Κάτι σαν γνωριμία........

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

The Winner Takes it All ή Η ισχύς εν τη ενώσει ;-)


  
Για άλλη μια φορά σας προτρέπω να προτιμήστε το βίντεο που ανέβασα απ το κείμενο μου.Τι μπορεί να πεί κανείς για την Meryl Streep ; Προσέξτε την ερμηνεία της και αφήστε την να σας μιλήσει η ίδια.Έχει πολλά να σας πεί μέσα απ το σύνολο της έκφρασης της (λεκτικός και εξωλεκτικός-σωματικός λόγος).Το πρώτο απ όλα αυτά που θα ήθελα να περάσει σε όλες τις γυναίκες είναι ότι ο ερωτισμός,η ικανότητα να σαγηνεύετε είναι πολύ πέρα απ τα χρόνια που μπορεί να κουβαλάτε,απ την γεωμετρία του σώματος σας ,το σχήμα που μπορεί να φέρετε ή να μην φέρετε.Σίγουρα κάποιος στυλίστας,κάποιος απο αυτούς που διαμορφώνουν τις τάσεις της μόδας δεν θα διάλεγαι την Streep για μοντέλο του ,τόσο λόγο ηλικίας όσο και λόγο γενικότερης μορφής.Όμως μπροστά σε αυτήν την έκφραση ποιός άντρας δεν θα γινόταν λιώμα; Ναι είναι η ίδια γυναίκα που ενσάρκωνε και την σκληροπυρηνική αφεντικίνα στο "Ο διάβολος φοράει Prada".Είναι άδικο να μιλάμε για υποκριτικό ταλέντο και έτσι να προσδιορίζουμε τέτοιες ερμηνείες με τη λέξη υποκριτική,άρα υποκρισία,άρα κάτι μη αληθινό.Το ταλέντο αυτό θα ήταν προτιμότερο να λέγεται ταλέντο ταύτισης.Η Meryl πιστεύει τόσο πολύ στον ρόλο της που γίνεται μια πραγματικότητα γι αυτήν και ανακινεί απο μέσα της την Meryl αυτής της πραγματικότητας.Σε αυτό το βίντεοκλίπ λοιπόν δεν κάνει τίποτα άλλο με το να ταυτίζεται με το ρόλο της ως θηλυκό και έτσι να αναβλύζει απο μόνη της η γοητεία απο μέσα της.Στο "θηλυκό" Meryl ,όπως και σε κάθε άλλο "θηλυκό" πχ Δήμητρα,Ιωάννα,Σταυρούλα και όποιο άλλο όνομα θέλετε, πως μπορεί να μείνει ασυγκίνητος ένας άντρας ;Το σαγηνευτικό μυστικό της δεν βρίσκεται ούτε στην ηλικία,ούτε στη μορφή,ούτε στα ρούχα αλλά τελικά στην ταύτιση με το θηλυκό που φέρει μέσα της.Αυτό το θηλυκό είναι δοσμένο απ την ίδια την φύση σε κάθε γυναίκα και η δύναμη της γοητεία σας λοιπόν δεν κρύβεται στην μίμηση άλλων μοντέλων ομορφιάς ή και συμπεριφοράς αλλά στην ταύτιση άρα στην πίστη του ίδιου σας του θηλυκού φορτίου.

   Άς πούμε όμως κάποια γενικότερα πράγματα γι αυτό το αριστούργημα που βλέπουμε.Πρό κειται για απόσπασμα της ταινίας Mamma Mia.Η ταινία αυτή στηρίζεται σε μιούζικαλ που κτήσθηκε πάνω σε τραγούδια των ΑΒΒΑ,ένα συγκρότημα που προσωπικά το θεωρώ εξίσου ανεπανάληπτο με αυτό των Βeetle's.Οι Björn Ulvaeus & Benny Andersson αρθροίζουν για άλλη μια φορά το μουσικό τους ταλέντο και δημιουργούν ανεξίτηλα αριστουργήματα.Η υπόθεση του μιούζικαλ (για όσους δεν είδαν την παράσταση ή την ταινία) έχει να κάνει με μια μάνα τη Donna που διοργανώνει τον γάμο της κόρης της. Αυτός γίνεται σε ένα ελληνικό νησί.Αυτό που λείπει είναι ο πατέρας που η κόρη ποτέ δεν έμαθε ποιός είναι.Ψάχνοντας όμως στα προσωπικά αντικείμενα της μητέρας της βρίσκει στοιχεία που δείχνουν ότι ανάμεσα σε τρείς άντρες, του ερωτικού παρελθόντος της μητέρας της,βρίσκεται ο πατέρας της.Έτσι προσκαλεί στον γάμο αυτούς τους τρείς άντρες,κρυφά απ τη μητέρα της.Με αυτόν τον αιφνιδιασμό στοχεύει στο να της αποκαλύψει η μητέρα της ποιός τελικά είναι ο πατέρας της.Η Donna (=γυναίκα στα ιταλικά) αντιστέκεται στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας αποκάλυψης μέχρι λίγο πριν την γαμήλια τελετή,όπου και "λυγίζει" και με δείκτη το ίδιο της το συναίσθημα υποδεικνύει ότι ο πατέρας της είναι ο Sam (Pierce Brosnan).Αυτό ακριβώς το στιγμιότυπο καταγράφεται σε αυτό το βίντεο.Στο τέλος του κειμένου έχω τους στίχους του τραγουδιού που ακούγεται (The winner takes it all) τους οποίους θα προτιμούσα να ξεψαχνίσετε κοιτώντας παράλληλα το βίντεο.

  Στο προηγούμενο κείμενο μου είχα αναφερθεί στον ρόλο του άρρενος ως βιο-προστάτη.Μέσω της μήτρας της συζύγου του κατα κάποιον τρόπο θα νικήσει τον θάνατο (αφου το παιδί/παιδιά θα φέρουν και την υπογραφή της δικής του σύστασης) και έτσι η ζωτική αυτή ανάγκη είναι αυτή που τον χρίζει σε προστάτη της γυναίκας του που όπως ξαναέγραψα αυτό δεν ερμηνεύεται σαν ισχυρό φύλο μιας και η γυναίκα αναλαμβάνει την δημιουργία της ζωής άρα και την δική του συνέχεια/αθανασία.Αυτή εξάλλου είναι και η έννοια του όρου Συ(ν)-ζύγου,συ(ν)-ζυγίζονται και οι δυο απέναντι σε έναν κοινό στόχο που είναι η διατήρηση της ζωής.Αυτή η συ(ν)-ζυγία είναι δυο διαφορετιμοί ,μεν, αλλά όχι ανισότιμοι,δε, ρόλοι.Δείτε λοιπόν στην αρχή του βίντεο πως εκκλιπαρεί ο Sam να παραδεχτεί η Donna ότι αυτός είναι ο πατέρας.Ο Sam έχει φτάσει σε μια ώριμη ηλικία άρα βρίσκεται πλησιέστερα στο κατώφλι του θανάτου ,σε σχέση τουλάχιστον με τότε που ήταν νέος και άρα πιο ανέμελος.Τώρα νοιάζεται περισσότερο λοιπόν για την αυριανή συνέχεια του.Με αυτό το φαινόμενο είμαστε εξοικειωμένοι άλλοστε και μέσω της τηλεόρασης όπου συχνότερα βλέπουμε μεσήλικες άντρες να αναζητούν τα παιδιά που εγκατέλειψαν ή που η ζωή τα έφερε να αποχωριστούν.

  Είναι πραγματικά εμπνευσμένη και ερμηνευτικά και σκηνοθετικά η στάση του Brosnan,όταν ακούει τους στίχους "I was in your arms,Thinking I belonged there
I figured it made sense,Building me a fence,Building me a home,Thinking I'd be strong there...".(απ'το 1:28 λεπτό του βίντεο).Με αυτούς τους στίχους του αναγνωρίζεται ο ρόλος ως βιο-προστάτη,ο αρσενικός ρόλος, και αυτό τον γεμίζει απο αυτοπεποίθηση που ανακλάται στο βλέμμα James Bond τύπου,που εσνάρκωνε παλιότερα.Σε αντιδιαστολή βέβαια με όλο το υπόλοιπο τραγούδι όπου η Μ.Streep εκφράζει την θλίψη/απογοήτευση της και ο Ρ.Brosnan δείχνει συμπάσχων αλλά και σκεπτικός-μπερδεμένος.Αυτή η στάση δεν δείχνει μόνο μια ευθυγράμμιση με τη θλίψη της γυναίκας αλλά και μια δική του θλίψη απέναντι στην ανεπάρκεια του ως βιο-προστάτη,όπως αυτή ανακλάται στα παράπονα της Donna.Συχνά τέτοιες συναισθηματικές αντιστοιχήσεις στο ζευγάρι αποτελούν αίτιο σύγκρουσης.Το αίσθημα του ανικανοποίητου που ανακλά η γυναίκα προσλαμβάνεται απ τον άντρα σαν αμφισβήτηση του αρσενικού του ρόλου και αμυντικά αντιδρά με θυμό απέναντι σε αυτό.Το αίσθημα ανικανοποίητου βέβαια μπορεί να το εκδηλώνει μια γυναίκα είτε σαν προσπάθεια να διασφαλίσει καλύτερες συνθήκες για το παιδί της είτε όμως και λόγο της ευμετάβλητης ψυχοσύνθεσης που συνάδει με τις συνεχείς ορμονικές μεταβολές που συμβαίνουν στο σώμα της,είτε να αποτελεί ένα συμπεριφορικό σχήμα αντίδρασης απέναντι στο στρές απ την υπόλοιπη καθημερινότητα της.Πολλές φορές λοιπόν οι άντρες δεν το αντέχουν αυτό γιατί το χρεώνονται σαν αμφισβήτηση του ρόλου τους.Μας εκνευρίζει η γκρίνια τους γιατί την προσλαμβάνουμε σαν δική μας ανεπάρκεια.Στο πίσω μέρος του μυαλού μας όμως ας έχουμε και αυτές τις σκέψεις ότι δηλαδή μέσα στον βιολογικό ρόλο της γυναίκας είναι και το να αναζητά τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης του παιδιού της,ότι και οι βιοχημικές μεταβολές που συμβαίνουν μέσα τους συνδράμουν σε αυτήν την ψυχική ευθραυστότητα της αλλά και τις ιδιαιτερότητες που μπορεί να έχει ο χαρακτήρας της.Με αυτό βέβαια περιγράφω ένα γενικό σκηνικό παραγόντων που κάνουν λίγο πιο γριφώδη,πιο ακαταλαβίστικη (για τον άντρα) μια γυναίκα.Ωστόσο δεν δικαιολογώ ή παραγνωρίζω περιπτώσεις όπου η γυναικεία συμπεριφορά γίνεται υπερβολική ή ο άντρας εμφανίζει υπερ-ευθυξία και έτσι η μορφή και η ένταση των συ-ζυγικών συγκρούσεων/ αλληλεπιδράσεων  να αγγίζει το παθολογικό φάσμα.(Είναι ευνόητο ότι τέτοιες περιπτώσεις κάνουν αναγκαία την συνεργασία του ζεύγους με κάποιον ειδικό πάνω στη θεραπεία ζεύγους).

  Ένα άλλο σημείο στο οποίο αξίζει να σταθούμε είναι στο πως αποτυπώνεται/ βιώνεται ο γυναικείος συναισθηματισμός απ την ίδια την γυναίκα."But tell me does she kiss,Like I used to kiss you? Does it feel the same?When she calls your name? " και καθώς προχωράει ο στίχος λέει ότι "Somewhere deep inside,You must know I miss you " που χρειάζεται να το μεταφράσω για να το καταλάβουμε καλύτερα <<κάπου βαθιά μέσα σου ,πρέπει να ξέρεις ότι μου λείπεις>>.Αυτή η "βαθιά αίσθηση" είναι πιο αυτονόητο προνόμιο στις γυναίκες και λιγότερο στους άντρες. Μιλώντας λίγο πιο συμβολικά θα λέγαμε ότι η γυναίκα ενσωματώνοντας το πέος του άντρα της ,τον προσλαμβάνει και τον αισθάνεται βαθειά μέσα της.Η γυναίκα ,αργότερα σαν εγκυμονούσα,θα αισθάνεται την ύπαρξη του παιδιού της βαθιά μέσα της.Αυτή λοιπόν η ευαισθησία απέναντι σε "βαθύτερες" αισθήσεις δείχνει μάλλον πιο οικεία στο θηλυκό παρά στο αρσενικό.Πολλές φορές οι γυναίκες θεωρούν αυτονόητο ότι την ίδια βαθιά αισθητικότητα που έχουν εκείνες,την έχουν ταυτόχρονα και οι σύντροφοι τους.Σαφώς και κάποιοι άντρες μπορεί να είναι πιο ευαισθητοποιημένοι σε σχέση με κάποιους άλλους ωστόσο μην θεωρούμε σαν δεδομένο ότι αυτή η ανδρική ευαισθητοποίηση μπορεί πάντα να συστοιχίζεται με την αντίστοιχη γυναικεία.Στο ερώτημα λοιπόν της γυναίκας "Μα καλά,δεν καταλαβαίνει τι αίσθανομαι βαθιά μέσα μου γι αυτόν ? "  πολλές φορές η απάντηση είναι όχι,δεν καταλαβαίνει.Το πρόβλημα αυτής της μη βαθιάς αλληλοκατανόησης οξύνεται ακόμα περισσότερο όταν η γυναίκα φυλακίζει αυτήν την βαθύτερη αίσθηση και περιχαρακώνει έτσι την έκφραση της όπως επίσης και όταν ο άντρας είναι πιο συνεσταλμένος και συνεπώς χρειάζεται περισσότερη ενίσχυση και αποσαφήνιση της βαθύτερης αίσθησης της γυναίκας αυτής.Με άλλα λόγια μπορεί να υπάρχει δυνατότητα για καλή εναίσθηση (empathy) στον άντρα,άρα για καλή εκτίμηση της συναισθηματικής εμπειρίας της γυναίκας, αλλά να μην υπάρχει εμπιστοσύνη του ίδιου απέναντι στην ικανότητα του αυτή (λόγο ιδιοσυγκρασίας,παρελθοντικών ματαιώσεων κλπ).Ωστόσο για μην μπλεκόμαστε σε ειδικότερες περιπτώσεις ας αρκεσθούμε στο ότι στην επικοινωνία ανάμεσα στους δυο συντρόφους ,αυτό που αισθάνεται ο καθένας δεν πρέπει να θεωρείται εξ αρχής αυτονόητο και για τον άλλον.

   Επιτρέψτε μου να αναφερθώ και στο ευρύτερο τοπίο που εξελίσσεται η σκηνή του βίντεο.Το ζευγάρι βρίσκεται πάνω σε μια βραχώδη τοποθεσία η οποία περιβάλλεται απο θάλασσα.Η θάλασσα είναι ένα ρευστό μέσο,ευμετάβλητο,που ανάλογα με τις ευρύτερες καιρικές συνθήκες μπορεί να μεταμορφώνεται απ την απόλυτη ηρεμία στην εφιαλτική τρικυμμία ή ακόμα και σε τσουνάμι.Μια ανάλογη ρευστότητα παρουσιάζουν και οι ευρύτερες βιολογικές,κοινωνικές και οικονομικές συνιστώσες στη ζωή μας.Η ίδια η ζωή ,δηλαδή, μπορεί άλλοτε να είναι μια ήρεμη θάλασσα και να μας δελεάζει να κολυμπήσουμε σε αυτήν και άλλοτε να είναι μανιασμένη και να μας απειλεί με πνιγμό.Απέναντι σε αυτήν την αστάθεια,σε αυτήν την ρευστότητα, αναπτύ- σσονται ,σαν βράχοι, ψυχικές άμυνες.Όσο γεροί κι αν είναι οι βράχοι αυτοί δεν μπορούν να ξεφύγουν απο την αποσάρθρωση που προκαλούν τα κύμματα που πέφτουν επάνω τους.Η σχέση του ζευγαριού ,λοιπόν ,πολλές φορές εκτυλίσσεται πάνω σε ένα τέτοιο τοπίο.Καταλαβαίνουμε τις διακυμάνσεις και τα πλήγματα που μπορεί να δεχθεί μια σχέση όσο πιο μανιασμένη είναι η θάλασσα και όσο πιο αδύναμος είναι ο βράχος πάνω στον οποίο βρίσκεται.Αυτό το σκηνικό το βλέπουμε να διατυπώνεται και στους στίχους "The gods may throw a dice,Their minds as cold as ice ,And someone way down here,Loses someone dear".

  Συνοψίζοντας λοιπόν όλα όσα έχουμε πεί ως τώρα ,μπορούμε να καταλάβουμε γιατί οι σχέσεις μοιάζουν πολύπλοκες,σύνθετες ή δύσκολες.Υπάρχουν σταθερές διαφυλικές ιδιαιτερότητες που απορρέουν απ τον ίδιο τον βιολογικό ρόλο ή προορισμό (αν θέλετε) του κάθε φύλου,οι οποίες περιπλέκονται απο χαρακτηρολογικές ιδιαιτερότητες που φέρει το κάθε άτομο και σε όλη αυτήν την συνθετότητα επιπροστίνθενται και οι ευρύτερες συνθήκες ζωής (θάλασσα-βράχοι).Οι αλληλεπιδράσεις όλων αυτών των επιμέρους παραγόντων διαμορφώνουν το ιδιαίτερο σενάριο,την ιδιαίτερη παράσταση της κάθε σχέσης.Κάποιες φορές μάλιστα όλη αυτή η πολυπλοκότητα κάνει τα πράγματα να φαίνονται δύσκολα εκ των έσω (για το ίδιο το ζευγάρι) και ταυτόχρονα εύκολα εκ των έξω (για αυτούς που παρατηρούν ως εξωτερικοί θεατές ή επεμβαίνουν ως τρίτοι,ως συγγενείς και ως περίγυρος).Αυτήν την διττή μορφή,αυτήν την διαφορετικότητα της σχέσης εκ των έσω και εκ των έξω, μπορεί να διακρίνει κανείς στον στίχο "Spectators of the show,Always staying low" που σε ελεύθερη μετάφραση είναι ότι οι θεατές της παράστασης,την παρακαολουθούν πάντα απο κάτω και ακόμα πιο ελεύθερα θα το ερμηνεύαμε με τη γνωστή παροιμία "Έξω απ τον χορό,πολλά τραγούδια λένε".Φαντασθείτε λίγο πως νιώθετε όταν πάτε σινεμά και βλέπετε μια ταινία η οποία εξελίσσεται διαφορετικά απο αυτό που θα θέλατε.Αναρρωτιέστε γιατί αυτό που είναι προφανές σε εσας σαν θεατές είναι δυσθεώρητο για τους ήρωες της ταινίας.Μέσα σας ταυτίζεστε με τους ήρωες του έργου και πολύ εύκολα ζείτε το σενάριο έτσι όπως εσείς θα θέλατε.Καταλαβαίνετε τους ειδικούς χειρισμούς του θεράποντα της σχέσης που ναι μεν είναι τρίτος αλλά αν ταυτισθεί με τους θεατές της παράστασης κινδυνεύει να βρεθεί εκτός σεναρίου και συνεπώς αντί να βοηθήσει να δημιουργήσει μεγαλύτερο χάος.Ακριβώς αυτό όμως εξηγεί και το γιατί ακόμα και αν κάποιος βοηθά εκ των έξω σχέσεις,τα θαλασσώνει εκ των έσω στην δική του ζωή.Όσο αντιφατικό κι αν μοιάζει δεν είναι ασύμβατο με την πραγματικότητα.

  Όμως πρέπει να καταλήξουμε κάπου,να φτάσουμε στον τίτλο.Η Donna μοιάζει να χαρακτηρίζει σαν νικητή τον Sam στο παρελθόν τους όμως δεν δείχνει τελικά ο Sam να απολαμβάνει κάποια νίκη,το αντίθετο μάλιστα θα λέγαμε.Απ την άλλη κινησιολογικά η Donna χρίζει τον εαυτός της σε τωρινό νικητή (παίρνοντας αν θέλετε εκδίκηση) και τρέχει προς τα πάνω αφήνοντας χαμηλότερα τον Sam να εκκλιπαρεί.Όμως ούτε και εκείνη απολαμβάνει κάποια νίκη κάνοντας αυτό αλλά μάλλον το ακριβώς αντίθετο βλέπουμε.Όταν δυο άτομα συζευχθούν σε μια σχέση και υπάρχει αμοιβαιότητα στα συναισθήματα,υπάρχει συναισθηματική ανταπόκριση,τότε νικητής δεν μπορεί να είναι ποτέ ένας απ τους δυο.Πραγματική νίκη μπορούν να καταφέρουν μόνο και οι δυο μαζί,στο βάρθρο του νικητή μπορούν να σταθούν μόνο ως ζευγάρι μαζί.Στο "The winner takes it all" ίσως το all θα άξιζε να το μεταφράσουμε σαν ολότητα,σαν σύνολο,σαν το ένα που το αρθροίζουν οι δυο τους.
Γι αυτό στον τίτλο βάζω σαν ερμηνεία το " ισχύς εν τη ενώσει".Αυτό μπορεί να ακούγεται ρομαντικό και άρα συνειρμικά να μας φαίνεται εκτός πραγματικότητας,σαν happy end μιας ταινίας μόνο και όχι της ζωής.Όμως ο ρομαντισμός δεν είναι κάτι απαραίτητα εκτός της φύσης.Συνηθίζουμε να χαρακτηρίζουμε ως ζωώδη (άρα αυθ-ΟΡΜΗ-τη) συμπεριφορά την πολυγαμικότητα ή την διάθεση μας γι αυτήν.Ακούω πολλές φορές ότι ο άντρας είναι πολυγαμικό ζώο απ τη φύση του ή οτι γενικότερα άντρες και γυναίκες φτιάχτηκαν σαν πολυγαμικοί.Αυτό είναι όμως μάλλον μια πολύ επιφανειακή προσέγγιση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας.Πολύ συντομα να πώ ότι αν εκ φύσεως (αν μας ήθελε η φύση) είμασταν πολυγαμικοί τότε μάλλον δεν θα επιβιώναμε τόσο πολύ.Πρώτα απ όλα γιατί η πολυγαμικότητα θα οδηγούσε σε ανεξέλγκτο αριθμό γεννήσεων (καθένας θα συνουσιάζονταν με την καθεμία) αλλά το ακόμα πιο προβληματικό θα ήταν ότι απο μια τέτοια τάση σύντομα θα φτάναμε σε γεννεές όπου ο καθένας θα είχε μια συγγένεια με τον κάθε άλλον ,που πολυ απλά αυτό μπορεί να μεταφράζονταν σε αναγκαστικές αιμομιξίες ή εν πάση περιπτώση ανακύκλωση γενετικών συνδυασμών και περιορισμός της γενετικής ποικιλότητας άρα και της εξέλιξης/επιβίωσης.Η ρομαντική αγάπη,το να δεσμεύομαι μοναδικά με ένα άτομο και να συνουσιάζομαι μαζί του με σκοπό την αναπαραγωγή μας,διαφυλάσει καλύτερα τις γονιδιακές δεξαμενές και συνεπώς την γενετική ποικιλότητα.Όσο ζωώδες λοιπόν μπορεί να είναι το θέλω να συνουσιάζομαι με ότι περνάει απο μπροστά μου (άρα το δέλεαρ είναι η περισσότερη ηδονή) άλλο τόσο και ίσως περισσότερο φυσικά (ζωϊκά) επιβεβλημένο είναι να δημιουργώ σταθερό και μόνιμο δεσμό αναπαραγωγής,γιατί έτσι διασφαλίζεται καλύτερο το αύριο της φύσης.Μην προσπαθούμε βιαστικά να εξομοιωθούμε με την πολυγαμία άλλων ζωϊκών οργανισμών παραβλέποντας το ότι αυτά παρουσιάζουν εποχιακό οίστρο (τάση για αναπαραγωγή σε συγκεκριμένες και περιορισμένες περιόδους του έτους) ενώ εμείς είμαστε σε συνεχή σεξουαλική διάθεση και πάντως πιο συχνή απο αυτή των άλλων οργανισμών.

  Καταλαβαίνετε ότι δεν θέλω να απομυθοποιήσω κάποια πράγματα απεναντίας αυτό που κάνω είναι να στηρίζω ποιότητες που έχουμε εξορίσει στον κόσμο του εξωπραγματικού.Το να είμαστε ρομαντικοί,το να δεσμεύομαστε μονιμότερα,δεν είναι μόνο φυσικά συμβατό αλλά και φυσικά συμφέρον.Ήδη κάποια ερευνητικά πορίσματα
δείχνουν το ζευγάρωμα μας να γίνεται στα πλαίσια του καλύτερου ταιριάσματος γονιδίων ή ανοσοποιητικών παραγόντων.Με άλλα λόγια αυτό που συνδέει ειδικά και στενά δυο ανθρώπους ίσως να μην συνδέεται με μια αφηρημένη ρομαντικίζουσα διάθεση αλλά και με βιολογικές συνιστώσες που διασφαλίζουν το καλύτερο μέλλον(ομοιοστατική τελεολογία) για το είδος μας.

   The Winner Takes it All

I don't wanna talk
About the things we've gone through
Though it's hurting me
Now it's history
I've played all my cards
And that's what you've done too
Nothing more to say
No more ace to play

The winner takes it all
The loser standing small
Beside the victory
That's her destiny

I was in your arms
Thinking I belonged there
I figured it made sense
Building me a fence
Building me a home
Thinking I'd be strong there
But I was a fool
Playing by the rules

The gods may throw a dice
Their minds as cold as ice
And someone way down here
Loses someone dear
The winner takes it all
The loser has to fall
It's simple and it's plain
Why should I complain?

But tell me does she kiss
Like I used to kiss you?
Does it feel the same
When she calls your name?
Somewhere deep inside
You must know I miss you
But what can I say
Rules must be obeyed

The judges will decide
The likes of me abide
Spectators of the show
Always staying low
The game is on again
A lover or a friend
A big thing or a small
The winner takes it all

I don't wanna talk
Cos it makes me feel sad
And I understand
You've come to shake my hand
I apologize
If it makes you feel bad
Seeing me so tense
No self-confidence
But you see
The winner takes it all
The winner takes it all

The game is on again
A lover or a friend
A big thing or a small
The winner takes it all

The winner takes it all

Τετάρτη 25 Ιουλίου 2012

Αντρική οπτική πάνω στην συντροφικότητα



    Πρίν δύο περίπου χρόνια το blog αυτό δεν υπήρχε αλλά υπήρχε μια αντίστοιχη ομάδα στο Facebook που είχα δημιουργήσει.Κάποια μέρα λοιπόν έκπληκτος είδα την ομάδα αυτή να έχει σβηστεί απ το Facebook και η χωρίς αιτιολογία λογοκρισία με απογοήτευεσε.Έγραφα όπως και γράφω τολμηρά,ίσως και λίγο ωμά αλλά όχι με προθέσεις ή διάθεση χυδαιολογίας κι αυτό ήταν ξεκάθαρο.Κάποιοι φίλοι λοιπόν με παρότρυναν να συνεχίσω αυτήν την προσπάθεια στην bolg-σφαιρα και έτσι κάπως προέκυψε αυτό το blog.Υπάρχει ένας μετρητής που το ίδιο το blogspot σου βάζει και που καταμετρά τις αναγνώσεις.Δεν κάνω εκπομπή,δεν σπονσοράρομαι απο κανέναν άρα δεν είμαι δέσμιος της δημοτικότητας του ιστολογίου.Μπορεί να με διαβάζει ένας ή δυο και απλά κλικάροντας την ιστοσελίδα να προσμετράται αυτό σαν ν΄'εα ανάγνωση. Μπορεί τυχαία κάποιοι να μπαίνουν είτε στα πλαίσια αναζήτησης με λέξη κλειδί "φυλολογία/fylologia",ψάχνοντας κάτι σχετικό με τη φιλολογία είτε μπορεί να τους προσελκύει το ότι το ιστολόγιο έχει την ένδειξη "ακατάλληλο για ανηλίκους περιεχόμενο" που την επέλεξα εγώ για να μην ξαναφάω καμμιά διαγραφή.Κοιτώντας τον μετρητή νιώθω λοιπόν την υποχρέωση να ευχαριστήσω αν κάποιοι με διαβάζουν και να ζητήσω συγνώμη απο εκείνους που μπαίνουν με άλλες προσδοκίες στο ιστολόγιο αυτό και τελικά διαπιστώνουν ότι δεν υπάρχει αυτό που πίστευαν ότι θα βρούνε.

   Μέχρι τώρα,αν έπαιρνα τα κείμενα όλα που υπάρχουν στο ιστολόγιο και τα περνούσα απο σουρωτήρι,θα μπορούσε να πεί κάποιος ότι μάλλον υπάρχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία απέναντι στη γυναίκα,μια ιδιαίτερη μεταχείριση.Ακόμα και στο λογότυπο του blog κυριαρχεί (έστω και σουρεαλιστικά) το γυναικείο αιδοίο ενώ η αντρική/σχηματική-συμβολική αντιπροσώπευση περιορίζεται στους κύκνους.Ο λόγος που το κάνω αυτό δεν ανακλά μόνο την ιδιαιτερη αγάπη μου προς τη γυναίκα αλλά πολυ περισσότερο σχετίζεται με το γνωστικό/επιστημονικό ενδιαφέρον γύρω απ την συνθετότητα του οργανισμού της όπως αυτή αποτυπώνεται και στη σεξουαλικότητα της.Προσωπικά θεωρώ ότι ο άντρας μπορεί να προκαλέσει τον έρωτα αλλά μόνο η γυναίκα μπορεί να εμπνεύσει έρωτα.Θέλετε να το αποδώσουμε σε πιο βιολογικές παραμέτρους,στην θεωρία των φερορμονών (οσμηγόνες ουσίες που εκκρίνονται απο θηλυκά άλλων ειδών του ζωϊκού βασιλείου,με τις οποίες προσελκύουν τα αρσενικά),θέλετε να το κάνουμε πιο ποιητικό/περ-φυσικό και να μιλήσουμε για μια αύρα ,ένα "μαγνητικό" πεδίο που εκπέμπεται απ το θηλυκό.....δώστε όποια ερμηνεία σας βολεύει.Άσχετα με τις θεωρίες που μπορεί να διατυπώνονται πάνω σε αυτό το θέμα όλοι συμφωνούμε ότι η γυναίκα έχει προικοδοτηθεί απ την φύση να έλκει,να πυροδοτεί τον πόθο του αρσενικού Παρακολουθώ-ντας τη βιβλιογραφία και κάθε ερευνητική προσέγγιση που γίνεται γύρω απ το θέμα της διαφυλικής (σεξουαλικής) συμπεριφοράς,μου δημιουργείται η αίσθηση ότι έχουμε πολλά να μάθουμε ακόμα γύρω απ τη γυναικεία σεξουαλικότητα και ότι τα μοντέλα που στηριζόμαστε (εμπνευσμένα απ την αντρική σεξουαλικότητα κατα κύριο λόγο) δεν επαρκούν σε αυτήν την κατανόηση/διερεύνηση.Φοβάμαι ακόμα περισσότερο ότι έχουμε παρασείρει και τις ίδιες τις γυναίκες να δούν την σεξουαλικότητα τους μέσα απο πιο "αντρικά" πλαίσια και τελικά αυτό να τις μπερδεύει ,προβληματίζει,απογοητεύει ή ακόμα και να τις φοβίζει δίνοντας χαριστική βολή στην ίδια την αυτοπεποίθηση της.Άν λοιπόν θα είχα να προτείνω κάτι στις γυναίκες γύρω απ τον τρόπο που επεξε- ργάζονται /διαχειρίζονται τη σεξουαλικότητα τους.....είναι να την δούνε σαν μια ηλιόλουστη θάλασσα την οποία μπορούν να απολαύσουν όπως η κάθε μια θέλει. Άλλη μπορεί να κολυμπάει κρόουλ,άλλη να προτιμάει το ύπτιο,άλλη απλώς να πλατσουρίζει ή να κάνει μακροβούτια ή και απ όλα.Ότι κι αν κάνει,εφόσον είναι αυθόρμητη και ελεύθερη επιλογή της,είναι φυσιολογικά θεμιτό.

   Σε αυτό το κείμενο σκέφτηκα να ασχοληθώ λίγο με την αντρική ματιά πάνω στο θέμα της σχέσης.Ο τρόπος που θα προσεγγίσω το θέμα είναι ο συνηθισμένος που ακολουθώ εώς τώρα,δηλαδή να ανιχνεύουμε ένα ευρύτερο και αδρότερο περίγραμμα γύρω απο το θέμα μας χωρίς να εξατομικεύουμε ή να ψάχνουμε "μαγικές" συνταγές.Με άλλα λόγια εδώ ανοίγουμε έναν χάρτη μέσα στον οποίο υπάρχουν και οι τοποθεσίες ή οι διαδρομές που ενδιαφέρουν τον καθένα χωρίς όμως να στοχεύουμε στο να ασχοληθούμε με κάποια συγκεκριμένη τοποθεσία ή κάποια συγκεκριμένη διαδρομή.Είναι άλλο πράγμα να κινώ τα μάτια μου πάνω στο χάρτη και άλλο να κινούμαι στο έδαφος που απεικονίζεται στον χάρτη (άρα τις φυσικές συνθήκες που θα συναντήσω,το όχημα που χρησιμοποιώ,τις ταχύτητες που θα αναπτύξω,τον συγκεκριμένο δρόμο που θα επιλέξω και το πως θα οδηγήσω σε αυτόν).

   Σαν βίντεο επέλεξα το τραγούδι I Know him so well απ το μιούζικαλ Chess.Το κομμάτι αυτό το λατρεύω για πολλούς λόγους,πρώτα απ όλα για τους ίδιους τους συνθέτες του (Benny Andersson and Björn Ulvaeus,τα αντρικά μέλη του συγκροτήματος των ΑΒΒΑ),έπειτα για τις δυο κυρίες που το ερμηνεύουν την Barbara Dickson και την Elaine Paige(όποιος είδε την παράσταση Cats του Andrew Lloyd Weber είναι αδύνατον να μην έχει γοητευθεί απ την ερμηνεία της άριας Memory που την ερμηνεύε η Paige στον ρόλο της Grizabella),αλλά και για το λυρικό μέρος και συνεπώς την πλοκή που είναι δημιούργημα του Tim Rice.Το τραγούδι αυτό έχει ερμηνευτεί αξιόλογα επίσης απ το ντουέτο της αείμνηστης W.Huston μαζί με τη μητέρα της.

 
Με λίγες γραμμές ,στο μιούζικαλ αυτό έγινε μια προσπάθεια να προσωποποιηθεί η ψυχροπολεμική ατμόσφαιρα Η.Π.Α.-Σοβιετικής Ένωσης πάνω σε έναν αγώνα σκάκι μεταξύ ενός Αμερικανού ,του Φρέντυ, και ενός Ρώσου του Ανάτολι. Ο Φρέντυ συνοδεύονταν απ την Φλόρενς (E.Paige) η οποία ήταν συνεργάτης του/μάνατζερ/προπονήτρια και με την οποία διατηρούσε και ερωτικό δεσμό.Ο Ανάτολι είχε αντίστοιχα συνεργάτη τον Molokov και ήταν παντρεμένος με τη Σβετλάνα (B.Dickson).O Φρέντυ ήταν άστατος και ανώριμος άνθρωπος και αγνοούσε τις συμβουλές της Φλόρενς.Η επιπολαιότητα του τον οδήγησε να χάσει και τον σκακιστικό αγώνα αλλά και τη Φλόρενς.Τυχαία και αναπάντεχα αναπτύχθηκε όμως ερωτικό ειδύλλιο ανάμεσα στη Φλόρενς και τον ρώσο σκακιστή Ανάτολι.Η σχέση που αναπτύσεται ανάμεσα στον Ανάτολι και τη Φλόρενς είναι τόσο έντονη ώστε την ακολουθεί ζητώντας άσυλο απ την αγγλική πρεσβεία.Αμέσως κινητοποιούνται η αμερικάνικη και η ρωσική κατασκοπεία ,η μέν πρώτη για να σταματήσει η ανοδική σκακιστική πορεία του ρώσου Ανάτολι (και άρα της εχθρικής Σοβιετικής Ένωσης) και η δεύτερη για να επιστρέψει το φαβορί Ανάτολι στην πατρίδα του.Οι δυο αντιμαχόμενες δυνάμεις κατασκοπείας αναγκάζονται να συμπλεύσουν και κοινός στόχος τους γίνεται να χάσει ο Ανάτολι στο παιχνίδι που θα τον αναδείκνυε παγκόσμιο πρωταθλητή.Προκειμένου να τον πείσουν να χάσει βάζουν θεούς και δαίμονες και τελικά χρησιμοποιούν ακόμα και την Φλόρενς (με αντάλλαγμα να απελευθερωθεί ο πατέρας της που ήταν κρατούμενος της Σοβιετικής Ένωσης) αλλά και την Σβετλάνα.Το τραγούδι αυτό λοιπόν παρουσιάζει τον διάλογο Φλόρενς-Σβετλάνας.Ένα τραγούδι που αν και επιφανειακά μοιάζει με διάλογο ανταγωνισμού-διεκδίκησης (του Ανάτολι) ανάμεσα στις δυο γυναίκες,τελικά είναι δυο παράλληλοι μονόλογοι που η κάθε μια απευθύνει στον εαυτό της και που παραδέχονται τι δεν είχαν,τι δεν έδιναν στον Ανάτολι για να παραμείνει μαζί τους.(Στο τέλος του κειμένου παραθέτω όλους τους στίχους του τραγουδιού και πιστεύω ότι απ το να διαβάσετε το κείμενο μου είναι πολύ προτιμότερο να διαβάσετε και να ξεψαχνίσετε αυτούς τους στίχους).

    Στο ρεφραίν του τραγουδιού λοιπόν η μεν Φλόρενς λέει "But in the end he needs a little bit more than me,more security..." και η Σβετλάνα λέει "He needs his fantasy and freedom" και καταλήγουν και οι δυο σε μια εκ των υστέρων παραδοχή "I know him so well".Προσέξτε λίγο τη στιχομυθία.Η Φλόρενς αναγνωρίζει ότι ο Ανατόλι χρειάζεται αίσθηση σιγουριάς που η ίδια δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να του προσφέρει η δε Σβετλάνα αναγνωρίζει ότι ο άντρας της χρειάζεται φαντασία και ελευθερία που η έγγαμη ρουτίνα , στραγγαλίζει.Ο αντρικός εγκέφαλος λειτουργεί περισσότερο χωροταξικά.Άν προσέξτε τους άρρενες σκύλους,ουρούν περιμετρικά στην περιοχή που κινούνται αυτοί και τα θηλυκά τους στείνοντας έναν οσμηγόνο φράχτη απέναντι σε άλλους περαστικούς ανταγωνιστές σκύλους.Η πατρίδα μου, το σπίτι μου,η οικογένεια μου δεν δηλώνουν απλά κεκτημένα και περιουσίες αλλά πολύ περισσότερο είναι κάτι σαν επέκταση του ίδιου του του εαυτού και έτσι γεννιέται και η ανάγκη μέσα του να τα υπερασπιστεί και να τα προστατέψει.Τα κύτταρα του είναι στερεά συνδεδεμένα πάνω του και έτσι όταν κινείται/αγωνίζεται να υπερασπιστεί την ακεραιότητα τους απο εξωτερικούς εισβολείς ξέρει ότι αυτά θα συνεχίζουν να είναι μαζί του και δεν θα τον εγκαταλείπουν στην πορεία.Αυτή η αίσθηση σιγουριάς-συνοχής τον κάνει να ταυτίζεται ακόμα περισσότερο με αυτά και άρα να μάχεται πιο δυναμικά γι αυτά.Είναι ο εαυτός του.Ο ρόλος του ως προστάτη (που είναι και βιολογικά καθορισμένος) προσδιορίζεται απο αυτό που προστατεύει,απ τον προστατεύομενο του.Αυτή είναι και η πιο πειστική αίσθηση ασφάλειας/σιγουριάς που μπορεί να εισπράξει.Να ξέρει ότι έχει κάτι να προστατεύσει,κάτι που είναι σταθερά συγκρατημένο επάνω του όπως τα κύτταρα του μεταξύ τους.Κάτι που θα δίνει νόημα στην κάθε μάχη που θα δίνει και δεν θα φτάσει στο σημείο να πολεμάει χωρίς να υπάρχει λόγος/αντικείμενο προστασίας.

    Οι φράσεις του τύπου "αυτή είναι γυναίκα για σπίτι" ή "ψάχνω να βρώ το λιμάνι μου" μοιάζουν κάπως φαλλοκρατικές στο άκουσμα τους.Όμως πέρα απ το "εγωϊστικό" τους φορτίο έχουν και ένα πιο ουσιαστικό,πιο φυσικό,ριζωμένο στην ίδια μας την βιολογική εξέλιξη, αν θέλετε.Η αίσθηση σιγουριάς προσδιορίζει και το τι έχω να υπερασπίζομαι και να προστατεύω.Ο γυναικείος κόλπος είναι ένας σκοτεινός και βαθύς διάδρομος.Ο άντρας (με το πέος του) καλείται να διαβεί το τούνελ αυτό και να αποθέσει το σπέρμα του,άρα το μέλλον του και κατ'επέκταση την αιωνιότητα του.Το μόνο "τούνελ" που γνωρίζει εκ των έσω είναι ο κόλπος της μητέρας του που τον έχει διαβεί εξερχόμενος κατα τη γέννηση του.Το μητρικό κολπικό τούνελ όση ασφάλεια κι αν εμπνέει,είναι πολύ προσωρινό και σε καμμιά περίπτωση δεν είναι στόχος.Και δεν το λέω αυτό στηριζόμενος μόνο στην Φροϋδική αντίληψη γύρω απ το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα και τον φόβο ευνουχισμού του αγοριού απ τον πατέρα αν τολμήσει και οικειοποιηθεί τον κόλπο της μητέρας του ,αλλά πολύ περισσότερο σε μια βιολογικά τελεολογική θεώρηση όπου ο κόλπος της μητέρας είναι αυτός που με έφερε στο τώρα και πλέον αναζητώ τον κόλπο που θα με οδηγήσει στο αύριο,θα οδηγήσει το δικό μου DNA στο αύριο.Άν ο κόλπος της μητέρας μου είναι σημαντικός γιατί με έφερε σε αυτήν τη ζωή, ο κόλπος της γυναίκας μου είναι εξίσου (αν όχι περισσότερο) σημαντικός γιατί θα με επαναφέρει στη ζωή (μέσω των απογόνων μου).Ο κόλπος της μάνας μου με έφερε στο κατώφλι της ζωής αλλά ο κόλπος της γυναίκας μου θα με βοηθήσει να υπερβώ το κατώφλι του θανάτου.Αυτό που θα προσδοκούσε λοιπόν ο άντρας είναι να βρεί ένα κοπλικό "τούνελ" που ο ίδιος (σαν DNA απογόνων του) θα ξαναπερπατούσε για να αντικρύσει και πάλι τη ζωή.Αυτόν τον κολπικό διάδρομο θέλει να διασφαλίσει και τελικά να τον υπερασπίζεται με τη ζωή του γιατί ακριβώς αυτός ο διάδρομος θα τον ξαναφέρει στη ζωή.Καταλαβαίνουμε λοιπόν πόσο πυρηνικά με την ύπαρξη του είναι συνδεδεμένη αυτή η ανάγκη για αίσθηση ασφάλειας/σιγουριάς.Εξακολουθώ λοιπόν να θεωρώ πολύ εμπνεύσμενο τον στίχο που αρθρώνει η Φλόρενς και που ουσιαστικά λέει ότι ο άντρας χρειάζεται κάτι παραπάνω απο μένα,περισσότερη σιγουριά.Είναι ερωτευμένος μαζί μου,είναι παθιασμένος αλλά ακόμα δεν είμαι η γυναίκα του-το λιμάνι του-η πατρίδα του-ο κόλπος που θα ξαναπερπατήσει για να "αναστηθεί" ή να ανασυσταθεί.

     Όμως δεν είναι μόνο αυτή η σιγουριά που θα καταξιώσει την συντροφικότητα στα μάτια του άντρα.Δεν φτάνει μόνο να μπαίνεις κάτω απ τις φτερούγες μου,θέλω να μου δείχνεις ότι πιστεύεις στην προστασία που μπορώ να σου παρέχω.Πολλές φορές η μακροχρόνια συμβίωση (έγγαμη ή μή) αυτό ακριβώς σκοτώνει,το να δείχνεις ότι με πιστεύεις σαν προστάτη.Και για άλλη μια φορά διευκρινίζω ότι με τον όρους προστάτης-προστατεύομενος δεν υποννοώ κάποια διάκριση σε ανώτερο-κατώτερο φύλο ή δυνατό-ασθενές φύλο.Είναι όροι που προσδιορίζουν ρόλους (ακόμα και βιολογικά εδραιωμένους) μιας ενότητας (ζεύγος) που διεκδικεί το σήμερα και το αύριο του.Αυτό που προστατεύω δεν μπορεί να είναι ούτε κατώτερο απο μένα ούτε πιο αδύναμο απο μένα,αφου εγώ θα φύγω απ τη ζωή κι αυτό θα μου την "ξαναχαρίσει",θα με ξαναπεναφέρει.Ως βιο-προστάτης λοιπόν έχω ανάγκη μιας αίσθησης αυτοδυναμίας,έχω ανάγκη να πραγματώνω αλλά και να πραγματώνομαι μέσα απ την δραστηριοποίηση μου και να μου αναγνωρίζεται αυτό.Η φαντασία μου σαν μια ευρύτερη διαδικασία προβολής ενδιαφερόντων και στόχων σχηματοποιεί τη φιγούρα του βιο-προστάτη που θα ακολουθήσω.Η ελευθερία μου δίνει την δυνατότητα να ενσαρκωθώ,να γίνω αυτός ο βιο-προστάτης.Η φαντασίωση αυτής της φιγούρας μπορεί να έχει μια ευρύτερη αποτύπωση απο αυτήν του αυστηρά περιορισμένου ρόλου ως πατέρα.Μπορεί να επεκτείνεται στα χόμπυ μου,στις αγαπημένες συνήθειες μου,στις παρέες μου κλπ. Όλες αυτές οι "επεκτάσεις" εννοείται ότι είναι θεμιτές και αποδεκτές στον βαθμό που δεν αναστέλουν ή εμποδίζουν τον ρόλο μου ως βιο-προστάτη (συζύγου-πατέρα).Απεναντίας αυτές οι επεκτάσεις μπορούν να ενισχύσουν την πίστη και αφοσίωση μου σε αυτόν τον ρόλο και τελικά να προβάλλουν μια πιο ολοκληρωμένη πατρική φιγούρα η οποία θα μπορούσε να λειτουργήσει και σαν πρότυπο για το παιδί μου.

  Το αρσενικό είναι πιο "προβλητικό" και εξοπλισμένο(μυϊκά) για πιο έντονη δραστηριοποίηση.Στο σέξ αυτή η προβολή ενσαρκώνεται στο πέος που βρίσκεται σε στύση ενώ η δραστηριοποίηση αποτυπώνεται στις στάσεις εκείνες που ο άντρας είναι πιο ενεργητικός στην διακόρρευση/συνουσία αλλά και σε όλη την ενεργοποίηση του οργανισμού για την παραγωγή "φρέσκου" σπέρματος.Το να φαντασιώνομαι καταστάσεις όπου το πέος μου είναι επιθυμητό και η στύση μου τυγχάνει περισσότερης επιβράβευσης δεν είναι μόνο μια στεγνή φαλλοκρατική οπτική αλλά και μια αίσθηση αυτοδυναμίας/επάρκειας.Στην τελική αυτό το πέος δεν θα το κρατήσω για μένα αλλά θα σου το δωρίσω στα πλαίσια της ερωτικής μας συνεύρεσης.Το έχω για σένα αλλά θέλω και να σου αρέσει γιατί επιθυμώ μόνο το καλύτερο για σένα.Και στο σύμβολο πέος δείτε κάθε δεξιότητα,χειρισμό,εξοπλισμό που χρησιμοποιώ για να διεισδύω στην πραγματικότητα,να διεισδύω στη ζωή ,άρα και να μάχομαι και να προστατεύω,να πραγματώνω τον αρσενικό μου ρόλο.Άν μου περιορίσεις δραματικά το πεδίο της φαντασίας,αν μου στερήσεις την ελευθερία έκφρασης με ευνουχίζεις,μου ακυρώνεις τον ρόλο που διεκδικώ.Λογικό είναι να στρέφομαι προς πηγές που με επικυρώνουν αυτόν τον ρόλο,με κάνουν να νιώθω πιο έγκυρος.Η Σβετλάνα λοιπόν ανακαλύπτει ότι αυτό που χρειάζεται ο σύζυγος της είναι η επικύρωση του, το να ενδιαφέρεται/επιβραβεύει τα ενδιαφέροντα του.Η Φλόρενς μην ξεχνάμε ότι ήταν σκακίστρια,βοηθούσε και προγύμναζε τον σκακιστή,στήριζε τις νίκες του.Αυτό επίσης δεν θέλω να το βλέπουμε μίζερα και μονόπλευρα.Η νίκη και η καταξίωση μπορεί σε κάποιον πιο ανώριμο χαρακτήρα να λειτουργεί υπέρ ναρκισσιστικού όφελους ωστόσο μπορεί να εξυπηρετήσει και άλλους ψυχισμούς (με λιγότερα ναρκισσιστικά αιτούμενα) που αυτήν την δύναμη θα την αξιοποιήσουν στα πλαίσια του ρόλου του ως βιο-προστάτη.

   Σε όλα αυτά θα μπορούσε να αρθρωθεί και ένας επιθετικός αντίλογος φτάνοντας ακόμα και στα όρια μιας φεμινιστικής υπερβολής.Να υπενθυμήσω όμως ότι σχεδόν σε κάθε παράγραφο αναγνωρίζω και την πιο φαλλοκρατική πλευρά και συνεπώς εκμετάλλευση αυτής της υπόθεσης.Δεν στοχεύω στο να δικαιώσω εκ των προτέρων όλους εμάς,όλους τους άντρες κι ούτε είμαι αυτός που θα πεί ότι είμαστε εμείς πιο αθώωοι ή πιο αγγελικά πλασμένοι σε σχέση με τις γυναίκες.Είμαι ορκισμένος συνήγορος μόνο του υγιούς έρωτα και της εποικοδομητικής συντροφικότητας.Όλα αυτά είναι μια ακόμα χαρτογράφηση και δεν ταξιδεύουμε πραγματικά αν περιοριζόμαστε στο να κοιτούμε μόνο έναν χάρτη,τον όποιο χάρτη.

http://www.youtube.com/watch?v=d_6BTJxCK24&feature=related
Υ.Γ. : σε αυτό το ling οι Ε.Paige και η B.Dickson ξαναερμηνεύουν το ίδιο τραγούδι είκοσι χρόνια μετά απο τότε που το έκαναν οι ίδιες hit.Εί ναι αξιοθαύμαστο πόσο ερωτικές παραμένουν στην ερμηνεία (έκφραση) τους παρά το ότι περάσαν τόσα χρόνια,ακριβώς όπως το καλό κρασί που όσο παλιώνει τόσο πιο εύγευστο γίνεται.Παίρνω την ευκαιρία λοιπόν απο αυτο να υπενθυμίσω κάτι σε όλες τις γυναίκες.Εχθρός σας (στη γοητεία σας) δεν είναι ο χρόνος.Εχθρός που μπορεί να σας φθείρει και να αλλοιώσει τη γεύση σας είναι η ίδια η παραίτηση σας απ τον θηλυκό σας ρόλο,απ τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχει και η κάθε μία απο εσάς και που την αναδεικνύουν σε μοναδική γυναίκα-θηλυκό.

                 I Know Him So Well

 [FLORENCE]
Nothing is so good it lasts eternally
Perfect situations must go wrong
But this has never yet prevented me
Wanting far too much for far too long.
Looking back I could have played it differently
Won a few more moments who can tell
But it took time to understand the man
Now at least I know I know him well

[FLORENCE]
Wasn't it good?
Wasn't he fine?
Isn't it madness
He can't be mine?

[SVETLANA]
Oh so good
Oh so fine

He can't be mine?

[FLORENCE]
But in the end he needs
A little bit more than me --
More security

[SVETLANA]
He needs his fantasy
And freedom

[FLORENCE]
I know him so well.

[SVETLANA]
No one in your life is with you constantly
No one is completely on your side
And though I move my world to be with him
Still the gap between us is too wide.

[FLORENCE]

Looking back I could
Have played things
Some other way

[SVETLANA]

Looking back I could
Have played it
Differently

Learned about the man
Before I fell

[FLORENCE]
I was just a little
Careless maybe

[SVETLANA]
But I was
Ever so much
Younger then
Now at least

[FLORENCE]
Now at least
I know him well

[BOTH]
I know I know him well

[SVETLANA]

Wasn't it good?
Wasn't he fine?
Isn't it madness

[FLORENCE]

Oh so good
Oh so fine

[BOTH]
He won't be mine?
Didn't I know
How it would go?
If I knew from the start
Why am I falling apart?

[SVETLANA]

Wasn't it good?
Wasn't he fine?

[FLORENCE]

Isn't it madness
He won't be mine?

[SVETLANA]
He won't be mine?

[FLORENCE]
But in the end he needs a
Little bit more than me --
More security

[SVETLANA]
He needs his
Fantasy and freedom

[FLORENCE]
I know him so well

[SVETLANA]
It took time to understand him

[BOTH]
I know him so well


Τρίτη 10 Ιουλίου 2012

Το ερωτικό νέκταρ και η γλυκιά μέθη που προκαλεί

     Στο προηγούμενο θέμα αναφέρθηκα στην σχέση έρωτα-μίσους.Μια σχέση που εννοολογικά μοιάζει ανταγωνιστική (συγκρουσιακή) αφού ο έρωτας συνδέει και το μίσος χωρίζει,στην πράξη όμως μπορεί να συνδέονται σε μια σχέση συνεργασίας όπου το ένα εξυπηρετεί το άλλο.Σε αυτήν την περίπτωση χρέη υπηρέτη εκτελεί το μίσος ενώ αυτός που το χρησιμοποιεί και "εξυπηρετείται" είναι ο έρωτας.Τελιώνοντας έκανα λόγο για την γλυκιά μέθη του έρωτα κι ακριβώς με αυτό θα ασχοληθώ εδώ.

    Ξεκινώντας απ τον τίτλο που επέλεξα αξίζει να δώσω κάποιες διευκρινήσεις.Νέκταρ είναι αφ ενός ο χυμός των λουλουδιών που ρουφούν οι μέλισσες και παράγουν μέλι αφ'ετέρου όμως ήταν και το νόστιμο ποτό των θεών του Ολύμπου που μαζί με την αμβροσία τους χάριζε αθανασία.(Ετυμολογικά η λέξη νέκταρ προέρχεται απ την αρχαιοελληνική ρίζα νεκ*- που παρήγαγε λέξεις σχετικές με τον θάνατο όπως ας πούμε νέκυς=νεκρός και την κατάληξη ταρ*- που προέρχεται απ το σανσκριτικό tarati που σημαίνει διαπερνώ και άρα και νικώ.Το νέκταρ λοιπόν αφορά την νίκη απέναντι στον θάνατο,την αθανασία).Πάντρεψα τον έρωτα με το νέκταρ τόσο υποννοώντας την γλυκύτητα αυτού του συναισθήματος (ηδύς=γλυκός και απο εκεί προέρχεται και η λέξη ηδονή) αλλά ταυτόχρονα προσδιορίζοντας και για ποιόν έρωτα θα μιλήσω.Τον ζωντανό-σφύζοντα έρωτα που βιωματικά είναι άφθαρτος (άρα αθάνατος) ή τουλάχιστον παρατεταμένος ενώ όταν γνωρίζει την καλύτερη δυνατή εξέλιξη του,μπορεί να οδηγήσει και σε πραγματική αθανασία μέσω των απογόνων που θα φέρει.

    Λίγο πολύ όλοι αμφισβητούμε και ακόμα περισσότερο απορρίπτουμε το ενδεχόμενο ενός μεγάλου έρωτα που θα μας προσήλωνε σε έναν μονογαμικό ορίζοντα.Η σεξουαλική ελευθεριότητα είναι δεδομένη,οι διαθέσιμες ευκαιρίες επίσης πολλές και για τα δυο φύλα και εν πάση περιπτώση η ικανοποίηση της γενετήσιας ορμής δεν προυποθέτει πλέον τελετουργίες και επισημοποιήσεις δέσμευσης (αρραβώνες,γάμος) που μερικές δεκαετίες πρίν ήταν κάτι σαν καθεστώς.Απ την άλλη πλευρά οι συνθήκες ζωής συνεχώς επιφορτίζονται με όλο και περισσότερο στρές-ανασφάλεια-αβεβαιότητα,πράγμα που επιρρεάζει τη σεξουαλική μας ζωή ποικιλοτρόπως και μάλλον αρνητικά.Οι ιλιγγιώδεις ταχύτητες με τις οποίες τρέχει η εποχή μας θέτει σε ανάλογες επιταχύνσεις και την ερωτική μας έκφραση και σε συνδυασμό με τις διαθέσιμες ευκαιρίες,πολλές φορές μετατρέπουν το σέξ σε ένα καταναλωτικό υποκατάστατο, κάτι σαν shopping therapy δηλαδή.Αυτό με τη σειρά του λειτουργεί αρνητικά στην ποιότητα, διάρκεια και τελικά επάρκεια της ηδονής που απολαμβάνουμε.Έτσι ενώ θα περίμενε κανείς να ζούμε σε έναν ερωτικό (ηδονικά) παράδεισο όλα δείχνουν ότι πετυχαίνουμε κάτι λιγότερο, ίσως και πολύ λιγότερο,απο αυτό.Κοινωνικοί,ψυχολογικοί και οργανικοί παράγοντες μπορεί να συμβάλλουν σε αυτή την ηδονική "παρακμή" όμως και αυτή με την σειρά της επιδεινώνει τους παραπάνω παράγοντες.

    Το ευρηματικό (αυθόρμητο) φλέρτ,ο ερωτικός λόγος τείνουν προς εξαφάνιση λόγο μιας διάθεσης απλοποίησης εώς και υπεραπλούστευσης της σύνθετα φορτισμένης ζωής μας.Τόσο το φλέρτ όσο και ο ερωτικό λόγος καταχωρήθηκαν μέσα μας σαν παλαιομοδίτικα τελετουργικά που εν ονόματι της εξέλιξης μας θα έπρεπε να τα ξεπεράσουμε.Αυτές οι απουσίες κάνουν φτωχότερα τόσο το foreplay (προκαταρκτικά) όσο και το afterplay (οτι ακολουθεί τον οργασμό) που αρθροιζόμενα με τον οργασμό συνθέτουν την ερωτική απόλαυση.Με άλλα λόγια η "παλαιομοδίτικη" ερωτοτροπία δεν είναι εν τέλει μια τυπικότητα,μια περιττή τελετουργία,αλλά έχει ουσιαστική συμμετοχή στην ευρύτερη ερωτική ικανοποίηση μας και μέσω αυτής στην ψυχοσυναισθηματική μας ολοκλήρωση.

    Σε προηγούμενα κείμενα μου έχω αναφερθεί αναλυτικά στις διάφορες φάσεις του σεξουαλικού κύκλου.Υπενθυμίζω λοιπόν ότι σύμφωνα με το μοντέλο των Master & Johnson και την τροποποίηση που δέχτηκε απ την H.Kaplan,διακρίνονται 4 στάδια σωματικών και ψυχικών μεταβολών κατα την διάρκεια της σεξουαλικής συνεύρεσης.Αυτά είναι : 1) η επιθυμία, 2)η διέγερση,3)ο οργασμός και 4)η χαλάρωση.Άν θυμηθούμε και την γραφική παράσταση που αποτυπώνει την εξέλιξη των φάσεων αυτών,αυτό που παρατηρούμε είναι ότι απ την φάση της επιθυμίας εώς και τον οργασμό έχουμε μια καμπύλη με ανοδική κατεύθυνση που αντιστοιχεί σε μια αυξανόμενη σεξουαλική ένταση.Πιο απλά το ζευγάρι μοιάζει να ανεβαίνει σε μια σκάλα ηδονής που κάθε σκαλοπάτι της είναι πιο ηδονογόνο σε σχέση με το προηγούμενο.Η μετάβαση της διέγερσης στον οργασμό γίνεται μέσα απο μια ενδιάμεση φάση ,την φάση του plateau ή οροπεδίου.Μετά το plateau,στο μέν άντρα έχουμε μια απότομη ηδονική κορύφωση που αντιστοιχεί στον οργασμό ενώ στην γυναίκα ο οργασμός μπορεί να πάρει περισσότερες μορφές είτε απο μικρές διακυμάνσεις πάνω απ το plateau είτε με μια κορύφωση ανάλογη με αυτήν του άντρα και φυσικά και με περισσότερες της μια κορυφώσεις (πολυοργασμικότητα). Για να το συνδέσω με το παράδειγμα της σκάλας στο οποίο αναφέρθηκα πρίν,μοιάζει σε κάποιο σημείο καθώς ανεβαίνουν την σκάλα ηδονής να φτάνουν και οι δυο σε έναν υψηλό όροφο (plateau).Απο εκεί και πέρα ο άντρας συνεχίζει να ανεβαίνει πιο ψηλά με άλλη σκάλα ενώ η γυναίκα είτε ακολουθεί μια ανάλογη σκάλα με αυτήν του άντρα,είτε ανεβοκατεβαίνει σε "μικρότερα" υψώματα που διαθέτει ο όροφος εκείνος ή και συνεχίζει να ανεβαίνει σε όλο και περισσότερες σκάλες και άρα σε υψηλότερους ορόφους.Δεν χρειάζεται να τυποποιήσουμε τον οργασμό στην γυναίκα αφου είναι κάτι που μπορεί να εξελίσσεται διαφορετικά είτε απο γυναίκα σε γυναίκα,είτε και στην ίδια γυναίκα στις διάφορες συνεύρεσεις της.Πρακτικά όποια πορεία κι αν "επιλέξει" ο οργανισμός της μετά το plateau,όποια σκάλα και αν συνεχίσει να ανεβαίνει είτε σωματικά είτε ψυχικά,είναι οργασμός.Το μόνο που αρκεί είναι να "επιτραπεί" στον οργανισμό της να κάνει ελεύθερα την επιλογή του.Μετά τον οργασμό ακολουθεί μια τσουλήθρα,πιο απότομη για τον άντρα ή λιγότερο απότομη για την γυναίκα (με περισσότερα ενδιάμεσα επίπεδα) και έτσι η σεξουαλική ένταση κατεβαίνει προς το σημείο απ το οποίο ξεκίνησε.Αυτή είναι η φάση της χαλάρωσης.Το ότι μειώνεται η σεξουαλική ένταση δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τελιώνει η ερωτική αλληλεπίδραση ή ότι δεν είναι δυνατόν να ακολουθήσει κι άλλος ή κι άλλοι σεξουαλικοί κύκλοι.

    Η διέγερση,το ανέβασμα δηλαδή στην σκάλα που οδηγεί στο plateau,είναι αποτέλεσμα του σεξουαλικού/ερωτικού ερεθισμού που δέχεται το άτομο σε συνδυασμό με την αναστολή των παραγόντων εκείνων που θα τον οδηγούσαν σε "λαχάνιασμα" και διακοπή ή αναβολή της ηδονικής ανύψωσης του.Για παράδειγμα ,το στρές δρά ανασταλτικά στην σεξουαλική διέγερση.Το φλέρτ,ο ερωτικός λόγος και το επακόλουθο foreplay λειτουργούν ευνοϊκά στην διέγερση αφού εμπλουτίζουν με περισσότερα ερεθίσματα την ερωτική αλληλεπίδραση ενώ ταυτόχρονα παράγουν και ένα κλίμα όπου το στρές ελαχιστοποιείται.Αυτή η βιωματική ερωτική προετοιμασία είναι σημαντική και για τους δυο αφού διασφαλίζει τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για το ανέβασμα στη σκάλα της απόλαυσης.Αυτός που φλερτάρει,αυτός που αρθρώνει τον ερωτικό λόγο έχει γεμίσει πρώτα ο ίδιος απ την παρουσία της γυναίκας που τον ενδιαφέρει και δεν κάνει τίποτα άλλο απ το να εξωτερικεύει και να αναπαράγει αυτό του το "γέμισμα".Η εξωτερίκευση αυτής της εσωτερικής πληρότητας (με λέξεις και με πράξεις) προσφέρει στο θηλυκό μια μεγαλύτερη ποικιλία ερεθισμάτων ενώ ταυτόχρονα ο ίδιος αναπαράγοντας αυτό που ήδη βιώνει μέσα του,αυξάνει και την δική του διεγερσιμότητα.

   Το αυθόρμητο φλέρτ λοιπόν,ο εμπνευσμένος ερωτικός λόγος δεν είναι ούτε τεχνικές αλλά ούτε και φαινόμενα μονής κατεύθυνσης απο έναν αποστολέα προς έναν παραλήπτη.Αυτός που φλερτάρει έχει εμποτισθεί,θαμπωθεί,μαγευτεί απ το αντικείμενο του πόθου του.Βρίσκεται σε μια άλλη διάσταση συνειδητότητας όπου το κέντρο του κόσμου,η ύψιστη και μοναδική ομορφιά είναι η γυναίκα που τον γοήτευσε.Αυτήν την διάσταση αναπαριστά με το φλέρτ, αυτήν την διάσταση περιγράφει με τον ερωτικό λόγο προσκαλώντας το άτομο που ποθεί επίσης σε αυτήν τη διάσταση.Αυτή είναι η γλυκιά μέθη του έρωτα.Είναι εκείνη η διάσταση συνειδητότητας όπου η σημαντικότερη,σπουδαιότερη και μοναδική ύπαρξη στον κόσμο είναι το ερωτικό σου ταίρι.Όλα τα άλλα που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν κατασταλτικά ή διασπαστικά στο ανέβασμα στην σκάλα της ηδονής μοιάζουν ασήμαντα ή και εξαφανίζονται εντελώς.Οι κινήσεις αφιέρωσης,τα λόγια αφιέρωσης είναι το όχημα που μπορεί να οδηγήσει προς αυτήν ,την παράλληλη διάσταση.Σε έναν κόσμο όπου οι συνθήκες είναι οι ιδανικότερες για να ξεδιπλωθεί η ηδονή και να τυλίξει και τους δυο.Η παραμικρή σωματική επαφή,η κάθε επαφή απ το πρώτο άγγιγμα των χεριών,το πρώτο χάδι,το φιλί εώς και την ολοκλήρωση γίνονται πηγές άπλετης ευχαρίστησης ακριβώς γιατί κάθε σημείο του κορμιού της ανήκει στο απόλυτα ομορφότερο πλάσμα της διάστασης εκείνης.Το ερωτικό νέκταρ αναβλύζει απο κάθε κύτταρο αυτού του πλάσματος και όσο το πίνεις τόσο πιο πολύ μεθάς.Αυτό που άλλοτε εσύ,και που τώρα οι άλλοι κυνηγούν να βρούν μέσα στο πλήθος και την ποσότητα,βρίσκεται εκείνη τη στιγμή στην αγκαλιά σου και η εμπειρία αυτή δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο.Ακριβώς επειδή γίνεται πρότυπο στον ορίζοντα σου,το μονογαμικό σχήμα παύει να μοιάζει με φυλακή και γίνεται λύτρωση,γίνεται ένας παράδεισος.Αυτή η κατάσταση έκστασης δίνει στην οργασμική εμπειρία άλλη ένταση,άλλη ποιότητα,άλλη διάρκεια και τελικά άλλη προοπτική.

   Παρότι στη βιοχημεία του έρωτα εμπλέκονται πολλές ουσίες (ορμόνες,νευροδιαβιβαστές κλπ) μια νευρο-ορμόνη μαγνητίζει ιδιαίτερα το ερευνητικό ενδιαφέρον.Πρόκειται για την ωκυτοκίνη,στην οποία έχω ξαναναφερθεί και σε προηγούμενα κείμενα.Η ωκυτοκίνη είναι ένα πεπτίδιο (μια μικρή πρωτεϊνη δηλαδή) που αποτελείται απο 9 αμινοξέα και παράγεται κατα κύριο λόγο στον υποθάλαμο (στον υπεροπτικό και παρακοιλιακό πυρήνα του).Απ τον υποθάλαμο φεύγει και αποθηκεύεται στον οπίσθιο λοβό της υπόφυσης (νευρουπόφυση) και μέσω των αγγείων που υπάρχουν εκεί απελευθερώνεται στην κυκλοφορία του αίματος.Έτσι φτάνει και επιδρά σε περιφερικούς ιστούς.Η έρευνα υποστηρίζει ότι ένα μέρος της ωκυτοκίνης δεν απελευθερώνεται στο αίμα αλλά μέσω νευρωνικών διασυνδέσεων πηγαίνει σε επιδρά σε άλλα κέντρα του εγκεφάλου που διαθέτουν ειδικούς υποδοχείς γι αυτήν.(Για τους πιο ειδικούς αναφέρω ότι η ωκυτοκίνη δεν μπορεί να διέλθει απ τον αιματοεγκεφαλικό φραγμό και έτσι δεν μπορεί να φτάσει/επιστρέψει στο κεντρικό νευρικό σύστημα μέσω της αιματικής κυκλοφορίας). Έτσι λοιπόν η ορμόνη αυτή έχει μια περιφερική δράση που την ασκεί μέσω της κυκλοφορίας της στο αίμα και μια κεντρική δράση που την ασκεί μέσω της κυκλοφορίας της στους νευρώνες του εγκεφάλου.Εκτός βέβαια απ τον υποθάλαμο,ωκυτοκίνη βρέθηκε να παράγεται και σε άλλες θέσεις όπως το ωχρό σωμάτιο και τον πλακούντα στη γυναίκα ή τα κύτταρα του Leydig στον όρχη του άντρα).

   Άν προσπαθούσαμε να συνοψίσουμε την δράση της ωκυτοκίνης στην περιφέρεια θα λέγαμε ότι προκαλεί κυρίως μυϊκές συσπάσεις.Έτσι έχει πολύ μεγάλη σημασία στον τοκετό καθώς εντείνει τις μυικές συσπάσεις στην μήτρα και τον τράχηλο ή συστολές όπως έχουμε συνηθίσει να τις αποκαλούμε.Απο εκεί πήρε και το όνομα της καθώς ωκύς σημαίνει ταχύς και η κατάληξη -τοκίνη προέρχεται απ την λέξη τοκετός.Με παρόμοια δράση πάνω σε μυοεπιθηλιακά κύτταρα του μαστού,προάγει την γαλακτοφορία στη γυναίκα κατα την περίοδο του θηλασμού.Όμως και το σωματικό σκέλος του οργασμού σχετίζεται με μυϊκές συσπάσεις (τόσο στις γεννητικές δομές όσο και στο πυελικό έδαφος) φαίνεται η ωκυτοκίνη να διαδραματίζει σπουδαίο ρόλο κατα την διάρκεια της διέγερσης και του οργασμού ενώ αναφέρονται και μελέτες που διαπίστωσαν αυξήσεις των επιπέδων ωκυτοκίνης του αίματος κατα την διάρκεια των φάσεων αυτών.

   Εξίσου θεαματική είναι και η κεντρική δράση της ωκυτοκίνης σε ότι αφορά το αποτέλεσμα που έχει στην συμπεριφορά.Υποστηρίζεται ότι γενικά ευνοεί το δέσιμο ανάμεσα στους ανθρώπους είτε αυτό είναι ερωτικό,είτε κοινωνικό και κυρίως τον μητρικό δεσμό της μάνας προς το παιδί της.Σε περιορισμένες μελέτες βρέθηκε ότι ζευγάρια που είχαν μακροχρόνιες και δυνατές σχέσεις είχαν υψηλότερα επίπεδα ωκυτοκίνης σε σχέση με ζευγάρια με πιο περιστασιακές και χαλαρές σχέσεις.Υποστηρίζεται το ίδιο και για σχέσεις με έντονο το στοιχείο του ρομαντισμού όπου η ωκυτοκίνη φαίνεται να μειώνει και τα επίπεδα του στρές.Παρότι η έρευνα βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη υπάρχουν ερευνητικά ευρήματα που συνδέεουν την ωκυτοκίνη με δεσμούς εμπιστοσύνης,σύσφιξη σχέσεων και ελάττωση του κοινωνικού άγχους. Κάποιοι μάλιστα την βάφτισαν και σαν ορμόνη της αγάπης.

    Σε καμμιά περίπτωση δεν θα ήθελα να εννοηθεί ότι η ωκυτοκίνη ή κάποιο άλλο μόριο ή μόρια είναι αυτό που αποκαλώ ερωτικό νέκταρ.Ωστόσο η ωκυτοκίνη δίνει και μια πιο απτή, πιο αντικειμενική γεφύρωση που μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στο έντονο ερωτικό συναίσθημα και την ερωτική ηδονή.Κάνοντας λοιπόν λογοπαίγνιο θα μπορούσε να πεί κανείς ότι ο ρομαντισμός και το συναίσθημα έχουν και ουσία (πείτε την ωκυτοκίνη :-P) αλλά και παρουσία (εύοδωση και εμπλουτισμός της ερωτικής εμπειρίας).Ο ερωτικός λόγος και η συμπεριφορά του φλέρτ δεν είναι τελικά κάτι τόσο επιπόλαιο ή επιφανειακό αλλά παράγεται απο μια ευρύτερη κατάσταση η οποία διαρρέει όλο μας το σώμα και τελικά όλο μας το είναι.Αυτή η ευρύτερη και η ενδότερη κατάσταση του οργανισμού μας είναι που δίνει άλλη διάσταση στην ερωτική συνύπαρξη και απογειώνει αυτόν/αυτούς που την υφίστανται.Δεν υπάρχουν συνταγές λοιπόν,δεν χρειάζεται να παπαγαλίσουμε ατάκες ή να κοπιάρουμε κινήσεις φλέρτ απο άλλους. Αυτό που χρειάζεται είναι να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να πλημμυρίσει απο συναίσθημα. Συνέπεια αυτού του ερωτικού ξεχειλίσματος είναι η αυθόρμητη διαρροή ερωτικού λόγου απ το στόμα μας και φλέρτ/ερωτικών κινήσεων αφιέρωσης απ το σώμα μας.

    Το ερωτικό νέκταρ είναι ότι μπορεί να συνδέσει δυο ανθρώπους κατ'αυτόν τον τρόπο. Πίσω απο αυτό το "ότι" κρύβονται πολλοί παράγοντες (βιολογικοί και ψυχολογιικοί) για τους οποίους έχουν διατυπωθεί πολλές υποθέσεις αλλά στο μεγαλύτερο τμήμα τους είναι αδιευκρίνιστοι.Με άλλα λόγια το ερωτικό νέκταρ δεν είναι δεδομένο σε κάθε ζευγάρωμα ούτε παράγεται κατόπιν προγραμματισμένης απόφασης μας.Έτσι λοιπόν η αδιάκριτη εναλλαγή συντρόφων δεν θα πρέπει να πιστώνεται στο ερωτικό νέκταρ αλλά σε κάτι άλλο που μπορεί να είναι κάτι σαν σφηνάκι και που ενίοτε αποδεικνύεται και "μπόμπα".Βασικότερη παράμετρος είναι η συναισθηματική απελευθέρωση του ατόμου και απο εκεί και πέρα το ταίρι εκείνο που θα τον πλημμυρίσει ερωτικά ώστε να απολαύσουν μαζί την γλυκιά μέθη.

Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

Η ερωτική αποκρυπτογράφηση του μίσους και των δηλώσεων άρνησης.

Αρχικά,εύχομαι καλό καλοκαίρι σε όλους.Οι καιροί είναι δύσκολοι,κάποιοι ίσως να μην έχουν τον χρόνο ή τα μέσα για διακοπές,όμως όλοι μπορούμε να απολαύσουμε την συντροφιά του ήλιου σε ότι κι αν κάνουμε.Το καλοκαίρι είναι ότι βρίσκεται έξω απ το παράθυρο μας,είτε είναι παράθυρο γραφείου,είτε δωματίου,είτε κάποιου θέρετρου και πάνω απ όλα το παράθυρο της ψυχής μας.Δυστυχώς κάποιοι άνθρωποι έχουν φουμέ τζάμια στα παράθυρα της ψυχής τους κι ο ήλιος που μπαίνει μέσα τους είναι λιγότερο φωτεινός.Τα χρόνια που ζούμε είναι ούτως ή άλλως λιγότερο φωτεινά και περισσότερο άχρωμα οπότε για κάποιον που έχει απ την φύση του φουμέ τζαμαρία το περιβάλλον μοιάζει ακόμα πιο σκοτεινό, αυτό το σκότος τυφλώνει την ψυχή του....και έτσι φτάνουμε στον μαζικό αποδεκατισμό με τις αυτοκτονίες που παίρνουν διαστάσεις επιδημίας.Το καλοκαίρι λοιπόν το αντιλαμβάνεσαι και το ζείς ανάλογα με το πόσο ανοιχτά παράθυρα έχεις και όχι ανάλογα με την τοποθεσία στην οποία βρίσκονται τα παράθυρα αυτά.Στην ευχή μου για καλό καλοκαίρι αυτό που πραγματικά εννοώ είναι "περισσότερο ανοιχτά και ανοιχτόχρωμα παράθυρα" όπου κι αν βρίσκονται αυτά.Το φως μπορεί να είναι λιγότερο αλλά υπάρχει σε επαρκή ποσότητα ώστε να μην τυφλωθούμε.Άς φροντίσουμε να του βάζουμε λιγότερα εμπόδια στο να μας προσεγγίζει.

       Όλοι έχουμε ακούσει κατα καιρούς συμβουλές ή προτροπές ώστε να μην απευθυνόμαστε στον εαυτό μας (ή και σε άλλους) με προτάσεις που τονίζουν μια απαγόρευση,με προτάσεις άρνησης αλλά να εκφραζόμαστε περισσότερο καταφατικά ή θετικά.Κλασσικό παράδειγμα η συνήθης σύσταση των ειδικών προς τους γονείς να μην καταφεύγουν σε προτάσεις του τύπου "Όχι,δεν θα το ξαναεπαναλάβεις αυτό" αλλά να προτιμούν απευθείας προτροπές για το τι θέλουν απ τα παιδιά τους και μάλιστα όταν το κάνουν να τα επιβραβεύουν κιόλας.Βέβαια αυτό δημιούργησε μια ολόκληρη φιλολογία και που έχει μετατρέψει τις προτάσεις απαγόρευσης ή άρνησης σε αρνητικό τρόπο σκέψης.Δαιμονοποιήσαμε εκφράσεις που μπορεί να ξεκινούν απο "Όχι...","Μην...","Δεν..." κλπ.Τα προθέματα αυτά,οι αυτές οι μονοσύλλαβες λέξεις,δεν κουβαλούν καμμιά αρνητική αύρα μέσα τους ή γύρω τους και άρα καμιά αρνητικότητα σε ότι αφορά το πως σκεφτόμαστε.Το μόνο πρόβλημα απο αυτές τις λεξούλες είναι ότι ακολουθούνται απο αυτό το οποίο προσπαθούμε να αποφύγουμε,την κακιά συνήθεια.Λέγοντας στο παιδάκι "Πάψε να σκαλίζεις τη μύτη σου" οι λέξεις αυτές δεν ακούγονται και δεν προσλαμβάνονται με την ίδια βαρύτητα.Το να σκαλίζει τη μύτη του είναι μια εγκατεστημένη ενέργεια που μπορεί να του δίνει ηδονή ή να το ανακουφίζει απο κάτι επώδυνο,στην τελική είναι κάτι βιωμένο σαν θετικό απ το παιδί...οπότε η φράση αυτή ακούγεται και φιλτράρεται μέσα του σαν "πάψε ΝΑ ΣΚΑΛΙΖΕΙΣ ΤΗ ΜΥΤΗ ΣΟΥ", ανακινώντας (συνειρμικά) όλο το θετικό φορτίο με το οποίο έχει βιωθεί και έχει καταχωρηθεί η πράξη αυτή μέσα του.Είναι σαν να υποβάλλουμε το παιδί,τον άνθρωπο στον οποίο απευθυνόμαστε,τον εαυτό μας στην επανάληψη παρά στην κατάργηση της πράξης.Τον επανεκθέτουμε έστω κι ακουστικά και μόνο στην πράξη αυτή κι ακριβώς επειδή η πράξη αυτή είναι βιωμένη εμπειρία ακούγεται πολύ πιο έντονα και πολύ πιο ζωντανά μέσα του σε σχέση με όλη την υπόλοιπη πρόταση,στην προκειμένη περίπτωση σε σχέση με το "πάψε".Άλλο χτυπητό παράδειγμα είναι το "μην αυνανίζεσαι","δεν κάνει να αυνανίζεσαι".Προσπερνώ την ελαφρότητα και επι της ουσίας αυτής της προτροπής (μιας και ο αυνανισμός είναι κάτι φυσιολογικό και ακόμα και στην παράταση ή υπερβολή του είναι σύμπτωμα και όχι η πάθηση) και πάλι με κριτήριο το βιωματικό φορτίο της ενέργειας αυτής αυτό μπορεί να φιλτραριστεί σαν "δεν κάνει ΝΑ ΑΥΝΑΝΙΖΕΣΑΙ".

           Ανέβασα ένα απ τα αγαπημένα μου τραγούδια των Apocalyptica,το I dont care.Με μια ψυχρή απόσταξη των λέξεων που δομούν τους στίχους του τραγουδιού θα μπορούσε να πεί κανείς ότι είναι αντι-ερωτικό,αφου αναφέρεται σε κάποιον άνθρωπο που δεν τον νοιάζει το αν υπάρχει ή όχι κάποιος άλλος άνθρωπος.Με άλλα λόγια το ακριβώς αντίθετο του έρωτα αφου ο ερωτευμένος ζεί,αναπνέει,υπάρχει για το αντικείμενο του πόθου του.Βέβαια και μόνο ο τρόπος που το ερμηνεύει ο τραγουδιστής όχι εντύπωση αντι-ερωτισμού δεν αφήνει αλλά απεναντίας μας το περνάει σαν καψουροτράγουδο.Επιφανειακά κυριαρχούν στον στίχο συναισθήματα άρνησης (δεν με νοιάζει η ύπαρξη σου,παράτησε με κλπ) όμως ο στίχος αυτός γράφτηκε και απευθύνεται προς ένα άτομο που έχει ήδη μια καλά εδραιωμένη θέση μέσα στον τραγουδιστή.Η άρνηση του πλέκεται γύρω απ το πρόσωπο της και το πρόσωπο της είναι θεμελιωμένο μέσα του με έντονο πόθο και πάθος.Ο δημιουργός έπρεπε να βρεί έναν τρόπο να διατηρεί την επαφή του με το άτομο που πρωταγωνιστεί στη σκέψη και τη ζωή του χωρίς όμως να τσαλακώνεται η εγωϊστική "αξιοπρέπεια" του τόσο απέναντι σε άλλους όσο και απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό.Μέσα του όμως γίνεται το ξεσκαρτάρισμα του στίχου,βάση του συναισθηματικής γαρνιτούρας με την οποία πλαισίωνε το άτομο αυτό,κι αυτό που αναγνωρίζεται και μένει είναι η προσκόλληση του προς το άτομο αυτό.Είναι ένας μηχανισμός ανάλογος με αυτόν που περιέγραφα στην προηγούμενη παράγραφο.Οι λέξεις και οι έννοιες,ανάλογα με τα βιώματα που φέρει ο καθένας μας,έχουν και διαφορετικό ειδικό βάρος. Σε μια πρόταση,σε μια ιστορία,σε μια περιγραφή όλες οι λέξεις δεν προσλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια ένταση απ όλους.Στον καθένα κάποιες λέξεις έχουν μια έντονα βιωμένη συναισθηματική αντήχηση και επικρατούν απέναντι στις υπόλοιπες και ουσιαστικά τις αποσιωπούν.Έτσι λοιπόν όλη η διατυπωμένη άρνηση γίνεται απλώς αφορμή,βάρθρο, για να επαναφέρουμε στο προσκήνιο το άτομο που μας λείπει.

      Σε προηγούμενα θέματα έχω αναφερθεί στην χημεία του έρωτα,στις τροποποιήσεις που γίνονται σε επίπεδο νευροδιαβιβαστών και υποδοχέων οι οποίες και οδηγούν στην δημιουργία ενός κυκλώματος.Το κύκλωμα αυτό έχει πολύ χοντρά "καλώδια" που δεν μπορεί να τα κόψει μια αιφνίδια/στιγμιαία απογοήτευση.Χρειάζεται χρόνος και η παύση του κυκλώματος αυτού θα έρθει με την προοδευτική απευαισθητοποίηση/μη έκθεση στο αντικείμενο της εξάρτησης μας.Οι στοχευμένες αρνήσεις,οι αφορισμοί και οι διαγραφές που επικεντρώνουμε στο πρόσωπο που μας ελκύει δεν κάνουν τίποτα άλλο απ το να το επαναφέρουν στην επιφάνεια το άτομο αυτό και τελικά να δραστηριοποιούν το εγκεφαλικό "κύκλωμα" που μας δένει μαζί του.

       Η άρνηση μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο δεν διαφέρει ουσιαστικά απ την αφιέρωση μας στο αντικείμενο του πόθου μας. Η άρνηση αυτή μπορεί να μην περιορίζεται μόνο σε ηχηρές διατυπώσεις και "αντι-ερωτικούς" στίχους αλλά να βιώνεται και να εκφράζεται σαν συναίσθημα και σχήμα συμπεριφοράς.Το μίσος μετά απο μια ερωτική απογοήτευση όπως και αν εκφράζεται μπορεί να λειτουργεί σαν μια ψευδο-διαγραφή του ατόμου που μας απογοήτευσε που στην ουσία όμως συντηρεί το δέσιμο μαζί του.Το μίσος,η συμπεριφορά αποστροφής,έχοντας και βιολογικά έναν πολύ σημαντικό ρόλο (απομακρύνει τον οργανισμό απο επώδυνες ή επικίνδυνες για την επιβιώση του καταστάσεις) πάντα επισκιάζει κάθε άλλη απόχρωση συνειδητότητας και πρωταγωνιστεί.Το συγκεκριμένο μίσος όμως κουβαλάει και ένα φορτίο που είναι ήδη μαρκαρισμένο με έντονα συναισθήματα έλξης,κουβαλάει τον άνθρωπο που αγαπήσαμε και μας απογοήτευσε.Έτσι λοιπόν η βιολογική προτεραιότητα του μίσους γίνεται ανελκυστήρας της έλξης μας προς το άτομο αυτό.Κάποιες φορές μάλιστα αυτό επαληθεύεται. Υπάρχουν ζευγάρια που εξομολογούνται ότι μετά απο έναν έντονο καυγά,μετά απο μια δυνατή σύγκρουση,ακολουθεί μια ακόμα πιο έντονη και παθιασμένη ερωτική συνεύρεση.Θα ήταν βιαστικό να πούμε ότι έτσι την βρίσκουνε,ότι όλο αυτό είναι μόνο ένας μαζοχισμός και συνεπώς ότι η επιθετικότητα λειτουργεί γι αυτούς αφροδισιακά.Η σύγκρουση είναι ένα εφαλτήριο.Το φορτίο ηδονής που ταλαντώνεται πάνω στο εφαλτήριο και μας οδηγεί σε άλματα (χαριτολογώντας και το πήδημα άλμα είναι :-P) δεν είναι ούτε πάντα ένα ούτε σε κάθε περίπτωση το ίδιο.

          Το αποτύπωμα του μίσους στην δραστηριοποίηση μας είναι συνήθως η εκδίκηση.Αφού βρωντοφωνάξαμε και τραγουδήσαμε ότι την/τον μισούμε πάμε και ένα βήμα παρακάτω, την/τον εκδικούμαστε.Δεν της/του αφιερώνουμε μόνο τη σκέψη αλλά και με την δράση μας του στήνουμε άγαλμα,τον κάνουμε τοτέμ.Και έτσι ενώ σε επίπεδο καταστάσεων και γεγονότων τέτοιες αντιδράσεις μας απομακρύνουν απ το αντικείμενο του πόθου μας, αυτό που γίνεται μέσα μας είναι άλλη μια ανατροφοδότηση του ισχυρού κυκλώματος που μας συνδέει με το άτομο αυτό.Βέβαια,σε αυτό το σημείο μπορεί να πέσουμε σε μεγάλα σφάλματα απέναντι στον εαυτό μας και ταυτόχρονα να την πληρώσουν κι άλλοι άνθρωποι που δεν φταίνε σε κάτι.Η συνταγή ότι ο έρωτας με έρωτα περνάει, ενώ κρύβει μια μεγάλη αλήθεια μέσα της συχνά μας οδηγεί σε στρεβλώσεις.Ψάχνουμε μια ώρα αρχίτερα να βρούμε έναν αντικαταστάτη που ο επιπόλαιος τρόπος με τον οποίο σχετιζόμαστε μαζί του,τον χρίζουν εξ'αρχής ως υποκατάστατο.Η σχέση στη βάση της είναι χλιαρή ακριβώς γιατί αντικείμενο πόθου παραμένει αυτός που προσπαθούμε να αποφύγουμε μέσα απ τη σχέση αυτή.Έτσι λοιπόν αλληλεπιδρούμε με έναν σκιώδη εραστή που υποκαθιστά ή μάχεται (άρα ανασύρει) την προηγούμενη σχέση μας.Αυτή η χαλαρή πρόσδεση μας αποδεικνύεται στην πρώτη δυσκολία της νέας σχέσης όπου εκεί η/ο πρώην γίνεται ήρωας ενώ η/ο νύν συνθλίβεται.Όποιος είναι θύμα μιας τέτοιας σύνθλιψης ή γνωστός του θύματος θα μας χαρακτηρίσει σαν ανήθικους (με ότι χοντρό συνώνυμο έχει ο χαρακτηρισμός αυτός).Όμως η ηθική δεν είναι αυτό που ερμηνεύει τη συμπεριφορά μας.Υπάρχει μια άλλη διάσταση ερμηνείας,η ωριμότητα.Δημιουργήσαμε μια ολόκληρη θεατρική παράσταση για να καταλήξουμε εκεί ακριβώς απ όπου ξεκινήσαμε δυσκολεύοντας ακόμα παραπάνω τη ζωή μας.Η κάθε σχέση που δημιουργούμε έχει όφελος και αξία εφόσον καθορίζεται απο παράγοντες που απορρέουν απ τα ίδια τα σπλάχνα της σχέσης και όχι απο εξωγενείς παράγοντες (πχ συναισθηματικό "χρέος" σε πρώην, κοινωνικές πιέσεις κλπ).

     Αναμφισβήτητα δεν υπάρχουν πολλές ομορφιές στη ζωή που να μπορούν να συγκριθούν με την ομορφιά του έρωτα.Είναι η πιο γλυκιά μέθη απ το πιο νόστιμο ποτό.Για να την βιώσουμε έτσι όμως θα πρέπει να είμαστε νηφάλιοι ώστε να απολαμβάνουμε το ποτό που επιλέξαμε.Άν αρχίσουμε και ανακατεύουμε ποτά τότε αντί της γλυκιάς μέθης θα καταλήξουμε σε άγριο μεθύσι που το μόνο που θα πετύχει είναι να μας εκθέσει και να μας οδηγήσει σε εμετούς,πονοκεφάλους ή και σοβαρότερα προβλήματα.Άν δεν μπορούμε να απολαύσουμε τη γλυκιά μέθη δεν χρειάζεται να θυσιάζουμε την βασική της προϋπόθεση,τη νηφαλιότητα.Η ζωή διαθέτει και άλλες ομορφιές.