Η κατάσταση είναι ΝΤΟΜΙΝΟ.ΣΤΡΩΣ'(ΟΥ),ΚΑΝ(Ε)

http://youtu.be/97nAvTVeR6o

Και ξαφνικά,εκεί που κάποιοι άνθρωποι μας ενέπνεαν δέος καθώς οι αποφάσεις τους κρίνουν τις μοίρες λαών/ανθρώπων,μας έρχεται η είδηση ότι αυτοί οι "ημίθεοι" έχουν ανθρώπινες αδυναμίες που μπορεί να αγγίζουν και το φάσμα νόσων.Ξαφνικά ο κύριος Ντομινίκ παρουσιάζεται σαν υπερχρεωμένος στα πάθη του.Ένας άνθρωπος που καλείται να διαχειριστεί τα χρέη όλου του κόσμου λειτουργεί ο ίδιος σαν υπαρξιακά,ανθρώπινα χρεοκοπημένος.Το ερώτημα λοιπόν που εύλογα μπορεί να τριγυρνάει στο μυαλό μας είναι ,άν όλα αυτά που ακούστηκαν αληθεύουν τότε τι είδους κίνητρα μπορεί να συνοδεύουν την λήψη των αποφάσεων που παίρνει για όλους εμάς.

Μπορεί και να μην αληθεύουν,μπορεί η καμαριέρα να ήταν βαλτή,μπορεί όλο αυτό να είναι ένα συνωμοσιολογικό σκέρτσο σε επίπεδο κορυφής.Και έτσι να είναι πάλι δεν αλλάζει τίποτα στον προβληματισμό μας.Υπάρχει ένα σύστημα που πλαισιώνει τον κάθε "ημίθεο",το οποίο τον έχει σκανάρει πολύ καλά και την κατάλληλη στιγμή ρίχνει στο φαϊ του το δηλητήριο εκείνο που θα τον ξεπαστρέψει.Δεν αλλάζει τίποτα καθώς και τα δυο σενάρια έχουν σαν κεντρική ιδέα,σαν κεντρικό δόγμα την έλλειψη σεβασμού απέναντι στον άνθρωπο.Είτε ο Στρός χρησιμοποιεί τον άνθρωπο,είτε ο Στρός χρησιμοποιείται ως άνθρωπος,ο Στρός αποφασίζει για ανθρώπους.Όπου Στρός βάλε τον κάθε Στρός.Και με αυτό δεν θα καταλήξω στο κοινότυπο και χιλιοειπωμένο σενάριο που θέλει κάποιους αδίστακτους και πανίσχυρους τεχνοκράτες να πίνουν το αίμα του κόσμου.Με λάθος χρώματα τους ζωγραφίζουμε.Η διάσταση που παραβλέπουμε ή υποτιμούμε είναι αυτή ενός νοσηρού κόσμου που παράγει νοσηρές προσωπικότητες και κάνει τη νόσο πρότυπο ζωής.

Προσπαθούμε να κατανοήσουμε,αναγκαζόμαστε να εξοικειωθούμε με όρους όπως spreads,swaps,cds και άλλα τέτοια κινέζικα για τον μέσο άνθρωπο.Αυτά παρουσιάζονται σαν υπεύθυνα για την ομηρία μας,την κακομοιριά μας και την κατάντια μας.Όσο δυσνόητα όμως και αν μας φαίνονται πρακτικά είναι ισοδύναμα αξιών,όχι αξίες.Είναι μια χαρτούρα με μπιχλιμπίδια που περιγράφει/υπόσχεται κάποιες αξίες και κάποιο κέρδος χωρίς να είναι όμως ούτε αξία αλλά ούτε και κέρδος.Είναι η τράπουλα και οι μάρκες ενός πολυτελούς καζίνου.Τα πραγματικά χρήματα είναι στην έξοδο,στο ταμείο,εκεί που γίνεται η εξαργύρωση.Όσο όμως είσαι μέσα στο καζίνο έχεις να κάνεις με τράπουλα,μάρκες και παιχνίδι σε ένα πολύ όμορφο περιβάλλον.Βλέπεις πολύ εύκολα να ρίχνονται τα χαρτιά στην πράσινη τσόχα και να μετακινούνται σωροί απο μάρκες.Όλο αυτό σου δίνει μια ικανοποίηση αφου απλοποιεί τις αξίες,τις κάνει ένα παιχνίδι στο οποίο νιώθεις να έχεις πρόσβαση.Όλο αυτό το αλισβερίσι σε βάζει σε μια κατάσταση αναμονής ηδονής,γίνεσαι ο γάϊδαρος που κυνηγάει το καρότο που του έχουν δέσει μπροστά του.Μπορείς και να ξημεροβραδιάζεσαι μέσα σε αυτόν τον πλασματικό κόσμο που σε έχει σε μια μόνιμη ετοιμότητα για μια ηδονή που πρόκειται να έρθει αλλά που δεν έρχεται και μάλλον δεν θα έρθει και ποτέ.Δεν θα έρθει γιατί καμμιά ηδονή δεν θα σου είναι αρκετή.Είσαι εθισμένος στην αναμονή της,είσαι ένας τζογαδόρος.Κάποτε όμως θα βγείς απο εκεί μέσα και στην έξοδο είναι το ταμείο,είναι η λυπητερή είναι το ενεχυροδανειστήριο.Θα απευθυνθείς στην οικογένεια σου,αυτή θα σε λυπηθεί και θα σου δώσει χρήμα χωρίς να καταλαβαίνει ότι με αυτήν της την κίνηση καταδικάζει και σένα και τον εαυτό της.Είσαι μια εξαρτημένη προσωπικότητα επιβλαβής και για τον ίδιο σου τον εαυτό αλλά και για το περιβάλλον σου.Νοσείς.Αυτό ζούμε,αυτό στηρίζουμε,αυτό αναπαράγουμε εδώ και πολλά,πάρα πολλά χρόνια.

Δεν υπάρχουν αξίες,δεν βιώνουμε ηδονές αλλά μπήκαμε σε ένα τρυπάκι συνεχούς αναμονής τους κι αυτό τις διογκώνει υπερβολικά.Κυνηγάμε κάποιες μάρκες,όσο πιο πολλές γίνεται αλλά ξεχάσαμε τον λόγο που τις κυνηγάμε.Η εξαργύρωση τους είναι σαν να μην υπάρχει,σαν να μην μας απασχολεί.Κι όλα αυτά δεν είναι απλά ρομαντικολογίες και αμπελοφιλοσοφήματα κάποιων ελαφροϊσκιωτων.Είναι μια πραγματικότητα που εξελίσσεται μέσα στο κεφάλι μας,είναι μια νευροχημεία,ντοπαμίνη και υποδοχείς της....είμαστε πρεζόνια,τοξικομανείς.Δεν υπάρχει πλέον για εμάς αξία,δεν μπορούμε να βιώσουμε ηδονή.Εθιστήκαμε στο να τις προσδοκούμε,να τις περιμένουμε και να τις κυνηγούμε.Το φαινόμενο Στρός είτε χρησιμοποιεί,είτε χρησιμοποιείται είναι απόλυτα συμβατό με όλη αυτήν την κατάσταση που ζούμε.Δεν υπάρχουν αξίες αλλά μόνο μάρκες και τέτοιες μπορεί να είναι είτε οι καμαριέρες,είτε οι λαοί είτε ακόμα και ο ίδιος ο Στρός.Δεν υπάρχουν ηδονές αλλά μόνο η προσμονή τους που τις κάνει ποθητές σε μια όμως εξωπραγματική τους διάσταση.Όταν κυνηγάς το εξωπραγματικό μπορείς να κάνεις τα πάντα και σε καμαριέρες και σε λαούς και στους αντιπροσώπους σου και στον εαυτό σου.

Λύση άμεση δεν βλέπω και σε καμμιά περίπτωση λύση ανώδυνη.Όταν χτίζεις στην άμμο παλάτια είναι αναμενόμενο να τα δείς να καταρρέουν.Σταματήσαμε εδώ και καιρό να χτίζουμε σε αξίες,να ρίχνουμε θεμέλια σε βιωμένες/ρεαλιστικές ηδονές άρα τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι σταθερό και υγιές.Παρόλα αυτά μπορούμε να κάνουμε ακόμα κάτι.Μπορεί να μην προλάβουμε να το δούμε εμείς,μπορεί να μην προλάβουνε να το δούνε τα παιδιά ή και τα εγγόνια μας,θα το δούνε όμως κάποιες γενιές αργότερα.Τώρα που τα πάντα γκρεμίζονται,είναι η ώρα της ανοικοδόμησης,είναι η ώρα που θα πρέπει να ξαναρίξουμε θεμέλια.Σταθερές αξίες και άμεσες ηδονές.Η σταθερότερη αξία είναι ο ίδιος ο άνθρωπος και η αμεσότερη ηδονή είναι ο σεβασμός και η αγάπη προς αυτόν (άρα και προς εαυτόν).Αυτά μπορούμε να τα εμβολιάσουμε στους επόμενους μόνο μέσω της παιδείας.Μιας παιδείας που δεν θα είναι καθηλωμένη στο κυνήγι του εξωπραγματικού,μιας παιδείας που δεν χρειάζεται να είναι επικεντρωμένη σε νέες τεχνολογίες αφου με μια χρεοκοπία αυτές δεν θα υπάρξουν ποτέ,δεν θα προσεγγιστούν ποτέ.Μιας παιδείας που θα βάζει σαν πρώτη προτεραιότητα τον άνθρωπο και τη φύση του.Κι αν κάποτε αυτό μπορούσε να ακούγεται σαν ρομαντικός ουτοπισμός σήμερα πλέον βλέπουμε ότι ο εώς τώρα περπατημένος "ρεαλισμός" είναι αυτός που μας οδήγησε στην ουτοπία και στο απόλυτο τίποτα.Μπορούμε αν θέλουμε να συνεχίσουμε να συμβουλεύουμε τα παιδιά μας να πατάνε επι πτωμάτων και να μην πηγαίνουν με το σταυρό στο χέρι.Το αποτέλεσμα αυτών των διδαχών όμως το ξέρουμε γιατί ήδη το βιώνουμε.

Και όσο για το τι σχέση έχει όλο αυτό με τον έρωτα......; Έχει σχέση με την υγεία,έχει σχέση με την αγάπη απέναντι στον κάθε άνθρωπο (άρα στον κάθε εαυτό μας) κι αυτά είναι προυποθέσεις έρωτα.

Η κατάσταση τώρα είναι όντως ντόμινο που πέφτει.Ας στρωθούμε να κάνουμε τη νέα θεμελίωση ώστε να μην ξαναεπαναλειφθεί.Μπορούμε να προλάβουμε τον αφανισμό και αυτό είναι το σημαντικότερο στην τελική.