Μήπως να αρχίζαμε να ψάχνουμε αληθινούς θησαυρούς ;

Σήμερα ανακοινώθηκε μια μεγάλη απώλεια στον χώρο της μουσικής και του τραγουδιού.Η Whitney Houston με το αμίμητο φωνητικό της χάρισμα,έφυγε απ τον κόσμο μας σε μια ηλικία που θα μπορούσε να μας δωρίσει πολλά ακόμα αριστουργήματα με το ταλέντο της.Καλό της ταξίδι λοιπόν.Το έργο που άφησε θα συνεχίζει να στολίζει μοναδικά και ιδιαίτερα στιγμές στις οποίες ο συναισθηματισμός μας θα πρωταγωνιστεί.

Όλοι ξέρουμε ότι αυτή η μεγάλη ντίβα του τραγουδιού είχε μπλεχτεί στα ανθρωποκτόνα γρανάζια των εξαρτησιογόνων ουσιών.Με αφορμή λοιπόν αυτό το τραγικό γεγονός θα ήθελα να υπενθυμίσω κάτι που έχω γράψει πιο λεπτομερειακά σε προηγούμενα κείμενα μου.Έρευνες δείχνουν ότι το δίκτυο νευρώνων (reward system) του εγκεφάλου που εκμεταλλεύονται αυτές οι τοξικές ουσίες,το ίδιο αξιοποιεί και ο έρωτας.Η μεγάλη διαφορά τους βέβαια είναι ότι η χρήση εθιστικών ουσιών οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση του οργανισμού και στον θάνατο ενώ ο έρωτας αξιοποιώντας το συναισθηματικό μας υλικό μπορεί να το μετατρέψει σε συναισθηματικό πλούτο και έτσι να μας οδηγήσει στην "ανάσταση".Υπάρχουν βέβαια φορές που γίνεται επώδυνος και μας απογοητεύει ωστόσο ακόμα και τότε μπορεί να μας εμπλουτίσει σε βάθος χρόνου κι ίσως και πιο γενναιόδωρα.Στις περιπτώσεις εκείνες που δεν μπορούμε μόνοι μας να βρούμε τον δρόμο προς αυτόν τον πλούτο ,υπάρχουν οι ειδικοί για να μας βοηθήσουν προς την κατέυθυνση αυτού του δρόμου.

Το τραγούδι που επέλεξα είναι ένα απ τα αγαπημένα μου αυτής της μεγάλης φωνής.Ονομάζεται Didn't we almost have it all.Σε μια εποχή όπου ο υλικός πλούτος εξαντλείται και μαζί με αυτόν και η ψευδαίσθηση που μας είχε καλλιεργηθεί ότι αυτός μπορεί να εγγυηθεί τα πάντα,αξίζει να αναρρωτηθούμε μήπως τελικά διαθέτουμε τα πάντα ήδη σε μια άλλη περιοχή της ύπαρξης και της έκφρασης μας ,την οποία παραμελήσαμε ,υποβαθμίσαμε ή και παρακάμψαμε.Την ανθρωπιά μας. Η υγιής έκφραση του έρωτα είναι μια απ τις ναυαρχίδες του πιο ανθρώπινου εαυτού μας.Μήπως λοιπόν αυτό το πάν που μας στερούν κάλπικοι θησαυροί αξίζει να τον αναζητήσουμε στον ανεκτίμητο θησαυρό της καρδιάς μας ;