ασυνείδητες εργαστηριακές επιλογές που κάνει ο άντρας.

Για να μην μας ζαλίζω περισσότερο αναφέρομαι και σε μια ακόμα εισήγηση που έχει γίνει απ την καθηγήτρια βιολογικών επιστημών S.K.Woodley και τους συνεργάτες της σε συνεργασία με έρευνες απο κάποια άλλα πανεπιστήμια (αναφέρεται και το όνομα του C.Roberts του πανεπιστημίου Liverpool μεταξύ άλλων).Σύμφωνα λοιπόν με τα πορίσματα αυτών των ερευνών κατα την διάρκεια του φιλιού επιλέγεται και ο καλύτερος σύντροφος απο άποψη ανοσοποιητικού συστήματος.Πιο συγκεκριμένα το MHC (σύμπλεγμα μείζονος ιστοσυμβατότητας) που αποτελεί έναν σημαντικό δείκτη του ανοσοποιητικού συστήματος,επιρρεάζει τις οσμές-γεύσεις των εκκρίσεων μας.Κατα την διάρκεια του φιλιού υποστηρίζεται ότι γίνεται τέστ του MHC του συντρόφου μας και σύμφωνα με τις έρευνες τους υπάρχει μια τάση ζευγαρώματος MHC ανθρώπων των οποίων ο συνδυασμός εξασφαλίζει ανοσολογική ανταπόκριση μεγαλύτερης εμβέλειας.

Βεβαίως η έρευνα συνεχίζεται....αλλά επι της ουσίας θα έρθει απλά με επιστημονική ορολογία να μας αποδείξει την απόλαυση για κάτι που ήδη μπορούμε και απολαμβάνουμε.Καθαρά τεχνικά το φιλί προάγει την σεξουαλική διέγερση,την παρατείνει αφού δεν έχουμε την απευθείας επικέντρωση στα γεννητικά όργανα,αυξάνει την οικειότητα και το συναισθηματικό δέσιμο των δυο εραστών,μπορεί να λειτουργήσει σαν τονωτική ένεση σε έναν μακροχρόνιο δέσμο και φέρνει χαλάρωση καθώς το σώματα κατακλύζεται απ τα δικά του ναρκωτικά,τις ενδορφίνες.

Θεωρώ περιοριστική και μάλλον άσκοπη την περιγραφή των μορφών ερωτικού φιλιού.Ίσως η πιο γενική κατηγοριοποίηση είναι : το πιο βαθύ φιλί με γλωσσική επαφή και το φιλί με επικέντρωση στα χείλη.Υποστηρίζεται ότι οι άντρες προτιμούν φιλιά της πρώτης κατηγορίας και οι γυναίκες της δεύτερης.Αυτά όμως είναι και λίγο φιλολογίες.Όπως σε όλο το ερωτικό πανηγύρι έτσι και στο φιλί ,υπάρχει και πρέπει να υπάρχει,η ευελιξία,ο αυτοσχεδιασμός,η πρωτοτυπία.Ίσως αυτό να είναι και η ερωτική μας υπογραφή.Προσωπικά.....χμμμ.... έτσι καταχωρείται η υπογραφή μιας γυναίκας στην καρδιά μου.Το φιλί κάθε ανθρώπου είναι ιδιαίτερο και μοναδικό καθώς μας φέρνει σε εγγύτητα με έναν διαφορετικό εσωτερικό κόσμο.Ας αφεθούμε λοιπόν σε αυτή την μορφή ευχάριστης αλληλο-ενδοσκόπησης....μιας και οι άλλες ενδοσκοπήσεις είναι πιο επώδυνες....;-)

Μήνυμα εστάλει-μήνυμα ελήφθει αλλά πως ερμηνεύτηκε ?

Στο νηπιαγωγείο πολλές φορές μας έβαζαν να παίζουμε ένα παιχνίδι ,το "σπασμένο τηλέφωνο".Δεν το απολάμβανα σαν παιχνίδι γιατί στην ουσία δεν καταλάβαινα απο που απορρέει η αίσθηση της άμιλας ή η διασκέδαση απο αυτό.Καθόμασταν όλη
η τάξη σε μια σειρά,η δασκάλα έλεγε στον πρώτο παιδί ένα μυστικό...και το μυστικό διαδίδονταν απο αυτί σε αυτί ώστε ο τελευταίος της σειράς να πεί τι άκουσε τελικά.Το μήνυμα κατέληγε εντελώς παραποιημένο σε σχέση με το αρχικό και πολλές φορές μπορεί να κατέληγε σε άναρθρη κραυγή.

Μεγαλώνοντας βέβαια άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι το σπασμένο τηλέφωνο δεν ήταν καθόλου ένα ανόητο παιχνίδι.Θα έλεγα ότι ήταν μια εξοικείωση με την πραγματικότητα της επικοινωνίας.Στέλνουμε μηνύματα που λαμβάνονται ελειπώς ή και εντελώς αλλοιωμένα και φυσικά το ίδιο συμβαίνει και με τα μηνύματα που λαμβάνουμε κι εμείς οι ίδιοι απο άλλους.Κι αν αυτό είναι ένα φαινόμενο συχνό σε όλες μας τις κοινωνικές σχέσεις,στις προσωπικές είναι πολύ μα πολύ πιο συχνό.Κι αυτό γιατί το ερωτικό μήνυμα πολλές φορές είναι τόσο μυστικοπαθές που μεταδίδεται αλλοιωμένο απ τον ίδιο τον αποστολέα (σαν να κρύβεται και απ τον ίδιο του τον εαυτό) αλλά και γιατί ο λήπτης έχει κάποια φίλτρα υποδοχής (πιστεύω που του εδραίωθηκαν απο προηγούμενες παρερμηνευμένες εμπειρίες) που ακόμα και το εντελώς ξεκάθαρο μήνυμα του το περιπλέκουν.Έτσι πολλές φορές το τι θέλει να μας πεί η/ο σύντροφος μας με το τι κατανοούμε εμείς μοιάζουν με θέατρο του παραλόγου.

Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο καθώς η ερωτική έκφραση ενδύεται διάφορα εκφραστικά κοστούμια.Όπως αναφέρεται και στο βιβλίο Η ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ " η σεξουαλική επικοινωνία θεωρείται μέρος της γενικότερης επικοινωνίας του ζεύγους και υπάρχει στενή σχέση ανάμεσα τους.Η ικανοποίηση απο τη σεξουαλική λειτουργία είναι συνάρτηση της ποιότητας της γενικότερης σχέσης του ζεύγους".Έτσι λοιπόν μέσα στα αίτια πολλών σεξουαλικών δυσλειτουργιών εμπλέκεται και το πρόβλημα της ίδιας της σχέσης των ανθρώπων και σίγουρα επιβαρύνεται η πρόγνωση τους όσο το πρόβλημα σχέσης μένει ανεπίλυτο ή και επιδεινούμενο.Δημιουργείται λοιπόν ένας φαύλος κύκλος που δεν απειλεί μονάχα την παρούσα σχέση αλλά ενδεχομένως και τις μελλοντικές,αν θυμηθούμε αυτά που λέγαμε στην προηγούμενη παράγραφο γύρω απ τα φίλτρα υποδοχής.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν πόσο θεμελιώδες είναι το να υπάρχει μια όσο το δυνατόν "ξεκάθαρη" επικοινωνία μέσα στη σχέση.Βέβαια δεν υπάρχει ίσως πιο ασαφής προσδιορισμός για την επικοινωνία απ το επίθετο ξεκάθαρη. Όλοι μας λίγο πολύ έχουμε ελείμματα επικοινωνίας ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό.Έτσι πολλές φορές ,ας πούμε αμυντικά, αλλοιώνουμε τα μηνύματα που στέλνουμε προς τα έξω ακριβώς γιατί θέλουμε να κρυβόμαστε κι απ τον ίδιο μας τον εαυτό.Δεν καταθέτουμε ωμά την αλήθεια μας γιατί ακόμα δεν την έχουμε αποδεχτεί κι εμείς οι ίδιοι ή δεν την έχουμε κατανοήσει.Απ την άλλη πλευρά είμαστε φορείς ενός "ατακτοποίητου" παρελθόντος,ψυχοτραυματικών καταστάσεων που μας εφοδίασαν με κάποιες ερμηνευτικές παρωπίδες ή ακόμα και αξιών που υιοθετήσαμε απο άλλους στα πλαίσια μιας παρα-φι(υ)λο-λογίας,και έτσι το πρωτογενές μήνυμα που φτάνει στα αισθητήρια μας υπόκειται σε επιπλέον επεξεργασία και τελικά παραποιείται ακόμα περισσότερο.Οι γνωσιακοί θεραπευτές σε μεγάλο βαθμό στηρίζονται στην διαπίστωση και "εκ-ρίζωση" αυτών των σκεπτικών σφαλμάτων.

Υπάρχει κάποια μαγική συνταγή για την πραγματοποίηση μιας "ξεκάθαρης" επικοινωνίας ? Χμμμμ....άν τη βρείτε να μου την πείτε και μένα.Μαγική συνταγή με την έννοια του "άψε-σβήσε" μάλλον δεν υπάρχει.Ωστόσο ίσως υπάρχουν κάποιες συστάσεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε "μαγικά" αποτελέσματα με την πάροδο του χρόνου.Τέτοιες θα μπορούσαν να είναι πχ η αυτοκριτική/αυτοέλεγχος,διάθεση να επικοινωνήσουμε με τον εαυτό μας και τον άλλον,διάθεση να επικοινωνήσουμε τον εαυτό μας στον άλλον και φυσικά επιθυμία να κατανοήσουμε και να μάθουμε τον άλλον.Πρακτικά που μπορούμε να τα διδαχτούμε όλα αυτά ? Μέσα στην ίδια τη σχέση και ακριβώς αυτή η ωρίμανση είναι ένα απ τα σπουδαιότερα μαγικά αποτελέσματα.Όμως μέσα στη σχέση μπορεί να τα χειροτερέψουμε όλα αυτά και τελικά να εξελιχθούμε σε αιώνιους τυχοδιώκτες.Τελικά η ίδια η σχέση με τον εαυτό μας,το πόσο διαπραγματεύομαστε την βελτίωση της (την εξέλιξη μας δηλαδή) ίσως είναι ο καθοριστικότερος παράγοντας για όλα τα παραπάνω.

Χμμμ νομίζω ότι ήδη ξεπεράσαμε τα όρια της φυλο-λογίας και τείνουμε προς φιλολογία,αλλά και αυτή μας είναι απαραίτητη.Ωστόσο ένα κομβικό σημείο στην επικοινωνία του ζεύγους είναι και αυτό της ζήλιας.Πολλές φορές έχει ολέθριες επιπτώσεις ενώ άλλες ακόμα και αφροδισιακό που βοηθά τη σχέση.Απο πηγές (μελέτες μικρών δειγμάτων και παθολογικές περιπτώσεις) πάνω στις οποίες στηρίζεται η σχετική βιβλιογραφία διατυπώνονται (πάντα με τη σχετική επιφύλαξη) οι εξής διαφορές στην εμπειρία και έκφραση της ζήλιας ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες :
1)Άντρες : Αρνούνται τη ζήλια,εστιάζουν σε σεξουαλικές δραστηριότητες της συντρόφου και απαιτούν λεπτομερή εξιστόρηση στενών σχέσεων,αποδίδουν τα αίτια της ζήλιας πάντα έξω απο αυτούς (σύντροφο,τρίτο πρόσωπο,περιστάσεις) και συνήθως αναπτύσουν μια ανταγωνιστική συμπεριφορά προς τον αντίζηλο.
2)Γυναίκες : Αναγνωρίζουν τη ζήλια,εστιάζουν περισσότερο στη συναισθηματική εμπλοκή του συντρόφου τους με το τρίτο πρόσωπο,εσωτερικεύουν τα αίτια της ζήλιας και κατηγορούν τον εαυτό τους ενώ η αντίδραση της είναι πιο παθητική και εστιασμένη στο σύντροφο της και όχι στο τρίτο πρόσωπο.

Οι στατιστικά επεξεργασμένες παρατηρήσεις ,με το ενδεχόμενο και του στατιστικού σφάλματος,σαφώς δεν λαμβάνονται σαν κατευθυντήριες οδηγίες...αποτελούν όμως δείκτες τουλάχιστον μιας αδρής διαφορετικότητας μεταξύ των δυο φύλων και μεταξύ των ανθρώπων γενικότερα.Στο πίσω πίσω μέρος του μυαλού μας,ας συνυπολογίζουμε την υποψία της διαφορετικότητας αυτής.Μπορεί να μην κατάλαβα,μπορεί να μην κατάλαβε και τελικά να χαθήκαμε στη μετάφραση.Άς μείνει τουλάχιστον αυτό.

Βρές το κλειδί....!!!!

Εδώ και δυο εβδομάδες έχω στο σαλονάκι μου...το cd της Πρωτοψάλτης,αυτό που διανέμονταν με την Real News.Όλο έλεγα θα το ακούσω,θα το ακούσω...αλλά ποτέ δεν έβρισκα την ευκαιρία...Σήμερα έπρεπε να κάνω κάποιες εξυπηρετήσεις με το αυτοκίνητο.Να λέω η ευκαιρία.Θα κάνω το Moods τσιγαράκι μου,θα ακούω τα "Φανερά Μυστικά" .....εεεε και έτσι θα ξεγελάω την βαρεμάρα που θα νιώθω με τις αναμονές που εμπεριείχε η εξυπηρέτηση.

Καλή δουλειά,αν και η Μποφιλίου με έχει κάνει λίγο πιο απαιτητικό.Ωστόσο πάντα σε κάθε cd που ακούω θέλω να βρίσκω ένα τραγούδι τουλάχιστον που να με κάνει να θέλω να το ξανακούσω .Άν δεν συμβεί αυτό....τότε μάλλον το έργο μου είναι αδιάφορο,άρα κάπου θα μείνει παραπεταμένο.Ένα τέτοιο δέσιμο πήγα να κάνω με το "Έβαζα Χ" ή τουλάχιστον με έκανε να πώ ότι όταν θα τελειώσει το cd θα ξανακούσω το τραγούδι αυτό.Ώσπου ήρθε το 9ο τραγούδι,το "Βρές το κλειδί" ...κι εκεί πραγματικά κλείδωσα. Δεν ήθελα να ακούσω άλλο....Αυτό μου αρκούσε.Η αλήθεια είναι ότι πρώτα με κερδίζει η μελωδία σε ένα τραγούδι και μετά έρχεται ο στοίχος.Εδώ ήρθαν και τα δυο σχεδόν ταυτόχρονα.Τραγούδι με άρωμα γυναίκας αλλά και με άρωμα Φρόϋντ...που σημαίνει για μένα ξεμυάλισμα.

http://www.youtube.com/watch?v=C8iyx3KPpuY

Με την ποίηση δεν τα πήγαινα ποτέ καλά.Δεν την καταλαβαίνω κι ούτε και με πολυκαίει αυτό.Ωστόσο το γεγονός οτι είναι μια μορφή συμβολικής έκφρασης...εεεε με κάνει να την έχω σε κάποια υπόληψη. Κάτι ανάλογο με τα γαλλικά που επίσης δεν τα καταλαβαίνω αλλά επειδή περιγράφουν το Παρίσι σαν την πρωτεύουσα-σύμβολο του έρωτα...εεεε έχω σε μια υπόληψη και τη γλώσσα τους.Για μένα ποίηση είναι η ψυχανάλυση,μια γλώσσα επίσης συμβόλων που πάει να περιγράψει λειτουργίες με βιολογική ρίζα.Βιολογικά γεγονότα που έχουν ένα επίπεδο αναφοράς(μια αποτύπωση) και στο "ψηφιακό" ,ανώτερο φλοιό του εγκεφάλου μας.Ο παππούς Freud τόλμησε να πεί πολλά...που μπορεί να ήταν κάποια απο αυτά φευγάτα...ίσως και ανακριβή...ωστόσο ήταν τολμηρά και συνεπώς πρωτοπόρα.Όνειρο του ήταν να επαληθευτούν κάποτε οι θεωρίες του με καθαρά βιολογικές μεθόδους...και είμαι σίγουρος ότι κάτι τέτοιο πλησιάζει με την εξέλιξη στη χαρτογράφηση του εγκεφάλου.(Επι της ευκαιρίας....παρακολούθησα μια εκπληκτική ομιλία απ το νευροχειρουργικό τμήμα του ΑΧΕΠΑ,γύρω απ τις σύγχρονες απόπειρες χαρτογράφησης και κάποια πρώτα συμπεράσματα...Έχω βάσιμες υποψίες ότι ο παππούς Freud θα δικαιωθεί σε μεγαλύτερο βαθμό απ όσο και ο ίδιος θα πίστευε).

Βρές το κλειδί....να με ξεκλειδώσεις...Χμμμμ όταν το ακούτε απο μια γυναίκα αυτό...σε ποιά εικόνα θα πήγαινε το μυαλό σας ? Ελάτε τώρα,αφήστε τις ντροπές. Κλειδί,απ τα πιο καραμπινάτα φαλλικά σύμβολα.Κλειδί-κλειδαριά,σεξουαλική συναλλαγή και για την ακρίβεια ψυχο-σεξουαλική συναλλαγή.Το ψυχό- συνήθως περνάει στα ψιλά γράμματα (ειδικά σε εμάς τους άντρες) αφ'ενός επειδή είναι λιγάκι εγκεφαλικό-ψηφιακό (δύσκολα το επεξεργάζεσαι) και αφ'ετέρου επειδή στη φάση της διέγερσης το βιώνουμε σαν σωματική ανάγκη κυρίως,σαν ορμή.Όμως απο που απορρέει η πληρότητα που νιώθουμε μετά απο μια υπέροχη σεξουαλική συνεύρεση ? Πώς καταχωρούμε/χρεώνουμε μια σεξουαλική επιτυχία/αποτυχία στον ίδιο μας τον εαυτό ? Τι μηνύματα αυτοεπιβεβαίωσης,εσωτερικής πληρότητας ή απογοήτευσης στέλνουμε στον ίδιο μας τον εαυτό ? Εεεε όλα αυτά είναι ανώτερες εγκεφαλικές λειτουργίες,δηλαδή ψυχο-.Το γμτο της υπόθεσης είναι ότι ενώ το σωματικό έχει μια αρχή και ένα τέλος,το ψυχο- έχει μόνο αρχή ,πιάνει όλο το μεσοδιάστημα μέχρι την επόμενη επαφή και πολλές φορές καθορίζει την επόμενη επαφή.Αυτό είναι το τίμημα της εξέλιξης.Πρακτικά έρωτας(ψυχο-)-σέξ είναι κάτι αδιαίρετο,συνεχές ακόμα και όταν μοιάζει σαν να μην είναι κάτι τέτοιο.Κι αυτό γιατί ότι και να κάνουμε ,μα ότι και να κάνουμε....δεν σταματούμε να βρίσκομάστε σε έναν συνεχή διάλογο με τον εαυτό μας έστω και αν χρειαστεί να "χρησιμοποιήσουμε" άλλους για να πραγματοποιήσουμε αυτόν τον διάλογο.

Λοιπόν...οι άμυνες μας υπερβαίνουν.Στο νού μου έρχεται ο κλασσικός αντίλογος σε όλα αυτά,που θα τον διατύπωνε το αρσενικό πρότυπο μάλλον. "Άκου φίλε....εγώ μετά το πηδ..μα τα μόνα μηνύματα που δέχομαι απ το μέσα μου,το ψυχό- μου, είναι πόρδ..ς και ροχαλητά άντε και κανένα κατούρημα".Εεε δεν έχεις άδικο φίλε μου...και αυτά μηνύματα είναι.Ωστόσο στο κεράτωμα ή στην αποτυχία γιατί δεν σου βγαίνουν τέτοιας μορφής μηνύματα ?Άς πούμε να έχεις κάτι σε δυσκοιλιότητα ή δυσουρία. Ποτέ δεν θα έλεγες "άστα ρε γμτο....δεν μου σηκώνονταν ή την τσάκωσα στα πράσα με άλλον...και κόντευα να σκάσω επειδή δεν μπορούσα να κλ..σω ή να κατουρίσω".Πέρδεσαι απο πάνω (φυσάς και ξεφυσάς γι αυτή τη μπόρα),κατουράς απο πάνω....έλα έλα...βλέπω τα δάκρυα σου.Όσο για το ροχαλητό ...εεε κι αυτό σου βγαίνει με μούγκρισμα,μουρμούρισμα και γενικώς γκρίνια.

Επειδή με όλη αυτην την περιγραφή αναφέρομαι στα μηνύματα που ανταλλάσουμε εμείς με τον ίδιο μας τον εαυτό ...εεεε μην θεωρήσουμε την όλη διαδικασία σαν μια αυτιστική επικοινωνία.Τα μηνύματα αυτά ανταλλάσονται με το είναι μας εξαιτίας και με την παρουσία του ερωτικού μας συντρόφου.Μας δίνει αφορμές,πλαίσια αναφοράς και τελικά ερεθίσματα μέσω των οποίων προάγεται η "ενδοεπικοινωνία".

"Βρές το κλειδί...να με ξεκλειδώσεις" όταν το ακούς απο μια γυναίκα....που θα έπρεπε να πηγαίνει επίσης το μυαλό σου ? Βρές τον τρόπο να προάγεις έναν ευχάριστο ενδοδιάλογο του εαυτού μου με τον εαυτό μου.Με ξεκλειδώνεις και έχεις την χαρά του νοικοκύρη που ανοίγει την πόρτα και μπαίνει στην θαλπωρή του σπιτιού του,στη φωλιά του.Δεν είσαι διαρρήκτης,δεν γουστάρεις να τρέχεις σαν κυνηγημένος.Ψάχνεις να βρείς το πίσω απ την πόρτα.Στόχος σου δεν είναι η διαδικασία της διάνοιξης/διάρρηξης αλλά η τελική σου εγκατάσταση.Απλά πιστεύεις ότι αν γίνεις άσσος στις διαρρήξεις,άν καταφέρεις να μπορείς να ανοίγεις κάθε πόρτα,οποιαδήποτε πόρτα.....τότε μπορείς να μείνεις εκεί που θα σε αρέσει περισσότερο.Τελικά όμως χάνεις αυτόν τον σκοπό και εθίζεσαι σε μια μάλλον άσκοπη διαδικασία...που τελικά είναι και στείρα.

Επειδή λοιπόν θέλουμε να έχουμε το ταλέντο του διαρρήκτη...χμμμ γινόμαστε σαν τους ρουμάνους διαρρήκτες,μπαίνουμε στην κλειδαριά και σπάμε τον μύλο της.Βλέπουμε την ικανότητα διάρρηξης κάθε πόρτας σαν το διαβατήριο για να πετύχουμε την πόρτα πίσω απ την οποία θέλουμε να εγκατασταθούμε.Κάπου εκεί όμως αρχίζουν και τα προβλήματα με εσάς.Φοβούμενες τους διαρρήκτες θωρακίζεστε με υπερσύγχρονους συναγερμούς ( δαιδαλώδεις άμυνες) φτάνοντας στο σημείο πολλές φορές να αλλάζετε καθημερινά τον κωδικό-pin του συναγερμού σας,να τον ξεχνάτε κι εσείς οι ίδιες και τελικά να βρίσκεστε σε ένα καθεστώς μόνιμης αναστάτωσης."Να προσέχω μη χτυπήσει ο συναγερμός...". Μέσα σε όλο αυτό το ντελίριο,μπορεί να έρθει και κάποιος φουκαράς που έχει ξεπεράσει τη φάση του ρουμάνου,εσείς όμως έχετε ήδη τη συναγερμοφοβία.....κι εκεί γίνεται το μεγάλο μπάχαλο...!!!!!Ώρες ατέλειωτες να σπάζετε το κεφάλι σας με τον κωδικό που θα αφοπλίσει το συναγερμό,να κουράζεται κι ο χριστιανός που δεν είναι και πράκτωρας της CIA για να σπάει κωδικούς αμέσως...και τελικά να χτυπάει και ο συναγερμός ενημερώνοντας σας ΄ψευδώς για την είσοδο κάποιου ρουμάνου.Εμπιστευτήτε του το pin και αν με αποδείξεις και όχι με υποψίες...τον τσακώσετε να κάνει διάρρηξη....εεεεε τότε αλλάξτε το pin σας.

Και κάτι ακόμα...Σε κάθε κλειδαριά το πρώτο πράγμα που θέλεις είναι να έχεις ένα αντικλείδι ώστε να μπορείς να μπαίνεις όποτε θέλεις.Πάς λοιπόν στον κλειδαρά και σου φτιάχνει ένα.Το δοκιμάζεις ...αλλά τίποτα...Το ξαναπάς στον κλειδαρά,στο τροχίζει πιο προσεχτικά...και μπορεί να καταφέρει να στο πετύχει ή τελικά πάλι να μην μπορείς να ξεκλειδώσεις αμέσως.Σε πιάνουν τα νεύρα,το πείσμα...λαδώνεις την κλειδαριά...και σιγά σιγά...ανακαλύπτεις ότι για το αντικλείδι σου,υπάρχει μια ειδική θέση ,ένας ειδικός χειρισμός ο οποίος σου ξεκλειδώνει την πόρτα.Αυτός ο ειδικός χειρισμός είναι ίσως και η καλύτερη θωράκιση της πόρτας.Εεεεε και όλο αυτό το στάδιο ειδικού και μοναδικού ταιριάσματος κλειδιού και κλειδαριάς....είναι τα προκαταρκτικά.Τα προκαταρκτικά ξεκινούν πάντα πολύ πριν να ξεκινήσουν.

Καλή εγκατάσταση....!!!!

Προκαταρκτικά : θεμέλιο ή πολυτέλεια ;

Τα προκαταρκτικά στη γλώσσα της σεξολογίας αποκαλούνται και σαν foreplay και ουσιαστικά περιλαμβάνουν δραστηριότητες που προηγούνται και οδηγούν στην διείσδυση.Το foreplay είναι δηλαδή το before play σαν ετυμολογία,αλλά στην ουσία είναι ήδη play απ τη στιγμή που εντάσσεται στο σεξουαλικό παιχνίδι.Αυτό μπορεί να είναι ένα τελετουργικό που περιλαμβάνει φιλιά,χάδια,"στη μπανιέρα δυο-δυο" (ένας καλός τρόπος για απαλλαγή απο πιθανές δυσάρεστες οσμές που κουβαλούμε απ' έξω),μασάζ σε ένα ατμοσφαιρικό περιβάλλον με κεριά,μουσική,ελαφρά εδέσματα και λιγάκι ποτό (κατα προτίμηση γλυκιάς-ευχάριστης γεύσης).Αυτά βέβαια είναι tips που κυκλοφορούν σε βιβλία και σε ταινίες.....το σημαντικό είναι να μπαίνει μέσα σε όλα αυτά ο αυτοσχεδιασμός που πυροδοτείται απ την διάθεση να σαγηνεύσουμε-"αποπλανήσουμε" και τελικά να αφομοιωθούμε,να γίνουμε ένα,με την/τον σύντροφο μας.

Τώρα βέβαια....αυτά προϋποθέτουν και μια μικρή προετοιμασία...εεεεε και εκεί κοντά έρχεται η βαρεμάρα (ρε...εγώ θέλω να jumpάρω και να τελειώνουμε...γιατί να κάθομαι να τα ετοιμάζω όλα αυτά ; ).Και συνήθως τέτοιες σκέψεις περνούν απ το μυαλό το δικό μας....αν και δε σας κρύβω ότι καμμιά φορά ψιλοακούγεται αυτό και απο μερικές γυναίκες.Τελικά τα προκαταρκτικά παιχνίδια είναι πολυτέλεια ?

Ναι...αν μιλάμε με όρους χρονομέτρησης...είναι πολυτέλεια.Εκεί που θα μπαίναμε κατευθείαν στο ψητό....προστίθεται επιπλέον χρόνος.Λογικό είναι το ζευγάρι που είναι υπέρφορτωμένο όλη τη μέρα με άλλες υποχρεώσεις να κοιτάει πως να εξοικονομήσει περισσότερη ώρα ξεκούρασης γυρνώντας στο σπίτι....την οποία ξεκούραση την σκεφτόμαστε μάλλον λίγο παραπάνω σαν ύπνο παρά σαν σέξ.Κάπου ανάμεσα στις δουλειές του σπιτιού και τον ύπνο,στριμώχνουμε και το σέξ....άρα αφου το ίδιο το σέξ γίνεται παντεσπάνι το Foreplay μάλλον είναι η εξτρά σαντιγύ σε αυτό το παντεσπάνι.

Η ξεκούραση είναι στην ουσία όμως αποτοξίνωση απο ερεθίσματα που λαμβάνουμε όλη την υπόλοιπη ημέρα.Αυτά μπορεί να είναι ερεθίσματα που προκαλούν στρεσάρισμα,απογοητεύσεις,σωματική κόπωση,πλήξη κλπ.Δυστυχώς ο ύπνος δεν τα σβήνει απο μόνος του αυτά....αλλά απεναντίας αυτά είναι που μπορεί να σβήσουν τον ύπνο μας και να αρχίσουμε να υποφέρουμε απο αϋπνία.Άρα...περισσότερη κούραση,συνεχείς γκρίνιες και ένας προοδευτικός μαρασμός προσωπικός,ερωτικός και φυσικά σεξουαλικός.

Το καλό σέξ μπορεί να μας προσφέρει ένα καλό προθάλαμο για ποιοτική ξεκούραση αφού βεβαίως γίνει σε ένα κλίμα αποτοξίνωσης/αποφόρτισης απ τα "τοξικά" κατάλοιπα της ημέρας που προηγήθηκε.Εεεεε σε αυτήν την αποτοξίνωση ένας είναι ο ειδικός,τα προκαταρκτικά.Αυτά λειτουργούν σαν ένα σκηνικό μέσα στο οποίο θα μπούμε και θα παίξουμε το παιχνίδι με τον σύντροφο μας....απαλάσσοντας σώμα και μυαλό απ την πληκτική πραγματικότητα.Είναι ένα ταξίδι ψυχοσωματικό με το οποίο κάνουμε την απόδραση μας απ τον χρόνο και τον χώρο που μας πλαισιώνει ή και μας φυλακίζει.

Όπως είδαμε στην σεξουαλική φυσιολογία εμπλέκονται και μάλιστα με ηγετικό ρόλο τα ανώτερα κέντρα του εγκεφάλου (νεοφλοιός και μεταιχμιακό σύστημα) και σε πολύ μεγάλο βαθμό απο αυτό καθορίζεται η σεξουαλική μας και τελικά η ψυχική μας απόδοση.Όταν λοιπόν οι φορείς της συνείδησης μας,τα ανώτερα εγκεφαλικά κέντρα,είναι πλημμυρισμένα απ τα άγχη και τις φορτίσεις της πραγματικότητας ...αυτή η πλημμύρα μας φέρνει πιο κοντά στην "ανηδονία" ,στο μαρασμό ακόμα και σε κορεσμό ή απέχθεια απέναντι στο σέξ.Άν σε όλα αυτά προσθέσουμε και μια φυσιολογική ιδιαιτερότητα του γυναικείου οργανισμού να μεταβάλλει κάθε μήνα την ορμονική σύσταση του ...πράγμα που συνδέεται με μεταπτώσεις διάθεσης....εεεεε τότε ζήτω που καήκαμε.

Και ξαφνικά ο αγχωμένος άντρας και η ψιλοαπογοητεύμενη γυναίκα....συναντιούνται στο κρεββάτι αφου προηγουμένως μπορεί να ρίξαν και κανέναν καυγά.Εκεί ο άντρας βλέπει ότι κάτι δεν πάει καλά με τον κυριο που όλη μέρα ήταν φυλακισμένος στο παντελόνι του και έτσι αρχίζει η απογοήτευση να περνάει και σε αυτόν,"πάει σαν άντρας τελειώνω".Απ την άλλη η γυναίκα βλέπει ότι ο "κύριος" του κυρίου είναι στα μαύρα χάλια του,βιάζεται να το ερμηνεύσει αυτό ότι δεν του είναι πλέον επιθυμητή...ή ότι έκανε αλλού κάποια "βρωμοδουλειά" και στην ήδη υπάρχουσα σε μαρασμό διάθεση προστίθεται και ένα άγχος μήπως αυτη είναι η αρχή του τέλους της σχέσης.Τελικά αντι να ανταλάξουν αισθήσεις και ουσίες ηδονής,ανταλλάσουν μεταξύ τους διαθέσεις.Ο άντρας μεταφέρει το άγχος του και η γυναίκα την απογοήτευση της....Άντε μετά να κοιμηθείς απο όλο αυτό....και να περιμένεις να είσαι και ξεκούραστος την επομένη.

Πως θα μπορούσε να βελτιωθεί λίγο αυτή η κατάσταση...? Φίλε μου...οκ.... η ημέρα έχει άγχη...αλλά μέσα στην εβδομάδα αν είσαι ελεύθερος ή μέσα στην ημέρα αν είσαι παντρεμένος εεεε θα συναντηθείς με την γυναίκα που κάποτε και τι δεν έκανες για να την κερδίσεις.Θα μου πείς....το κάποτε ήταν κάποτε.....Οκ,προσπάθησε να μιμηθείς το κάποτε στο τώρα....και ας μην το πιστεύεις ή το νιώθεις με την ίδια ένταση.2 ευρώ κάνει ένα φρέσκο κόκκινο μπουμπούκι,λιγότερο απ'όσο ένα πακέτο τσιγάρα.....εεεεεε μπές στον ανθοπώλη και πάρτης ένα.Που είσαι....έχε στο αυτοκίνητο και λιγάκι απ την κολώνια που φοράς και της αρέσει...εεεε και βάλε λίγο πριν τη ξανασυναντήσεις....

Εσύ κούκλα μου ξέρω....είσαι "φτιαγμένη" απ τη δουλειά έξω ή τις δουλειές μέσα ,είσαι και στις δύσκολες μέρες,ο άλλος ο μούργος (αυτός που του τα έλεγα λίγο πιο πάνω) δεν σου έστειλε μήνυμα ούτε καν απο κινητό....και σε λίγο θα σου έρθει για να "ψιλοσφαχτείτε" κι ίσως...κι ίσως....να γίνει και τίποτα άλλο....Βρε κορίτσι μου ,στο μπακάλη πας και φτιάχνεσαι μια ώρα....εεεε για κάνε πως βγάζεις το θηλυκό λίγο απο μέσα σου...όπως τότε που τέλος πάντων είσασταν στα σιρόπια.Θα μου πείς το τότε ήταν τότε....ωραία....προσπάθησε έστω και με το ζόρι να μιμηθείς το τότε στο τώρα σου.

Με τέτοιες απλές ενεργοποιήσεις αλλάξαμε λίγο τη διάθεση μας.Κάθε αρχή και δύσκολη ωστόσο αν γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα εεεεε μπορεί να γίνει το νέο απολαυστικό μας τσιγάρο.Όλη αυτή η ψυχική κυρίως προετοιμασία πριν συναντηθούμε,αντιστοιχεί στην ανάμνηση του αρχικού φλέρτ και αποτελεί μέρος του foreplay....Απο εκεί και πέρα....ας γίνει ο χαιρετισμός με ένα ευφάνταστο φιλί στο στόμα,χαμογελάστε και λίγο βρε κατσούφηδες,μασαζάκι για χαλάρωση (δεν χρειάζεται να είστε εξπέρ απο την Ταϋλάνδη που συναντούμε στις παραλίες τα καλοκαίρια....απλές τρυφερές μαλάξεις σε όλο το σώμα...γιατί όχι και με τη βοήθεια κάποιου λαδιού μασάζ),άνοιγμα του ντουλαπιού που έχετε φυλαγμένο νέκταρ του έρωτα (το ποτάκι που σας αρέσει) και σερβίρισμα του στα ποτηράκια του έρωτα (καλέ τίποτα περίεργα ποτηράκια λικέρ...όχι ακριβά απαραίτητα...που θα τα έχετε για τις σπονδές στον υιό της θεάς Αφροδίτης) και ένα μπανάκι....χμμμμ σαν κάτι να κάναμε παραπάνω στην διάθεση μας και στην αποτοξίνωση απ τα σκουπίδια της ημέρας....

Και μετά.....?Ασχοληθείτε ο ένας με το σώμα του άλλου....Ακόμα και να μην γίνει η επαφή (που δύσκολα θα την αποφύγετε δηλαδή ....) εκφράστε πόσο σημαντικό είναι κάθε εκατοστό του σώματος του συντρόφου σας...με φιλιά και χάδια.Πείτε και καμμιά γούτσου-γούτσου κουβέντα μεταξύ σας.....Αυτά είναι foreplay.

Με όλα αυτά τι καταφέραμε....? Να συντονίσουμε τα ανώτερα εγκεφαλικά μας κέντρα σε πιο χαλαρούς,αισθησιακούς και ηδονικούς ρυθμούς.....Ελατώσαμε τα τοξικά κατάλοιπα της ημέρας που είχαν κατσικωθεί στο μυαλό μας...και έτσι οι ανώτεροι εγκεφαλικοί σχηματισμοί δίνουν έναν κατακλυσμό μηνυμάτων διέγερσης που θα οδηγήσουν σε δρόμους οργασμού.Ο "κύριος" του κυρίου θα σταθεί στο ύψος του και αυτό θα χαροποιήσει τον αφέντη του αλλά θα μεταφέρει και τον πόθο στην σύντροφο του....η οποία πάλι θα αισθανθεί γυναίκα....Και κάτι παραπάνω...Η ηδονή αυτή θα καταγραφεί στη μνήμη τους....και θα επανέρχεται την άλλη μέρα τόσο η ίδια όσο και η ανάγκη της να ξαναεπαναληφθεί.Χμμμμμ κάτι σαν το καθημερινό ηρεμιστικό-αντικαταθληπτικό χάπι.

Για να μην παρεξηγηθώ...τα παραπάνω δεν είναι συνταγή της κυρίας Βέφας που πρέπει να την ακολουθείτε κατα γράμμα....Ίσα ίσα που ο αυτοσχεδιασμός και οι προσθήκες υλικών που υπάρχουν στα ντουλάπια του ρομαντισμού,αισθησιασμού και της φαντασίας σας....θα προσφέρουν όλο και πιο αναβαθμισμένες απολαύσεις.Σίγουρα η πραγματικότητα είναι σκληρή ,μας φορτώνει με πολλά προβλήματα....αλλά αν μένουμε μόνο σε αυτά ούτε λύσεις θα μπορέσουμε να δώσουμε και θα φτάσουμε σε κάποιο σημείο που θα κλατάρουμε εντελώς.Και φυσικά μπορεί μια σεξουαλική υπο-απόδοση μας να έχει και οργανική βάση (πχ κάποιο αγγειακής φύσης πρόβλημα)....εεεε καλό είναι να επισκεπτόμαστε που και που και τους κακομοίρηδες τους γιατρούς. Ωστόσο ακόμα και στο οργανικό πρόβλημα το στρές το μόνο που μπορεί να καταφέρει είναι να το επιδεινώσει.

So......it's party time....Στην εικόνα 11 έχω μια σκηνή απο μια πανέμορφη ταινία "The notebook"

Τα "πρόσθια οπίσθια" και η "οπίσθια καρδιά"

Μετά τα τρία πρώτα θέματα που ήταν κάπως πιο βιολογικά...ας απλώσουμε λίγο την κουβεντούλα μας σε ευρύτερους συμβολισμούς γύρω απ τον έρωτα-σέξ.Φυσικά το σέξ δεν είναι προνόμιο μόνο του είδους μας αλλά υπάρχει σε όλους τους οργανισμούς και είναι η διαδικασία εκείνη που εξασφαλίζει το αύριο της φύσης,του γήϊνου οικοσυστήματος.Πρακτικά αν παραιτούνταν όλοι οι οργανισμοί απ το σέξ η φύση (σαν σύστημα έμβιων όντων, φυτικών και ζωϊκών) θα είχε σύντομη ημερομηνία λήξης και ο θάνατος της μορφής που έχει σήμερα θα ήταν κάτι παραπάνω απο βέβαιος.Μέσα λοιπόν στα πιθανά σενάρια καταστροφολογίας που διατυπώνονται απο επιστήμονες,μελλοντολόγους και θρησκείες ας προσθέσουμε και αυτό το απίθανο (σαν συμβάν) αλλά απόλυτως σίγουρο σαν αποτέλεσμα...σενάριο. Τέλος του σέξ θα σήμαινε τέλος του κόσμου μας.

Για να μην συμβεί κανένα τέτοιο χουνέρι στη φύση....εεεε φρόντισε να συνδέσει τη σεξουαλική λειτουργία με την ευχαρίστηση-απόλαυση-ηδονή-εκτόνωση.Τα σκυλάκια λχ όταν έχουν τα σεξουαλικά τους κέφια εεεε δεν τα έχουν επειδή σκέφτονται το μέλλον του οικοσυστήματος.Αναζητούν την δική τους ηδονή μέσα απ τη σεξουαλική εκφόρτιση τους.

Βέβαια στον άνθρωπο το σέξ δεν περιορίζεται μόνο στην αναπαραγωγική του αποστολή και έτσι (ευτυχώς....;-) ) το σέξ μπορεί να γίνεται οποιαδήποτε εποχή με οποιαδήποτε συχνότητα.Το γιατί συμβαίνει αυτό...εεεεε και να μην απαντηθεί δεν θα μας χαλούσε.Φαίνεται πάντως ότι σχετίζεται με τις επιπλέον δομές με τις οποίες εφοδιάστηκε ο εγκέφαλος μας (νεοφλοιός) οι οποίες εκτός απο τα πολλά καλά που έφεραν λειτούργησαν και σαν μια επιπλέον πορτούλα για ψυχική ευπάθεια και συνεπώς αύξησαν τις ανάγκες μας για πρακτικά "αντικαταθλιπτικά".Εεεεε το σέξ όσο να πείς ανεβάζει την διάθεση μας.

Μην φανταστείτε βέβαια ότι αναπτύσοντας τις ανώτερες εγκεφαλικές λειτουργίες αποκοπήκαμε και απ τις κατώτερες.Το "ζώο" υπάρχει και καλώς υπάρχει μέσα μας.Το μεγαλύτερο μέρος του εγκεφάλου μας έχει δομές ΄"κατώτερων" οργανισμών απ τις οποίες προδίδεται και η εξελικτική καταγωγή μας.Τα πιο επιφανειακά στρώματα,ο εξαιρετικά αναπτυγμένος φλοιός των ημισφαιρίων (στον οποίο απαρτιώνονται οι ανώτερες εγκεφαλικές λειτουργίες που χαρακτηρίζουν το είδος μας) είναι αυτό που μας διαφοροποιεί εγκεφαλικά απ τους ζωϊκούς μας προγόνους.Τελικά ο εγκέφαλος μοιάζει πολύ με τα γεωλογικά στρώματα τα οποία στιβάζονται όσο περνάει ο χρόνος το ένα πάνω στο άλλο.Σε κάθε τέτοια βέβαια στιβάδα εγκλωβίζονται και απομονώνται ίχνη οργανισμών της αντίστοιχης γεωλογικής περιόδου,τα απολιθώματα.Εεεεε ανάλογα "απολιθώματα" έχουμε κι εμείς μέσα στο μυαλό μας....η ανασκαφή των οποίων δεν προϋποθέτει το νυστέρι νευροχειρουργού αλλά το "νυστέρι" της ίδιας της πραγματικότητας και του τρόπου με τον οποίον αντιδρούμε/απαντούμε σε αυτήν.

Ωπα,πολύ βαρύς αρχίζει να γίνεται ο μπακλαβάς.Απολιθώματα,νυστέρια νευροχειρούργοι.... θα με ζήλευε και ο Πολύδωρας.Απλά μέσα απο αυτήν την διαδρομή πάω να προσεγγίσω το πρώτο κομμάτι του θέματος,τα μπροστινά "οπίσθια".Τα περισσότερα θηλαστικά ήταν και είναι συνήθως τετράποδα (εμείς είμαστε οι μόνοι όρθιοι μιας και ακόμα και οι πίθηκοι με τα τέσσερα κυκλοφορούν).Το οπτικό ερέθισμα λοιπόν που παίρνει το άρρεν θηλαστικό κατα τη σεξουαλική προσέλκυση του απ τον υποψήφιο θηλυκό του σύντροφο...ήταν τα θηλυκά οπίσθια.Μάλιστα σε μερικά είδη (στον μακάκα που αναφέρει και ο Λαζόπουλος) τα οπίσθια είναι απαλαγμένα απ το τρίχωμα και κατα την περίοδο του οίστρου αλλάζουν και απόχρωση (γίνονται πιο ερυθρά) και έτσι δίνουν ένα ξεκάθαρο οπτικό σήμα ότι είναι σεξουαλικά διαθέσιμα.Άν σε αυτά τα θηλαστικά δούμε το στήθος τους ...εεεε μάλλον θα απογοητευτούμε μιας και το μόνο διακριτό τους σημείο είναι η θηλή και αυτή κυρίως κατα την περίοδο γαλακτοφορίας.

Απ την άλλη πλευρά ο άνθρωπος ήταν το μόνο θηλαστικό που άρχισε να περπατάει στα δυο,όρθιος δηλαδή.Όταν ο άντρας λοιπόν έβλεπε απο πίσω την γυναίκα ας πούμε ότι λειτουργούσε το "σεξουαλικό απολίθωμα" απ τα άλλα ζώα...να λαμβάνει οπτική διέγερση απ τα οπίσθια της γυναικός.Έλα όμως που με την όρθια στάση έπρεπε να αναπτυχθεί ένα ανάλογο οπτικό σεξουαλικό ερέθισμα....Εεεεε η φύση προνόησε λοιπόν και άρχισε να δίνει στο στήθος της γυναίκας μια δίδυμη ημισφαιρική διαμόρφωση παρόμοια με αυτήν των γλουτών και αυτή είναι η πιο πιθανή εκδοχή του γιατί εξιτάρεται ο άντρας απ το στήθος της γυναίκας.Τα "απολιθώματα" που λέγαμε στο μυαλό μας....:-P (εικόνα 9). Βέβαια υπάρχει και η Φροϋδική προσέγγιση που αναφέρει την έλξη αυτη σαν αποτέλεσμα της περιόδου θρέψης μας απ τον μητρικό μαστό.Οι βιολόγοι θα είχαν να αντικρούσουν σε αυτήν την εκδοχή ότι η περίοδος αυτής της θρέψης για τον άνθρωπο μάλλον δεν είναι και τόσο ευχάριστη....αφού ο έντονα λιπώδης μαστός (σε σχέση με τα άλλα θηλαστικά) εμποδίζει πολλές φορές το μωρό να αναπνεύσει ...αφού βουλώνει τα ρουθούνια του.Εκεί ξαναέρχονται οι Φροϋδικοί και λένε....μας αν δεν ισχύει αυτό που υποστηρίζουμε τότε γιατί κατα την διάρκεια της σεξουαλικής επαφής (και ιδίως στα προκαταρκτικά) οι άντρες αρέσκονται στο να απομυζούν με το στόμα τις θηλές των μαστών.Εεεεε και ξανάρχονται οι βιολόγοι/ζωολόγοι και λένε ότι απ τους αδένες του μαστού εκκρίνονται ουσίες που λειτουργούν σαν φερορμόνες (φυσικά αφροδισιακά...θα μιλήσουμε άλλη φορά γι αυτά) και χωρίς να το αντιλαμβάνεται ο άντρας...τον τραβάει προς τα εκεί η ίδια του η όσφρηση.

Χμμμμ....πιστεύω να εξήγησα το πρώτο μέρος του τίτλου.Πάμε και στο δεύτερο...οπίσθια καρδιά.Μια απ τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις που πήρα όταν πρωτοείδα την ανθρώπινη καρδιά σε βιβλίο βιολογίας....ήταν ότι σαν μορφή δεν είχε καμμία σχέση με την καρδιά σύμβολο του έρωτα.Η αληθινή καρδιά μας είναι μάλλον αισθητικά απαράδεκτη.Δεν έχει συμμετρία (πιο μεγάλη είναι στο αριστερό της τμήμα απ ότι στο δεξί),ξεπετάγονται απο πάνω της ένα κάρο αγγεία (αορτή,πνευμονική αρτηρία,φλέβες κλπ) ...ένα πράγμα ατσούμπαλο.Ωστόσο αυτή η μορφή ανταποκρίνεται άριστα στη φυσιολογική της λειτουργία και έτσι ζούμε.Έλα όμως που εγώ θα καραγούσταρα να είχαμε μια καρδιά Βαλεντίνου...γιατί ξυπνούσε άλλα συναισθήματα μέσα μου.Πώς προέκυψε λοιπόν αυτή η Βαλεντίνια καρδιά ως σύμβολο ?

Στην εικόνα 10 δείχνω τις δημοφιλέστερες παραδοχές γι αυτην την καταγωγή και όπως θα δείτε....όλες μα όλες....έχουν σχέση με το σέξ. Η πιο διαδεδομένη (γιατί διατυπώνεται πιο εύκολα) θέλει στην αρχαιότητα να υπάρχει ένα φυτό στη σημερινή Λιβύη ,το Silphium (Σίλφιο),το οποίο είχε πολλές θεραπευτικές εφαρμογές κυρίως όμως χρησιμοποιούνταν σαν αντισυλληπτικό μιας και η σύσταση του είχε πολλά ανάλογα οιστρογόνων.Βεβαίως και υπήρχαν και άλλα βότανα αντισυλληπτικά την εποχη εκείνη απλά το Σίλφιο είχε τις λιγότερες και πιο αθώες παρενέργειες.Οι αρχαίοι έλληνες το θεωρούσαν σαν δώρο του θεού Απόλλωνα. Ο σπόρος λοιπόν του Silphium είχε την μορφή της καρδιάς των ερωτευμένων και απο πολλούς πιστεύεται ότι απο εκεί κατάγεται το σύμβολο αυτό.Για να σας ξενερώσω λίγο ....είχε μια μυρωδιά μεταξύ κρεμμυδιού και σκόρδου και το χρησιμοποιούσαν και σαν καρύκευμα στα εδέσματα τους οι αρχαίοι.

Η δεύτερη εκδοχή....που φαίνεται και η πιο εύλογη...εεεε έχει να κάνει με τα "ζωϊκά" απολιθώματα που λέγαμε....Τα αγαπητά μας τετράποδα όταν έρχονται σε σεξουαλική επαφή λόγο ανατομίας η εισαγωγή του πέους του αρσενικού γίνεται απο πίσω.Οπτικά λοιπόν αυτό που αντίκρυζε στο τετράποδο θηλυκό ήταν στην επάνω πλευρά τις δυο ημισφαιρικές προβολές των γλουτών του θηλυκού οι οποίες συνενώνονταν ανάμεσα στα πόδια του θηλυκού προς το αιδοίο και με κορυφή την κλειτορίδα.Την περίοδο του οίστρου η περιοχή αυτή ήταν πιο διεγέρσιμη (άρα...για να θυμηθούμε και τα προηγούμενα θέματα) πιο πολύ αιματούμενη,πιο προβεβλημένη λοιπόν και πιο κόκκινη.Εεεεεε η θέα και μόνο ανέβαζε τους παλμούς του αρσενικού που ήθελε να έρθει σε επαφή με το θηλυκό που ήταν σε οίστρο.Η στάση αυτή σεξουαλικής επαφής ήταν διαδεδομένη και στα πρώτα ανθρωποειδή (που δεν είχαν ακριβώς όρθια στάση...αλλά κάτι πιο κοντά σε ουρακοτάγκο...) και φυσικά δεν λείπει και απ την εποχή μας.Ο άντρας αναμένει απο αυτήν την περιοχή την ύψιστη ηδονή....αλλά και η γυναίκα θα την λάβει επίσης απ την περιοχή αυτή....(αυτός ο σχηματισμός είναι αυτό που λένε οι ανατόμοι περίνεο).Έτσι λοιπόν είναι μια περιοχή-σύμβολο ηδονικά και κατ'επέκταση συναισθηματικά φορτισμένη....ενώ δεν παύει να είναι και η πιο καλά σχηματισμένη Βαλεντίνια καρδιά.

Βεβαίως κάποιοι υποστηρίζουν ότι το συγκεκριμένο σχήμα είναι εμπνευσμένο απ το γυναικείο αιδοίο .Τα μικρά χείλη είναι τα πτερύγια της καρδιάς ενώ στο σημείο που συναντιώνται κοντά στον πρωκτό είναι η κορυφή της καρδιάς.Νομίζω σαν εκδοχή είναι λίγο τραβηγμένη απ τα μαλλιά....αφου σε διέγερση μάλλον υπερτερεί η διόγκωση των μεγάλων χείλεων και αντί να είναι ανοιγμένα τα μικρά χείλη προς τα έξω ...μάλλον έχουν μια πιο ουδέτερη θέση.Τέλος η τελευταία εκδοχή καταγωγής αυτού του συμβόλου,που φαίνεται και στην εικόνα 10, έχει να κάνει με την μορφή που έχει απ την κάτω πλευρά της η βάλανος του πέους.Τι να πώ ουδέν σχόλιο....απ τη στιγμή όμως που διατυπώνεται και αυτό σαν εκδοχή οφείλω να το μεταφέρω...

Σε όλο αυτό το μακρυνάρι είδαμε αφ'ενός το "ζωϊκό απολίθωμα" (μπροστινά οπίσθια) που είναι απολύτως φυσιολογικό και απ την άλλη μια έκφραση της ανώτερης ευφυϊας μας,τον συμβολισμό (καταγωγή συμβόλου καρδιάς)...και όλα αυτά να κινούνται και να συνυφαίνονται στον καμβά του σέξ-έρωτα.Και με αυτό θέλω να κλείσω το θέμα γιατί αυτό θέλω και να μείνει περισσότερο.Το σέξ είναι μια λειτουργία που τα εμπεριέχει όλα,είναι ένας αντικατοπτρισμός της ολότητας μας (σαν ζωϊκά αλλά και υπερ-ζωϊκά όντα) και αυτή η ιδιομορφία του το κάνει εξίσου μοναδική εμπειρία και για το είδος μας.Το να εντάσουμε τη λειτουργία αυτή σε μια καθαρά κτηνώδη κλπ που θα μπορούσε να μην σχετίζεται με την ανωτερότητα μας....εεεε ας μην το σχολιάσω....Η ανωτερότητα μας (συναίσθημα,νόηση) αναμιγνύεται στο σεξουαλικό κοκτέηλ και του δίνει μια μοναδική και εντελώς σαγηνευτική γεύση. Η μέθη απο αυτό το κοκτέηλ μας ανάγει σε άλλα επίπεδα αντίληψης και συνειδητοποίησης του είναι μας ως μονάδα και ως ζεύγος με την/τον σύντροφο μας.