Πρίν προχωρήσω στο κυρίως θέμα,θα ήθελα να ακούσουμε το τραγούδι που επισυνάπτω σαν video,να ταξιδέψουμε στον στίχο του,που προσπάθησα να αποδώσω (αρκετά πιο ελεύθερα) στα ελληνικά και να κάνουμε κάποια σχόλια πάνω σε αυτόν.Το τραγούδι λέγεται Dormir Contigo,δηλαδή "Το να κοιμάμαι μαζί σου", και το ερμηνεύει ο άπιαστος στο είδος Luis Miguel.
"Το να κοιμάμαι μαζί σου
Το να κοιμάμαι μαζί σου,είναι το πιο σύντομο μονοπάτι για τον παράδεισο,αφού καθώς σε φιλώ και σε χαϊδεύω ,έχω την ευκαιρία να αναπνέω τα όνειρα σου.
Το να κοιμάμαι μαζί σου,με κάνει καπετάνιο πάνω σε ένα αστέρι με το οποίο αρμενίζω σε όλο το διάστημα.Άνεμος, στα πανιά μου,είναι ο απαλός και αργός ψίθυρος σου,το θρόϊσμα της αναπνοής σου,το γέμισμα της μύτης και στόματος μου απο την ανάσα σου.
Το να κοιμάμαι μαζί σου,με κάνει να συνειδητοποιώ πόσο απέραντος μπορεί να είναι ένας,και μόνο,στίχος.Με κάνει να ονειρεύομαι και ταυτόχρονα να κατακτώ κάτι άπειρο,όσο το σύμπαν ολόκληρο.
Το να κοιμάμαι μαζί σου,με τα μαλλιά σου να κυματίζουν μέσα στην αγκαλιά μου και το βελούδινο δέρμα σου να ντύνει το δικό μου....είναι ότι πιο θαυμάσιο μπορεί να μου συμβεί.Το να κοιμάμαι μαζί σου,μοιάζει με εκείνο το όνειρο που δεν θέλω ποτέ να τελιώσει...αλλά μου το τερματίζει η νέα ζεστή μέρα που τρυπώνει απ τις γρίλιες των παραθύρων μου.Είναι πανέμορφη εμπειρία,αγάπη μου,το να κοιμάμαι μαζί σου (x2). "
Την ώρα που μετέφραζα αυτούς τους στίχους,μου συνέβαινε κάτι πολύ ενδιαφέρον.Όσο πιο πολύ βυθιζόμουν μέσα τους,τόσο χάνονταν η ποιητική τους υπερβολή και τους έβλεπα ως απολύτως ρεαλιστικούς και εντελώς προσγειωμένους. Οποιοσδήποτε έχει μια ελάχιστη εμπειρία απο ύπνο ερωτικών συντρόφων,νομίζω ότι δεν μπορεί να διακρίνει ίχνος υπερβολής στο τραγούδι.Πολύ περισσότερο αν αυτός ο "όποιος" έχει την εμπειρία αυτή αλλά όχι με το άτομο που επιθυμεί ασύλληπτα περισσότερο.Ειδικά σε αυτήν την περίπτωση, ο στίχος φαντάζει ελάχιστος,στα όρια του αμελητέου.Γιατί εκείνη που επιθυμείς αληθινά και απόλυτα,εκείνη που θα μπορούσες να ερωτεύτεις ανεξάντλητα και να ανανεώνεις καθημερινά το πάθος σου γι αυτήν,εκείνη που θα μπορούσε να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει ,απο μέσα σου,ότι απόθεμα αγάπης διαθέτεις..... εκείνη και μόνο εκείνη είναι ένα ποίημα που έχει αρχή αλλά όχι τέλος.Εκείνη είναι ένας στίχος που θα απαιτούσε αμέτρητες ζωές για να κατορθώσεις να τον απαγγείλεις ολόκληρο.
Προσπαθήστε για λίγο να ξεπεράστε τον ερωτισμό που διαπνέει το τραγούδι,αφήστε στην άκρη το συγκινησιακό φορτίο που μπορεί να κουβαλάνε οι στροφές του και επιτρέψτε στον στίχο να ψιθυρίσει ,στο αυτί σας, την πραγματικότητα του,τις αλήθειες του.Άν το κάνετε αυτό,θα ακούστε να σας λέει...: "Μπορεί η ομορφιά του σώματος σου,το πρόσωπο σου,το χαμόγελο σου αρχικά να με αγκίστρωσαν πάνω σου.Όλα αυτά δηλαδή που επιμελείται κάθε γυναίκα στις εξόδους της.Παρότι,όλα αυτά, γνωρίζουν πάνω σου την καλύτερη εκδοχή τους, αποτελούν ένα πολύ μικρό μέρος της γοητείας σου.Μια γοητεία που δεν την χωρούνε οι συμβατικές γήϊνες διαστάσεις ,μια γοητεία που μπορεί να πρωτοδιαγνωστεί στην φεγγαρόφωτη ακτινογραφία σου και που μετατρέπει ακόμα και τον ύπνο μαζί σου,σε μια απολαυστική εμπειρία.Τον ύπνο,την φάση εκείνη δηλαδή που μπορεί να είσαι αναμαλλιασμένη,να έχει φύγει το μακιγιάζ ,που ίσως φοράς, και να είσαι ντυμένη μόνο με την επιδερμίδα σου (μακράν το καλύτερο ένδυμα του κόσμου,δηλαδή).Τον ύπνο,την φάση δηλαδή της ελάχιστης δραστηριοποίησης σου,την φάση εκείνη που αναγκαστικά δεν κάνεις τίποτα απο όλα εκείνα που θα μπορούσες να κάνεις ,κάθε άλλη ώρα της ημέρας,ώστε να σαγηνεύεις κόσμο.Τον ύπνο,την φάση εκείνη δηλαδή που δεν φαίνεται ούτε η μορφή σου,ούτε η προσωπικότητα σου ,ούτε τίποτα απο αυτά που είναι ορατά στο φως της μέρας και μέσα απο τα οποία εκφράζεται η παρουσία σου.Το σκοτάδι αυτής της φάσης μπορεί να με κάνει τυφλό απέναντι σε κάθε οπτική απεικόνιση σου.Κι όμως στον ύπνο μαζί σου, μπορώ να απολαύσω τον ψίθυρο σου,το θρόϊσμα της αναπνοής σου,την ασύγκριτη αίσθηση των μαλλιών και της επίδερμίδας σου που ακουμπάνε τη δική μου.Με χάδια και φιλιά θα προσπαθούσα να ψηλαφίσω τα όνειρα σου και να βρώ τη λάμψη σου μέσα σε αυτά.Στον ύπνο μαζί σου,συνειδητοποιώ και με πόσες άλλες μορφές,και άρα και σε πόσους άλλους κόσμους και διαστάσεις, σε λατρεύω. Σε λατρεύω σαν ψίθυρο,σαν θρόϊσμα αέρα,σαν αίσθηση επαφής,σαν μια υπερκόσμια οντότητα που αποκτά σάρκα μόνο στην καρδιά και το μυαλό μου.Το να σε αισθάνομαι δίπλα μου,την ώρα που κοιμάσαι, δεν είναι απλώς αρκετό αλλά προϋπόθεση για να επιβιβαστώ στο άρμα που το κινούν όχι άλογα,αλλά αστέρια και με αυτό να καλπάσω σε όλο το σύμπαν.Να γευτώ ηδονές που μόνο προσωρινές δεν είναι,μόνο συμβατικές δεν λέγονται και σίγουρα ημερομηνία λήξης δεν έχουν....!"
Νομίζω ότι αυτές είναι μερικές απ τις αλήθειες που θα σας ψιθύριζε.Μην ξεχνάτε ότι την αλήθεια μας ,την πραγματικότητα μας,την αντιλαμβανόμαστε κυρίως με την καρδιά μας και πολύ λιγότερο με τα υπόλοιπα αισθητήρια μας.Είμαι σίγουρος ότι μια τέτοια αλήθεια ζήσατε όλοι σας, ακόμα και σαν οσμή ενός ανθρώπου που πέρασε απο δίπλα σας.Ενός ανθρώπου,που η επαφή σας ήταν γραφτό να έχει διάρκεια αρώματος και που έχεις πλέον συμβιβαστεί με την ιδέα ότι δεν θα τον ξαναδείς.Κι όμως τέτοιες αλήθειες μπορεί να είναι η μέγιστη ηδονή,ο μέγιστος οργασμός που μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος.Άν ο συνήθης οργασμός είναι κάτι που μας παραλύει,κόβει την αναπνοή μας,μας κάνει να χάνουμε τον έλεγχο για κάποια λεπτά....τότε ο άλλος οργασμός,του πιο αληθινού και πραγματικού μας έρωτα,είναι ένα πολύ μεγαλύτερο ηδονικό σόκ που βιώνεται τόσο με σώμα όσο και με ψυχή και που δεν τελιώνει ποτέ.Με αυτόν συλλαμβάνεις την υπεράνθρωπη διάσταση του ανθρώπου σου,με αυτόν (τον οργασμό) ο έρωτας γίνεται ένας αυτόνομος-απέραντος κόσμος,ένα παράλληλο σύμπαν.Οι πόρτες αυτού του σύμπαντος είναι μόνο δυο συγκεκριμένα λάγνα μάτια,ένα ανεπανάληπτα μοναδικό ζευγάρι απο χείλη, ένα αγαλμάτινα σκαλισμένο κορμί.(Αυτή είναι η εικόνα της στα μάτια σου και έτσι θα την διακρίνεις ανάμεσα απο τις υπόλοιπες γυναίκες της γης).Μην περιμένεις,λοιπόν, να βρείς αυτόν τον κόσμο πίσω απο κάθε ζευγάρι ματιών, χειλιών, μέσα απο κάθε σώμα που συναντάς.Ακριβώς αυτό είναι που κάνει την ηδονή αυτή ,εκτός απο υπέρτατη ,και μοναδική επιπλέον.
Και μην περάσει ποτέ απ το μυαλό σου ότι μπορείς να ξεγελάσεις τις πόρτες αυτού του σύμπαντος.Διαθέτουν το απόλυτο σύστημα προηγμένου ελέγχου όπου εκτός απο το PIN που θα προφέρεις,τσεκάρουν και το βλέμμα σου.Το password είναι αυτό που μέχρι και ο Ρακιντζής τραγούδησε,"Σ'αγαπώ". Το βλέμμα,όμως, αν πραγματικά δεν αισθάνεσαι αυτό που λές, δεν μπορείς να το αντιγράψεις απο πουθενά αλλού.Αυτό το βλέμμα,μόνο η καρδιά σου μπορεί να το πλάσει και κανείς άλλος.Και πίστεψε με,χωρίς αυτό, χωρίς την πραγματική και απόλυτη αίσθηση της αγάπης δηλαδή, δεν μπορείς να περάσεις στον κόσμο της υπέρτατης ηδονής.
Για το υπόλοιπο θέμα,αυτό που θέλω να κρατήσουμε απ την εισαγωγή αυτή,είναι ότι ο έρωτας και ο ερωτισμός (μια έκφραση του οποίου είναι και η ερωτική κουζίνα),είναι ευρύτερες έννοιες,που ξεπερνούν την ρουτίνα,το fast food σέξ.Άν θέλει κανείς (άντρας ή γυναίκα) κάτι γρήγορο,προσωρινό,εφήμερο... είναι πολύ εύκολο να το βρεί και δεν χρειάζεται να μπεί σε πιο σύνθετες διαδικασίες/τελετουργικά γιατί το μόνο που θα καταφέρει,θα είναι να κουραστεί.
Λίγο-πολύ,όλοι μεγαλώσαμε με το " ο έρωτας περνάει απ το στομάχι".Προφανώς η καταγωγή του είναι μαμαδίστικη και το μήνυμα του απεθύνεται τόσο προς τον γιό όσο και προς την κόρη. Στο γιό θυμίζει ότι η γυναίκα του πρέπει να είναι και νοικοκυρά,να ξέρει απο κουζίνα γιατί αλλιώς "μαύρα τα γραμμένα" τους.Στην δε κόρη η συμβουλή έχει την μορφή ότι καλοί οι έρωτες αλλά αν ο άντρας δεν εξασφαλίζει το ψωμί και το παντεσπάνι σας,επίσης "μαύρα τα γραμμένα" και για τους δυο.Με όλο το συμπάθειο προς το καλοπροαίρετο μαμαδοκύρηγμα,διαφωνώ σε αρκετά σημεία.Η διαφωνία που έχει σημασία για το θέμα μας όμως είναι ότι αυτό που περιγράφουν είναι γάμος και όχι έρωτας.Ναι,ο γάμος μπορεί να περνάει και απ το στομάχι.Ο έρωτας όμως καλό θα είναι να μην ξεπερνάει το όριο γλώσσας-ουρανίσκου,μιας και πρόκειται για αγγελάκι που πετάει και όταν μεθύσει ή βαρυστομαχιάσει ,τότε προσγειώνεται ανώμαλα ή και τσακίζεται.
Έχω δεί πολλές φορές σέφ να προτείνουν πιάτα για μια ρομαντική βραδιά.Όταν αρκούνται στην παρουσίαση και μόνο των πιάτων αυτών,είμαι μαζί τους.Εκεί που χαλιέμαι είναι όταν πάνε να εξηγήσουν γιατί επιλέγουν τα πιάτα αυτά για το ζευγάρι.Για να μας πείσουν για τον ερωτισμό του πιάτου τους,επικαλούνται την χημική ανάλυση του τροφίμου και υποστηρίζουν ότι το τάδε και το δείνα συστατικό του έχουν αφροδιασιακές ιδιότητες.Ώπα, ρε παιδιά, αλλά αν είχα ζήτημα με το πως να διεγερθώ μέσω ουσιών, εεε μάλλον θα άκουγα κάποιον με γνώσεις φαρμακολογίας.Άν ο ερωτισμός των πιάτων σας τεκμηριώνεται με όρους ουσιών ,τότε αποδεδειγμένα αποτελεσματικές ουσίες κυκλοφορούν στο εμπόριο ή την μαύρη αγορά.Γιατί "καίτε" την τέχνη σας με ματζουνολογίες ; Και το ακόμα χειρότερο γιατί αναπαραγέτε κι εσείς τα καταναγκαστικά κλισμέ του τύπου : ο ερωτισμός μιας βραδιάς θα κριθεί στις σωματικές επιδόσεις,γι αυτό,εκ των προτέρων, "ντοπαρισθείτε".
Για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα,δεν υπάρχουν ούτε τροφές ούτε καρποί με ειδικές σούπερ-αφροδιασιακές ιδιότητες.Η μοναδική,η απόλυτη,η υπέρτατη αφροδιασιακή ουσία είναι η/ο σύντροφος σας και τα όσα νιώθετε γι αυτόν είτε εκ των προτέρων είτε κατα την διάρκεια της συνάντησης σας.Άν αυτη η "ουσία" λείπει,τότε ότι και να φάτε ,ότι και να πιείτε θα αποδειχθεί πολύ κατώτερο (ερωτικά) των αναμενόμενων προσδοκιών σας.
Η γεύση και η όσφρηση ονομάζονται και χημικές αισθήσεις. Είναι ,δηλαδή,αισθήσεις που κινητοποιούνται απ την σύσταση (τη χημεία) αυτού που τις διεγείρει.Εγώ τις χαρακτηρίζω και σαν "μαγικές" αισθήσεις μιας και αυτό που τις κινητοποιεί είναι πιο "αόρατο" και εισβάλλει πιο "ανεξέλγκτα" μέσα μας.Κάποιον που βλέπουμε μπορούμε να τον αποφύγουμε κλείνοντας τα μάτια μας/γυρνώντας το κεφάλι μας.Κλείνοντας τα αυτιά μας ή απομακρυνόμενοι,μπορούμε να αποφύγουμε συγκεκριμένες πηγές ήχου.Μπορούμε να αποσυρθούμε απ το άγγιγμα κάποιου.Η μυρωδιά και η γεύση,δεν είναι το ίδιο προφανείς.Μπορεί να είμαστε τυφλοί ή κουφοί,μπορεί να μην βρισκόμαστε σε άμεση επαφή με τον άλλον κι εκείνος να μας συλλάβει απ τα ρουθούνια μας.Το ίδιο μπορούμε να πάθουμε δοκιμάζοντας γεύσεις του.Ήμουν παιδί όταν στην τηλεόραση έπαιζε την διαφήμιση του γυναικείου αποσμητικού Impulse.Μια κοπέλα περνούσε δίπλα απο έναν νεαρό που οπτικά ήταν αλλού προσηλωμένος.Μετά το πέρασμα της ,λοιπόν, ο νεαρός πάθαινε κάτι σαν αμόκ,έτρεχε να βρεί ένα ανθοπωλείο,άρπαζε ένα μπουκέτο λουλούδια και το πρόσφερε στην κοπέλα που φορούσε το αποσμητικό Impulse.Και φυσικά ακούγονταν η αμίμητη ατάκα "Άν κάποιος σας χαρίσει,ξαφνικά,λουλούδια είναι γιατί τον άγγιξε το άρωμα του Impulse".
Η μαγειρική ,κατα κύριο λόγο,διαπραγματεύεται ερεθίσματα που απευθύνονται προς τις "μαγικές αισθήσεις" μας.Όταν όμως μιλάμε για ερωτική κουζίνα ή ερωτικές συνταγές αυτό που θα έπρεπε να εννοούμε είναι φαγητά και ποτά που υποστηρίζουν/ γαρνίρουν την αφροδιασιακή αύρα ή δύναμη της/του συντρόφου μας.Το συγκεκριμένο πιάτο,το συγκεκριμένο ποτό δεν θα καπελώσει την βραδιά ή την/τον σύντροφο μας,γιατί τότε έχουμε να κάνουμε με σαβούρωμα και μπεκρούλιασμα.Η γεύση,η οσμή και η υφή αυτών που θα βάλουμε στο στόμα μας είναι σαν τα "φωνητικά" σε star τραγουδιστή ,που δεν είναι άλλος απο την/τον σύντροφο μας.Τα εδέσματα και τα ποτά είναι απλώς τα ακομπανιαμέντα,οι συγχορδίες.Η βασική μελωδία είναι η/ο σύντροφος μας και οι δονήσεις που γεννά (εκείνη/εκείνος) μέσα μας.Αυτό λοιπόν που κάνει η ερωτική κουζίνα είναι να προσφέρει επιπλέον αισθησιακές πινελιές στην έλξη που ασκεί,επάνω μας, το ταίρι μας.Το πόσο ερωτικό είναι ένα πιάτο ή ένα ποτό,δεν θα κριθεί απ την τύπου Viagra δράση του,αλλά απ το πόσο καλά ενορχηστρώνει την μελωδία της/του συντρόφου μας μέσα απ τις ίδιες τις αισθήσεις μας.
Παρακάτω θα παρουσιάσω κάποια φαγητά και κάποια ποτά χωρίς καμμιά διάθεση να τα υποδείξω ή να τα επιβάλλω σαν ερωτικά για όλους.Είναι καθαρά προσωπικές μου επιλογές και αυτό που με ενδιαφέρει να φανεί είναι ένας τρόπος αναγνώρισης/ανάγνωσης του ερωτισμού επάνω τους.Με άλλα λόγια,δεν προτείνω συνταγές αλλά τρόπο επιλογής εδεσμάτων και ποτών, στα πλαίσια της ερωτικής μας έκφρασης.Ο καθένας μας,οφείλει να δοκιμάζει και να πειραματίζεται με γεύσεις και οσμές ώστε να καταλήξει στα αρωματογευστικά χρώματα που τον εκφράζουν καλύτερα. Βουτώντας τα εκφραστικά του πινέλα ,στα χρώματα αυτά,θα μπορεί να υπογράφει τον έρωτα του στο άτομο που επιθυμεί.
Άς ξεκινήσουμε απο μερικά πιάτα ,λοιπόν :
1)Μακαρόνια Timbal (Pasta Timbale):
Είναι μια συνταγή που θέλει λίγο υπομονή στην εκτέλεση της,αλλά μπορεί να διεκπεραιωθεί κι απο έναν άντρα που θέλει να περιποιηθεί μια κοπέλα ιδιαίτερη για εκείνον (γι αυτό άλλοστε μπαίνει στην διαδικασία της συνταγής).Το βασικό χαρακτηριστικό της είναι ότι με χοντρά μακαρόνια (μακαρόνια παστίτσιου),φτιάχνεις έναν θόλο ο οποίος μπορεί να φιλοξενήσει γέμιση/γεμίσεις της αρεσκείας σου.
Τις λεπτομέρειες της συνταγής (και μάλιστα με διάφορες εκδοχές της),μπορείτε να βρείτε στο ίντερνετ.Εγώ θα πώ πολύ λίγα πράγματα εδώ για την εκτέλεση,θα περιγράψω την δική μου εκδοχή της και φυσικά το τι είναι αυτό που με εξιτάρει σε αυτήν.Σε αλατισμένο νερό που έχει μια κουταλιά σούπας λάδι και που ήδη κοχλάζει,βράστε μακαρόνια παστίτσιου για 10 λεπτά (προτιμώ πολύ λιγότερο χρόνο).Απλώστε σε μια επιφάνεια αποροφητικό χαρτί κουζίνας και βάλτε τα μακαρόνια το ένα δίπλα στο άλλο ,για να στεγνώσουν (είπαμε θέλει λίγο υπομονή).Στην κλασική εκδοχή της συνταγής,βουτυρώνουμε ένα σφαιρικό μεταλλικό μπώλ με τα δάκτυλα μας και το πασπαλίζουμε με μαϊντανό.Ξεκινώντας απ τον πάτο του,τοποθετούμε τα μακαρόνια σε σπείρες, ώστε να καλυφθεί πλήρως (απο μέσα) όλο το μπώλ, με μια στρώση μακαρονιών.Μόλις τελειώστε με αυτό σκεπάστε το μπώλ με ένα αλουμινόχαρτο και βάλτε το στο ψυγείο.Τώρα μπορείτε να φτιάξετε τις διαφόρες γεμίσεις.Φροντίστε να μην είναι πολύ νερουλές και κάθε γέμιση που θα ετοιμάζετε,την τοποθετείται μέσα στο μακαρόνινο μπώλ,το ξαναβάζετε στο ψυγείο, φτιάχνετε το άλλο επίπεδο γέμισης,το τοποθετείτε στο μπώλ,το ξαναβάζετε στο ψυγείο κ.ο.κ.Μόλις τελειώστε με όλες τις γεμίσεις,καλύπτετε το μπώλ με ένα αλουμινόχαρτο που στο κέντρο του έχει μια μεγάλη τρύπα (για να βγαίνει ο ατμός κατα το ψήσιμο του).Σε ένα ταψάκι που έχει ήδη λίγο βραστό νερό (1-2εκατοστά ύψος),τοποθετείτε το μπώλ και όλο αυτό το σύστημα το βάζετε στο φούρνο ,σε 180 βαθμούς για περίπου μιαμιση ώρα (να αρχίσει να στερεοποιείται).Βγάζουμε το μπώλ απ το ταψάκι κι αφού το αφήσουμε για κανένα 15λεπτο εκτός φούρνου το αναποδογυρίζουμε σε μια πιατέλα.
Για να είμαι ειλικρινής,η εικόνα του θόλου των μακαρονιών (σαν τρούλος) δεν μου καθόταν καλά στο μάτι.Δοκίμασα λοιπόν να τοποθετήσω τα μακαρόνια σε φόρμες για γλυκά που είχαν άλλα σχήματα πχ καρδιάς.Μεταξύ των χοντρών μακαρονιών, τοποθετούσα και λεπτά μακαρόνια μαύρα (μακαρονιά με ειδική κατεργασία με ζουμί σουπιάς).Έτσι μου προέκυψε μια ραβδωτή καρδιά,που είχε μια πιο ρετρό αισθητική.Με λωρίδες λεπτής φλούδας ντομάτας (τις οποίες επίσης τυλίγουμε σπειροειδώς) μπορούμε να φτιάξουμε σχηματισμούς που μοιάζουν με τριαντάφυλλα και να γαρνίρουμε την μακαρονένια καρδιά μας.Σε ότι αφορά τα διάφορα επίπεδα γέμισης, μπορείτε και μόνοι σας να τα επιλέξτε,φροντίστε να έχουν όμως έντονα χρώματα.Μίγματα σάλτσας (ακόμα και έτοιμης όπως η Ketsup) πχ θα σας δώσουν πορφυρό χρώμα ενώ μίγματα με γιαούρτι που έχετε ανακατέψει με παντζάρια,θα σας δώσει έντονες ρόζ αποχρώσεις. Μια καρδιά, μόνο χρώματα απ τα πιο ερωτικά τριαντάφυλλα,μπορεί να περιέχει.
Πέρα απ την μορφή και τη γεύση,ο ερωτισμός του πιάτου επεκτείνεται και στην αίσθηση που αφήνει στο στόμα μας.Το μακαρόνινο τοίχωμα,είναι ελαφρά στερεό,σαν μια κρούστα μεμβράνης.Αντίθετα οι γεμίσεις είναι πιο ρευστές και απαλές εώς και χυμώδεις.Η αίσθηση αυτή θα μπορούσε να συγκριθεί με φιλί στην επιδερμίδα της/του συντρόφου μας που στη συνέχεια γεμίζει το στόμα μας με τα υγρά τεκμήρια ηδονής της/του.
2)Ελαφρά ψημένο κρέας (saignant) :
Είναι πιάτο που θα έχει ή πολύ φανατικούς φίλους (λιγότεροι) ή "ορκισμένους" εχθρούς.Στην πραγματικότητα είναι μάλλον παρεξηγημένο.Το στοιχειώνει ο μύθος του κρέατος με αίμα ,εξ ου και saignant (saigner σημαίνει αιμορραγώ στα γαλλικά).Το κόκκινο όμως που βλέπουμε δεν είναι αίμα αλλά μια πρωτεϊνη,η μυοσφαιρίνη,η οποία δεσμεύει το οξυγόνο που προμηθεύονται οι μύες.Δεν είμαστε ,λοιπόν,βρυκόλακες όσοι προτιμούμε το saignant μαγείρεμα.
Το saignant κρέας,μόλις έχει αρχίσει να πιάνει μια ανοιχτή καφέ κρούστα απ έξω ενώ απο μέσα είναι αφράτο,προοδευτικά όλο και πιο ερυθρό και φυσικά χυμώδες.Ο συνδυασμός αυτης της απόχρωσης επιδερμίδος (carnagione,όπως την λένε οι ιταλοί) και του πιο βαθυέρυθρου περιεχομένου,θυμίζουν μεσογειακή ή λατίνα καλλονή (με την χαρακτηριστική ηλιοψημένη επιδερμίδα) που σου χαμογελάει και έτσι μέσα στο κάφε του δέρματος της ξεπροβάλλει το ροζέ των χειλιών της και του στοματικού της βλεννογόνου.Ανάλογη χρωματικά εικόνα (για τους λίγο πιο τολμηρούς) θα έδινε η ίδια καλλονή,ανοίγοντας τα πόδια της.(Προσωπικά,επιλέγω να βλέπω το χαμόγελο της σε κάθε φέτα που κόβω).
Όπως είπα υπάρχουν και άνθρωποι που δεν αντέχουν την εικόνα του saignant ,ωστόσο δεν θέλουν το κρέας τους να είναι αφυδατωμένο.Η μαρινάδα είναι ένας τρόπος για να σώσεις υγρά στο κρέας σου.Ωστόσο,προτιμώ να κάνω κάτι άλλο που όχι μόνο σώζει υγρά αλλά και εμπλουτίζει με υγρά το κρέας.Φτιάχνω λοιπόν υγρά μίγματα κυρίως με πιο γλυκά κρασιά,στημένο πορτοκάλι και κανέλα και πριν βάλλω το κρέας στη φωτιά,το εμβολιάζω με τα υγρά αυτά (του κάνω ενέσεις δηλαδή).Πόσες ενέσεις ; Όσες αντέξει το κρέας και η υπομονή μου.Με αυτόν τον τρόπο και ψήνεται καλύτερα απο μέσα (βράζουν τα υγρά που του έκανα ένεση) αλλά και αποκτά γευστική ποικιλία.Την τακτική αυτή ακολουθώ και στα πουλερικά.
3) Sushi :
Αποτελεί επίσης ένα παρεξηγημένο έδεσμα,όχι βέβαια στον βαθμό του saignant κρέατος αλλά και πάλι ,αν δεν είσαι σίγουρος για τις προτιμήσεις του ατόμου που θέλεις να περιποιηθείς...δεν το ρισκάρεις.Κι όμως το Sushi είναι ίσως απ τις λίγες κατηγορίες τροφών που συνδυάζει πολλά χρώματα και μορφές,πολλές γεύσεις αλλά και ποικιλία στην αίσθηση που σου αφήνει στο στόμα.Ξεκινώντας απ την τελευταία,αυτή κυμαίνεται απο μια ελαφρά σαρκώδη αίσθηση (φύλλα φυκών), εώς μια πιο λεία αίσθηση (ρύζι/φιλεταρισμένο ψάρι) και φυσικά την πιο υγρή φάση (όταν εμποτίζεται το σούσι με soya sauce).Ειδικά,η σάλτσα απο σόγια,αυτή η θεσπέσια γλυκόξινη αμβροσία,προσεγγίζει (αρωματογευστικά),περισσότερο απο κάθε άλλη ίσως μαγειρική ουσία, το φυσικό αιθέριο έλαιο του θηλυκού.Το μόνο μειονέκτημα είναι ότι sushi δεν μπορείς να το φτιάξεις ο ίδιος,αν δεν ξέρεις καλά την τέχνη αυτή και άρα περιορίζεσαι στις αφιερώσεις που θα μπορούσες να κάνεις. Υπάρχουν πάντως μαγαζιά,που μπορείς να παραγγείλεις φρέσκο σούσι και να το μεταφέρεις στον τόπο του γεύματος λίγο πριν την κατανάλωση του.
4Γλυκά :
Για άλλη μια φορά θέλω να θυμίσω ότι οι γεύσεις και τα αρώματα πρέπει να έχουν μια διακριτική παρουσία και σε καμμιά περίπτωση να μην καπελώσουν την/τον σύντροφο μας ή την βραδιά ολόκληρη.Ο πρωταγωνιστής της ερωτικής γιορτής είναι η/ο σύντροφος μας και τα όσα αισθανόμαστε γι αυτόν.Το γλυκό (η ζάχαρη) όπως και το αλκόολ,στο οποίο θα αναφερθώ αμέσως μετά,μπορούν να μας ξελογιάσουν και τελικά να χάσουμε τον ερωτικό προσανατολισμό της βραδιάς.
Μια τρυφερή προσωπική στιγμή δεν είναι γεννέθλια ή γάμος όπου εκεί η εντυπωσιακή τούρτα είναι απαραίτητη.Πιο ήπια γλυκά όπως πουτίγκες (η φρουϊ ζελέ ανακατεμένο με λίγο γάλα που πάλι δίνει εικόνα πουτίγκας),κρεμ καραμελέ ή πανακότα με ένα διακριτικό γαρνίρισμα (πχ μια λωρίδα υγρής σοκολάτας), μάλλον είναι πιο ταιριαστά στην περίσταση.Ακόμα όμως και απλές μπάρες πικρής κουβερτούρας που μπορούν να βουτιούνται σε κάποιο απ τα ηδύποτα που θα αναφέρω παρακάτω,θα μπορούσαν να είναι υπεραρκετές.Θυμίζω ότι τα περισσότερα απ τα γλυκά αυτά κυκλοφορούν και σε light μορφές,που γευστικά δεν υστερούν σε τίποτα απ τα μη light ,ωστόσο θερμιδικά διασφαλίζουν άνεση στην κατανάλωση τους.Είναι πολύ εύκολα και γρήγορα στην παρασκεύη τους ακόμα και για έναν άντρα.
Κάθε κομμάτι απ τα γλυκά αυτά,κάθε κουταλιά τους, έχει λεία παρυφή,δημιουργεί μια απαλή αίσθηση στο στόμα και καθώς λιώνουν (πριν προλάβει να τα καταπιεί κανείς) εξαπλώνονται σε κάθε γωνιά του στοματικού βλεννογόνου. Ακριβώς όπως το φιλί,που όσο αυξάνεται το πάθος και λιώνουν οι αντιστάσεις του σώματος που το δέχεται,τόσο πιο "απλωτό" γίνεται και η αίσθηση του διασπείρεται σε έκταση και βάθος, καταλαμβάνοντας ολόκληρο το είναι μας.
Με τα ποτά είμαι λίγο περισσότερο εξοικειωμένος. Ακριβώς λόγο αυτής μου της σχέσης,αυτό που κατάλαβα (εμπειρικά) είναι ότι άν θέλεις πράγματι μια βραδιά να κρατήσει τον ερωτισμό της ,πρέπει να είσαι αυστηρός στην ποσότητα αλκόολ που θα καταναλώσεις.Στο βίντεο "επικίνδυνοι μύθοι γύρω απ το σέξ" αναφέρομαι στις αρνητικές επιδράσεις που έχει η ανεξέλεγκτη κατανάλωση αλκόολ στη σεξουαλική επίδοση. Δεν θα μιλήσω εδώ με τις ποσότητες που ανέφερα σε εκείνο το βίντεο γιατί ο έρωτας είναι ακόμα πιο λεπτή λειτουργία και συνεπώς απαιτεί ακόμα πιο αυστηρά όρια.Όπως έγραψα και παραπάνω,να φαντάζεστε τον έρωτα σαν το ανάλαφρο αγγελάκι με το οποίο συνήθως παριστάνεται απ τους καλλιτέχνες.Άν το αγγελάκι αυτό φάει λίγο παραπάνω ή πιεί λίγο παραπάνω τότε η θα προσγειώνεται ανώμαλα ή δεν θα πετάξει ποτέ.Στον έρωτα,δεν χρειάζεσαι όχι την αλκοολική μέθη,αλλά ούτε καν την αλκοολική ζαλάδα ,ακριβώς γιατί επιθυμείς να ζήσεις με όλο σου το είναι κάθε απειροελάχιστη στιγμή που περνάς με την/τον σύντροφο σου ,ακόμα και όταν αυτή/αυτός αποκοιμηθεί.Αυτή η εμπειρία συντροφικότητας είναι απο μόνη της μια μέθη,ένα "φτιάξιμο" που δεν θα ήθελες να νοθεύσει με κάποια ουσία και έτσι να θυσιάσεις ότι ομορφότερο μπορεί να σου συμβεί.
Πρίν προχωρήσω στην παρουσίαση κάποιων ποτών, νομίζω ότι είναι αναγκαίο να αναφερθώ σε μονάδες μέτρησεις των ποσοτήτων τους ,ώστε να μην φαίνονται οι συνταγές σαν κινέζικα.Η πιο δημοφιλής μονάδα μέτρησης όγκου ποτών (υγρών) είναι το ml (millilitre) ή χιλιοστόλιτρο ελληνιστί μιας και αποτελεί το ένα χιλιοστό του λίτρου (1/1000 λίτρου).Ίδια ακριβώς ποσότητα είναι και το cc ή cm3, το κυβικό εκατοστόμετρο δηλαδή.Άρα σε συνταγές που βλέπετε ml ή cc ,να ξέρετε ότι πρόκειται ακριβώς για το ίδιο πράγμα.Μια άλλη μονάδα μέτρησης,που συχνά συναντούμε σε κοκτέηλ είναι το cl ή εκατοστόλιτρο δηλαδή ένα εκακτοστό του λίτρου (1/100 λίτρου).1 cl=10 ml (ή cc).Για να έχετε μια εικόνα των παραπάνω μεγεθών ,φαντασθείτε ότι το κουταλάκι γλυκού αντιστοιχεί περίπου σε ποσότητα 5ml(cc) άρα μισό cl.Θα σας συνιστούσα να πάρετε απ το φαρμακείο μια σύριγγα 20 ml και αφού την ξεπλύνετε με αυτήν να κάνετε τις μετρήσεις σας.Τέλος μια ακόμα μονάδα που μπορεί να βρείτε σε συνταγές κοκτέηλ είναι η oz ή η ουγγιά ,στα ελληνικά.1 oz αντιστοιχεί σε περίπου 28 γραμμάρια στερεού υλικού ή 30 ml κάποιου υγρού υλικού (πχ ποτό).Συνοπτικά λοιπόν :
1oz=30mlή28γρμ
1cl=10ml 1cc=1ml
1)Κρασί :
Για μένα πλέον,αποτελεί την πρώτη επιλογή αυτού που πίνω σε ανάλογες περιστάσεις.Πρωτού,μιλήσω,για το είδος να θυμίσω τους περιορισμούς ποσότητας.Το όριο στο αλκοοτέστ είναι περίπου μισό ποτήρι κρασιού άρα περίπου 135ml (υπολογίζετε το ένα ποτήρι κρασιού γύρω στα 270 ml).Η σεξουαλική επίδοση επίσης δεν αλλοιώνεται σε αυτήν την ποσότητα.Άν όμως επιθυμείτε πιο μεστή ερωτική απόλαυση,τότε θα πρέπει να πέσετε αρκετά πιο κάτω σε ποσότητα.Να αντιμετωπίζετε ,δηλαδή, το κρασί σαν στοματικό διάλυμα που δεν ξεπλένει τα δόντια σας αλλά τις αισθήσεις σας.Μικρές και παρατεταμένες (στο στόμα) γουλιές.
Οι ποικιλίες που προτιμώ είναι τα ερυθρά Merlot και Cabernet Sauvignon.Μην τρομάζετε με τα ονόματα,αντιστοιχούν σε ποικιλίες σταφυλιού που πρωτοκαλλιεργήθηκαν στο Bordeaux της Γαλλίας.Τέτοιες ποικιλίες υπάρχουν ,πλέον, σχεδόν σε κάθε γωνιά της γής,ενώ έλληνες οινοπαραγωγοί μπορούν να παρουσιάσουν αξιοπρεπέστατα Merlot και Cabernet Sauvignon, σε τιμές για όλα τα βαλάντια.Το χαρακτηριστικό τους (γι αυτό και τα επιλέγω) είναι η πλούσια γεύση τους με πολλές φρουτώδεις συγχορδίες.Γενικά το Cabernet Sauvignon είναι πιο στιβαρό γευστικά και πιο διάσημο.To Merlot είναι λίγο πιο "αδικημένο",βρίσκεται μάλλον στην σκιά του Cabernet Sauvignon,αν και προσωπικά το προτιμώ περισσότερο.Και τα δύο επιδέχονται παλαίωση.
Επιτρέψτε μου να προσθέσω μια λεπτομέρεια,που έχει όμως μεγάλη ηδονική σημασία.Όπως είπα,τα κρασιά αυτά χαρακτηρίζονται απο πλούτο αρωμάτων και γεύσεων.Για να αναδειχθεί αυτός ο πλούτος όμως θα πρέπει να εκτεθεί το κρασί στο οξυγόνο του αέρα.Το ιδανικότερο ποτήρι κρασιού για να τα απολαύσεις ,είναι το κολωνάτο που καταλήγει σε δοχείο τύπου μπώλ,ώστε γεμίζοντας το μέχρι τη μέση (μεγαλύτερη διάμετρος ποτηριού) να εξασφαλίζεται και η μεγαλύτερη δυνατή επιφάνεια κρασιού που εκτίθεται στον αέρα.
Παίρνω εδώ την ευκαιρία να σχολιάσω και κάτι ακόμα. Αναφέρομαι σε διάφορες μορφές ποτηριών γιατί με αυτά αναδεικνύονται καλύτερα τα διάφορα ποτά/κοκτέηλ και φυσικά δεν τα βγάζω απ το μυαλό μου.Και πάλι όμως ας μην μας πιάνει πανικός στο άκουσμα τους.Σε πολυκαταστήματα μπορεί κανείς να βρεί πάνφθηνα ποτήρια για κάθε ποτό.Φυσικά,μπορεί να μην είναι απο κρύσταλλο αλλά ποιός νοιάζεται γι αυτό.Άν μάλιστα,σε ενδιαφέρει τόσο πολύ το άτομο που μοιράζεσαι το ποτό αυτό,μπορείς με πινελάκι και μαύρο σμάλτο να χαράξεις το μονόγραμμα του στο ποτήρι ή κάποιο άλλο ερωτικό μήνυμα με ειδική αφιέρωση σε εκείνην/εκείνον.Ζούμε σε πολύ δύσκολες εποχές,ωστόσο αν διαθέτεις χρήματα για ένα ραντεβού με μια κοπέλα,αυτά που περιγράφω επίσης μπορούν να καλυφθούν απ το ποσό αυτό ή και με λιγότερα χρήματα.Ακούγεται πολυτελής όλος αυτός ο διάκοσμος αλλά η πολυτέλεια του έχει να κάνει με το άτομο για το οποίο τα ετοιμάζουμε αυτά (που σίγουρα είναι ανεκτίμητης αξίας για εμάς) και τα συναισθήματα που επενδύουμε επάνω του (που είναι συλλεκτικά και μονάκριβα).Χρηματικά, όλο αυτό,μπορεί να μην διαφέρει απο μια οποιαδήποτε έξοδο μας.Για εκείνους όμως που ούτε χρήματα για μια έξοδο δεν διαθέτουν,ας είναι τουλάχιστον απλόχεροι σε συναισθήματα και ακόμα περισσότερο κύριοι....κι ο έρωτας πάλι μπορεί να λάμπει στη ζωή τους.Ο πλούτος στην καρδιά και η αίσθηση που σου δημιουργεί,δεν αγοράζονται ούτε με τα λεφτά όλου του κόσμου κι όμως μπορούν να υπάρχουν δωρεάν μέσα μας.
Τα περισσότερα φαγητά που ανέφερα μπορούν να συνοδευτούν απ τα κρασιά αυτά.Πέρα όμως απ την ευελιξία στους τροφικούς συνδυασμούς,πέρα απ τον αρωματογευστικό πλούτο τους,την διακριτική συντροφιά τους ,υπάρχει και ένα ακόμα πιο υποκειμενικό στοιχείο που με κάνει να τα επιλέγω. Όταν αφήσεις την γουλιά τους,κυριολεκτικά, να εξατμισθεί στο στόμα σου τότε η αρωματογευστική αίσθηση που σου απομένει , οι βαθύτερες νότες του, νομίζω ότι προσεγγίζουν,πάρα πολύ, αυτό που σου απομένει (σαν γεύση) απο μια γυναίκα,μετά το τέλος είτε μιας βραδιάς είτε μιας σχέσης.
2)Ηδύποτα και Cocktails :
α) Τεντούρα : Ξεκινώ απο ένα ελληνικό ηδύποτο της πατρινής γής,που κατα την γνώμη μου θα μπορούσε και να χαρακτηρισθεί ως το Jagermeister της Ανατολής.Βρίσκεται εύκολα σε σούπερ-μάρκετ και σε λογικές τιμές.Σαν γευστική και οσφρητική εμπειρία,απλώς δεν περιγράφεται.Είναι σαν κάποιος δαίμονας να έκλεψε τα πιο μεθυστικά εσάνς της φύσης και να τα έκρυψε σε ένα μπουκάλι.Η αναπνοή,αρωματίζεται πλουσιοπάροχα και αυτό μπορεί να δώσει και μια ιδιαίτερη υπογραφή στα φιλιά τεντούρας.Δεν ξεχνούμε ότι μιλούμε για λικέρ,άρα πολύ εύκολα μπορεί να παρεκτραπούμε σε ποσότητες.Η αίσθηση μου είναι ότι ακόμα και τα 50 ml μπορεί να κάνουν "ζημιά".Μπορεί να σερβιρισθεί ή σε σφηνοπότηρο ή τέλος πάντων σε σωληνωτό ποτήρι με στενό αυλό...για να φαίνεται περισσότερο. Προσωπικά,την απολαμβάνω σε σφηνοπότηρο,που μέσα του έχει ήδη ένα μεγάλο παγάκι.Ο λόγος,είναι αφένός για να πιώ λιγότερη και αφ'ετέρου γιατί αυτό που με φτιάχνει είναι οι αναθυμίασεις της.Είναι πραγματικά ιδιαίτερη η αίσθηση του να ακουμπάνε το χείλη σου στον πάγο και να μπαίνουν ώσεις των αρωμάτων της τεντούρας απ τη μύτη και το στόμα σου.Ακριβώς όπως όταν τη φιλάς,όπου τα χείλη σου έρχονται σε επαφή με τα δικά της δροσερά και υγρά χείλη ,ενώ με τη μύτη και το στόμα σου υποδέχεσαι την μεθυστική ανάσα της.
β)Kir Royale : Στην κλασσική εκδοχή της συνταγής,σε ένα ποτήρι σαμπάνιας τύπου flute (το κολωνάτο μακρόστενο δηλαδή),ρίχνουμε 1 oz Creme de Cassis (λικέρ απο φραγκοστάφυλα) και το υπόλοιπο το γεμίζουμε με σαμπάνια (ή αφρώδη οίνο σαν πιο οικονομική επιλογή).Στο γαρνίσμα του, μπορούμε να ρίξουμε ένα κόκκινο maraschino στο ποτήρι και ακόμα καλύτερα πηγαίνει ένα βατόμουρο.
Επιτρέψτε μου να ανοίξω εδώ μια παρένθεση.Το να γνωρίζεις κάποια ποτά δεν είναι ούτε εξυπνάδα,ούτε μέσο επίδειξης/εντυπωσιασμού σε μια κοπέλα.Για τον εαυτό μου,το ότι έμαθα κάποια ποτά,το αποδίδω σε καθαρή βλακεία αφού ο λόγος που έμαθα τα περισσότερα απο αυτά δεν ήταν το να βγώ με κάποια κοπέλα αλλά το ότι ήθελα να πιώ .Όταν όμως συνοδεύεις μια γυναίκα,το εγώ σου πρέπει να σβήσει εντελώς,για να υπάρχει περισσότερος χώρος μέσα σου ώστε να γεμίσεις απ την παρουσία της.Δεν αρκεί να ξέρεις να πείς ένα όνομα ή μια συνταγή στο μπάρ για να την κεράσεις στην κοπέλα που σε ενδιαφέρει.Και να μην ξέρεις τίποτα,πες ότι σου κατέβη στο κεφάλι,άσε τον barman να ψάχνεται με το όνομα που είπες και φτιάξε μια δική σου συνταγή.Το θέμα είναι αυτό που προσφέρεις να έχει,πάσα θυσία,και μια ειδική αφιέρωση προς το άτομο στο οποίο το προσφέρεις.Στον έρωτα δεν μεθάς απ το ποτό αλλά μεθάς απ την παρουσία του ατόμου που συνοδεύεις, σε τέτοιο βαθμό που οτιδήποτε βλέπεις απο εκεί και πέρα ,να έχει κάτι απ την μορφή της.Στο Kir Royal λοιπόν, ακολουθώ ακριβώς αντίθετη τεχνική.Αντί να ρίξω πρώτα το λικέρ μέσα στο ποτήρι και μετά τη σαμπάνια,ρίχνω πρώτα τη σαμπάνια και μετά το λικέρ.Ο λόγος που το κάνω αυτό είναι γιατί το λικέρ έχει ένα σκούρο βυσσινί χρώμα και καθώς ανακατεύεται στην σαμπάνια παράγονται όλο και πιο ερυθρές αποχρώσεις.Τα χείλη μιας γυναίκας,ακόμα και βαμμένα,συνήθως είναι σε κάποια απόχρωση του ερυθρού που μπορείς να πετύχεις με κατάλληλη μίξη των συστατικών του Kir Royal.Βάζοντας,το ποτήρι με τη σαμπάνια,δίπλα στα χείλη της και προσθέτοντας αργά αργά Creme de Cassis μέσα,μπορείς να πλησιάσεις το χρώμα τους.Είναι λοιπόν σαν να εγκλωβίζεις τα χείλη της μέσα στο Κir Royal που ετοιμάζεις και νομίζω ότι το να την πίνεις ,έστω και έτσι, στο ποτήρι σου ...είναι μια μορφή απόλαυσης,αν αυτή η γυναίκα σημαίνει κάτι για σένα.
γ)Don Giovanni :
3cl Mozart chocolate liquer
1cl Amaretto 1oz σαντιγύ
Η πρότυπη συνταγή θέλει σε ένα ποτήρι σαμπάνιας,όχι μακρόστενο όπως στο Kir αλλά αυτό της κολωνάτης κούπας (Champagne Saucer),να ρίχνεις το Mozart liquer,το Amaretto και στο κέντρο της ελεύθερης επιφάνειας τη σαντιγύ που μπορείς να την πασπαλίσεις και με τρήματα σοκολάτας.Προσωπικά, ιδανικότερο ποτήρι θεωρώ το σφηνοπότηρο ,που έδιναν δώρο σε κάθε συσκεύασια λικέρ Mozart,αφένός για να μην παρεκτραπείς σε ποσότητα και αφ ετέρου γιατί κρατά καλύτερα και για περισσότερη ώρα το επιφανειακό στρώμα σαντιγύς (Το ποτηράκι αυτό είναι στενότερο απ το σαμπανιοπότηρο,άρα δημιουργείται παχύτερο στρώμα σαντιγύς που δύσκολα βυθίζεται).
Εκτός απ το να το προσφέρεις σαν έτοιμο κοκτέηλ σε μια κοπέλα,πρόσθεσα και άλλους δυο τρόπους όταν η σχέση είναι λίγο πιο προχωρημένη ή προχωρά πιο άνετα.Στον έναν απο αυτούς δίνουμε στην κοπέλα μια γουλιά Mozart liquer να κρατήσει στο στόμα της (είναι πιο ευχάριστο το λικέρ σαν γεύση γι αυτό και το προσφέρουμε στην κοπέλα) κι εμείς βάζουμε μια γουλιά Amaretto,στο στόμα μας.Στη συνέχεια, με ένα παθιασμένο φιλί,κολλάμε τα στόματα μας και με τις γλώσσες μας αναδεύουμε το υγρό περιεχόμενο ώστε μέσα σε αυτό το "ενιαίο στόμα" να φτιάξουμε το κοκτέηλ.Παραλείπουμε βέβαια τη σαντιγύ,μιας και μάλλον λέρωμα θα πρόσθετε.
Ένας άλλος τρόπος για να απολαύσεις το κοκτέηλ αυτό,είναι να το ετοιμάσεις με πολύ λιγότερο Amaretto και περισσότερο Mozart liquer και σαντιγύ,ώστε να είναι ημίρευστο.Στην συνέχεια ρίχνουμε σταγόνες απο αυτό στο σώμα της συντρόφου μας και το πίνουμε απο εκεί.Ακριβώς γι αυτό ,σε αυτήν την εκδοχή,χρειάζεται λιγότερο ως και καθόλου Amaretto,γιατί το Amaretto έχει πιο καυστική σύσταση και θα μπορούσε να ερεθίσει την επιδερμίδα ή τους βλεννογόνους της συντρόφου μας.Nα διευκρινιστεί ότι δεν υπάρχει καμμιά γεύση νοστιμότερη απ την γεύση του δέρματος και των βλεννογόνων του ατόμου που επιθυμούμε πολύ.Ο λόγος λοιπόν που καλύπτουμε με κοκτέηλ μέρος της δερματικής της επιφάνειας δεν είναι για να αποφύγουμε την γεύση της επιδερμίδος της αλλά για να της προσφέρουμε μεγαλύτερη ποικιλία διεγέρσεων (εκεί που θα ένιωθε μόνο τα χείλη και την γλώσσα μας,τώρα πρόστιθεται και το ελαφρώς χαμηλότερης θερμοκρασίας, ημίρευστο κοκτέηλ).
δ)Αντρικός εσωτερικός διάλογος :
Τελειώνω με αυτήν την κατηγορία,παρότι η λίστα με τα κοκτέηλ είναι ανεξάντλητη.Σε αυτήν την ομάδα ,λοιπόν , εντάσσω δυο κοκτέηλ :
i) Freddy Kruger : 2cl Jagermeister + 2cl Sambuca + 2cl Vodka. Σε ένα ποτήρι για ουϊσκι,που έχουμε γεμίσει με πάγο,ρίχνουμε τα υλικά αυτά και τα ανακατεύουμε όσο πιο ήπια γίνεται.
ii) Godfather : 35ml ουϊσκι + 25ml Amaretto και ίδιο τρόπο σερβιρίσματος,όπως και το προηγούμενο.
Τα κοκτέηλ αυτά δεν πίνονται απαραίτητα και μόνο απο άντρες , ωστόσο πιστεύω ότι το μυστικό τους μήνυμα απευθύνεται μόνο σε άντρες.Είναι "δυνατά" ποτήρια και η γεύση/αίσθηση που σου αφήνουν μόνο με ένα επίθετο μπορεί να χαρακτηρισθεί,επιβλητική. Απο την πρώτη γουλιά αισθάνεσαι ένα κάψιμο που ταχύτατα περνάει απ τον οισοφάγο σου και γρήγορα σε καταλαμβάνει ολόκληρο.Αυτό είναι και το μυστικό τους μήνυμα,βιώνεις δηλαδή μια γυναικεία παρουσία,ως την επιβλητικότερη ,ως την πιο απόλυτη,την πιο χωροκατακτητική ερωτική ύπαρξη του κόσμου.Όταν στιγματίζεις έτσι δυο ποτά,πρέπει να έχεις την ωριμότητα να αποδεχτείς ότι γι αυτά τα ποτά θα υπάρξει μια τελευταία φορά.Και τελευταία φορά,δεν είναι απαραίτητα η πιο πρόσφατη που τα έβαλες στο στόμα σου,αλλά εκείνη (με εκείνη) ,μετά την οποία,κρίνεις ότι δεν έπρεπε να τα είχες ξαναπιεί.Αυτή η τελευταία φορά είναι θαρρείς και η μοναδική περιστάση για την οποία κατασκεύαστηκαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου