Ξεκινώντας με την αφιέρωση που κάνω στο βίντεο,θέλω να προσθέσω ότι συμφωνώ με όλους όσους υποστηρίζουν ότι η 15η Αυγούστου είναι μια μεγάλη γιορτή.Το τιμώμενο σύμβολο-πρόσωπο , ξεπερνάει τα όρια κάποιας ή κάποιων θρησκευτικών ομάδων και θα πρέπει η ημέρα αυτή να θεωρείται και μια ακόμα γιορτή γυναίκας.
Τον 15αύγουστο γιορτάζουμε τη μνήμη εκείνης της γυναίκας και μάνας που έκανε το σώμα της γέφυρα ώστε να το διαβεί ο ίδιος ο Θεός και να έρθει κοντά μας.Ένα ανάλογο χάρισμα γεφύρωσης του πιο ανθρώπινου και σαρκικού κόσμου με καταστάσεις που ξεπερνούν την ύλη,το έχουν όλες οι γυναίκες. Μια γυναίκα μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε τον έρωτα στις πιο λεπτές,πιο "υπερφυσικές" του διαστάσεις.Μια γυναίκα μπορεί να μας εμπνεύσει μια πιο ποιητική ματιά γύρω απ'τη ζωή.Μπορεί ,βέβαια, το χάρισμα αυτό να μην αξιοποιείται απ όλες τις γυναίκες και σε καμμιά περίπτωση δεν υπονοώ ότι πρέπει να αξιοποιείται.Ωστόσο,είναι πολύ όμορφο να το συναντά κανείς και προσωπικά το θεωρώ σαν απάνθισμα ερωτισμού και θηλυκότητας για μια γυναίκα.
Το πόσο πολύ γυναίκα ευωδιάζει ο 15αύγουστος φαίνεται ακόμα και στο όνομα που γιορτάζει,Μαρία. Οι ρίζες του ονόματος αυτού έχουν να κάνουν με θηλυκά χαρακτηριστικά. Κατα την εβραϊκή εκδοχή Μαριάμ (Marjam) είχε την έννοια της "πικρίας" και της "ανυπότακτης".Στην αιγυπτιακή εκδοχή (mry,mr) είχε τις έννοιες της "πολυαγαπημένης" ή της ίδιας της "αγάπης" καθώς και της "δυνατής" και "γόνιμης".Στα λατινικά το όνομα αυτό συνδέεται με τη θάλασσα (mare).Πικρία,ένα τόσο προσφιλές συναίσθημα στη γυναίκα,ανυποτακτικότητα- επαναστατικό πνεύμα,μια τάση που πηγάζει απ την γυναίκα αλλά και υποκινεί και παρασύρει και όλους όσους προσδένονται σε αυτήν.Φυσικά τα "πολυαγαπημένη" και "αγάπη" βρίσκουν την καλύτερη ενσάρκωση τους στο θηλυκό, η "δύναμη" είναι ο κρυφός (λιγότερο ορατός) άσσος της γυναίκας και βέβαια η "γονιμότητα" όχι η βιολογική μόνο αλλά και η γονιμότητα σκέψης-ιδεών,τέχνης.Η θάλασσα,αυτός ο συνδυασμός ομορφιάς και μεταβλητότητας,είναι επίσης γένους θηλυκού.Τελικά,όλα αυτά δεν είναι η γυναίκα ; Ισως αυτό εξηγεί γιατί το όνομα αυτό είναι απ τα πιο αγαπημένα των αντρών και των στιχουργών.
Ο οργασμός έχει επίσης τον χαρακτήρα αυτής της μετάβασης,αυτής της γεφυροποίησης του σώματος με μια πιο ψυχική εκστατική εμπειρία.Μπορεί όλα να ξεκινούν απο σωματικές αισθήσεις (τουλάχιστον πιο συνηθισμένα στον άντρα),όμως κατα την διάρκεια των δευτερολέπτων που διαρκεί ο οργασμός η εμπειρία που βιώνουμε σπάει το φράγμα της σάρκας.Αυτό το εξαιρετικά ηδονικό και "υπεραισθητικό" βίωμα, η σημερινή νευροεπιστήμη μπορεί να το προσεγγίσει πολύ καλά αν και υπάρχουν ακόμα πτυχές του που η έρευνα χρειάζεται να ξεδιαλύνει.
Έχω ξαναγράψει , στο blog , ότι το θέμα οργασμός είναι δύσκολο,σύνθετο ακριβώς γιατί ακόμα παραμένει μη επαρκώς προσδιορισμένο.Παρόλα αυτά πιστεύω ότι μέσα του υπάρχουν κρυμμένα "μυστικά"/γνώσεις που μπορούν να αξιοποιηθούν απ τις βιολογικές επιστήμες και την ιατρική.Αυτή βέβαια είναι η πεποίθηση μου και γενικότερα για τον έρωτα-σέξ ως αντικείμενο μελέτης.Οι φυσιολογικοί μηχανισμοί που εμπλέκονται είναι τόσο σύνθετοι και με τόσο μεγάλο βάθος που η ακόμα πιο λεπτομερής μελέτη τους θα μπορούσε να πυροδοτήσει εξελίξεις στη νευροεπιστήμη (νευροδιαβιβαστές, ψυχοφαρμακολογία) αλλά και στην ψυχιατρική (κατάθλιψη, ατομική ψυχοπαθολογία, θεραπεία ζεύγους).
Ο γυναικείος οργασμός παραμένει ένα θαυμαστό μυστήριο που διαχρονικά δέχτηκε μεγάλη κακοποίηση.Φαίνεται ότι η ιδέα της γυναίκας που μπορούσε να βιώνει οργασμό,δεν πολυάρεσε στους άντρες.Πιθανόν γιατί πάνω σε αυτήν την ιδέα πρόβαλαν τον τρόπο που διαχειρίζονταν εκείνοι τον οργασμό τους. Ο φόβος μήπως η οργασμική γυναίκα οδηγηθεί σε συνεχή αναζήτηση όχι απλώς του οργασμού αλλά ενός καλύτερου οργασμού,έκανε τον άντρα να υποβαθμίσει ή και να κακοχαρακτηρίσει (εκπόρνευση,νυμφομανία) τον γυναικείο οργασμό.
Αξίζει κανείς να δεί την ταινία Υστερία (Hysteria,2011) η οποία στηρίζεται στη βιογραφία του εφευρέτη του πρώτου δονητή Dr. Joseph Mortimer Granville.Μέχρι τότε (τέλη 19ου αιώνα) η ερωτικά ανικανοποίητη γυναίκα,η γυναίκα που το ερωτικό της δυναμικό εξαντλούνταν στους οργασμούς που πρόσφερε στον σύζυγο της,θεωρούνταν μάλλον μια φυσιολογική κατάσταση.Αντίθετα, η διεκδίκηση του δικού της μερίσματος στην ερωτική ικανοποίηση της έβαζε την διάγνωση της υστερικής και ο γυναικείος οργασμός χαρακτηρίζονταν σαν παροξυσμικές κρίσεις-σπασμοί.
Λίγα χρόνια αργότερα ακόμα και ο πατέρας της ριζοσπαστικής για την εποχή ψυχανάλυσης, ο Sigmund Freud, αστόχησε στην προσέγγιση που έκανε πάνω στον γυναικείο οργασμό.Τον διέκρινε σε κλειτοριδικό και κολπικό χαρακτηρίζοντας τον κλειτοριδικό οργασμό σαν ανώριμο. Και βέβαια η "κακομεταχείριση" της έννοιας του γυναικείου οργασμού δεν σταμάτησε ούτε στις μέρες μας.Το ότι προσπαθούμε να τον προσεγγίσουμε πατώντας κατα κύριο λόγο στο μοντέλο του αντρικού οργασμού, η εμμονή στην αναζήτηση συγκεκριμένων σημείων/ζωνών που μπορούν να γεννήσουν οργασμό στη γυναίκα (γίνονται ακόμα και πλαστικές στην περιοχή του φημολογούμενου G για να το διογκώσουν) , ακόμα και μέρος της φαρμακεύτικης προσέγγισης της οργασμικής διαταραχής, είναι μερικές ενδείξεις του πόσο λίγο κατανοητός είναι ο γυναικείος οργασμός.
Στο βίντεο που ανεβάζω,ατενίζω απο απόσταση και με "κυάλια" τον οργασμό προσπαθώντας να τον προσεγγίσω μέσα απο μια ,όσο το δυνατόν,ευρύτερη οπτική γωνία.Σε 14 λεπτά μπορείς να πάρεις μόνο μια οσμή απ τα όσα έχουν υποστηριχθεί και γραφτεί γι αυτό το θέμα.Εστιάζομαι περισσότερο στο γυναικείο οργασμό όχι επιχειρώντας να τον προσδιορίσω (αυτό είναι δουλειά πολλής έρευνας που απαιτείται ακόμα να γίνει ) αλλά να δείξω πόσο σύνθετη και φαντασμαγορική λειτουργία είναι και τελικά πόση λεπτότητα και σεβασμό απαιτεί η προσέγγιση του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου