Μαθήματα αυγουστιάτικης πανσελήνου

  
Εδώ και λίγα χρόνια άρχισα να στέκομαι με δέος απέναντι στο φεγγάρι και ειδικά απέναντι στην αυγουστιάτικη πανσέληνο. Κατα μια έννοια είμαι κι εγώ ένας απ τους κοσμοναύτες που απ το '60 αλωνίζουν το διάστημα.Μόνο που το δικό μου σκάφος δεν φτιάχτηκε σε κάποια βαριά βιομηχανία διαστημοπλοίων ωστόσο είναι πολυ πιο ακριβό και πολύτιμο (για μένα) απ'οτιδήποτε και σίγουρα απ όλα τα διαστημικά λεοφωρεία.Την αποστολή μου μπορεί να μην τη σχεδίασαν ειδικοί επιστημόνες της ΝΑΣΑ,ωστόσο το σύμπαν έβαλε το χεράκι του κατα μια έννοια.Με αφορμή την πανσέληνο που πλησιάζει θέλω να γράψω για την δική μου εμπειρία προσελήνωσης,γιατί πιστεύω ότι πέρα απο ρομαντικό , το αυγουστιάτικο φεγγάρι είναι ένας πολύ μεγάλος δάσκαλος.

Ο έρωτας και η ανθρώπινη σεξουαλικότητα είναι μια μεγάλη μου αγάπη,σαν αντικείμενο μελέτης.Μέσα σε αυτόν τον χώρο συμμετέχουν τόσες πολλές ανθρώπινες λειτουργίες που πραγματικά μαγεύεσαι απο αυτήν την πολυπλοκότητα.Είναι ένα πεδίο που η έννοια "οργανισμός" αποκτά άλλο νόημα καθώς δεν απαρτίζεται απο ένα σώμα αλλά απο ένα ζευγάρι σωμάτων. Και τότε η θαυμαστή πολυπλοκότητα πολλαπλασιάζεται. Δουλεύοντας εθελοντικά τόσο κοντά σε εφήβους όσο και σε άτομα με ειδικές ικανότητες,έμεινα έκπληκτος με τον σεξουαλικό αναφαλβητισμό όχι των παιδιών αλλά των ίδιων των δασκάλων τους.Ένα τόσο σημαντικό κεφάλαιο υγείας να στηρίζεται μόνο σε φήμες και διαδόσεις ; Αυτά τα ερεθίσματα με έκαναν να φτιάξω αυτό το ιστολόγιο που αργότερα επεκτάθηκε στα βίντεο.Παρότι, όταν λέμε ότι κάποιος καταθέτει την ψυχή του εννοούμε ότι δημιουργεί κάτι ή μιλάει γύρω απ τον εαυτό του,για μένα το να μοιράζομαι γνώσεις και μέσα απο εδώ,είναι κατάθεση ψυχής.

Ακριβώς λοιπόν επειδή πρόκειται για μια κατάθεση ψυχής, ήθελα να την μαρκάρω με ένα επίσης βίωμα ψυχής.Αυτό ήταν η αυγουστιάτικη προσελήνωση μου.Στα βίντεο μου ξεκινάω με ένα φεγγάρι,ενώ σαν μουσικό κομμάτι της "Φυλο-λογίας" καθώς και στο Fylologia intro έχω επιλέξει την ορχηστρική εκτέλεση του τραγουδιού Have you ever been in love που ερμηνεύει η Celine Dion.Η επιλογή αυτή δεν ήταν τυχαία.Το τραγούδι ξεκινάει με τους στίχους " Have you ever been in love, you could touch the moonlight..." που για μένα είναι ένας βιωματικός ορισμός αυτού που λέμε κεραυνοβόλος έρωτας ή έρωτας με την πρώτη ματιά αλλά και κάτι περισσότερο απο αυτά.




Η ζωή είναι γεμάτη απο πιέσεις,όχι τις ίδιες για όλους τους ανθρώπους,αλλά σίγουρα εξίσου έντονες κι ας μοιάζουν διαφορετικές.Απο τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,ζω κι εγώ μέσα στην πίεση φτάνοντας πολλές φορές στα όρια της εξάντλησης.Μια τέτοια περίοδος ήταν κι εκείνος ο Αύγουστος και δεν έχει νόημα να μπώ σε περισσότερες λεπτομέρειες.Οι συγκυρίες,τυχαία γεγονότα,το έφεραν να βρεθώ κάτω απο μια πανσέληνο χωρίς να βρίσκομαι σε αυτό που θα έλεγε κανείς ερωτική διάθεση.Φαινομενικά θα έπρεπε να ήμουν χαρούμενος αλλά μάλλον το προσπαθούσα παρα ήμουνα.Αυτό που ήμουν περισσότερο απ όλα αποδίδεται καλύτερα με το επίθετο "θολωμένος".

Καθισμένος οκλαδόν με μισοσκυμένο το κεφάλι, σε ένα έδαφος θαρρείς απο πούδρα,αισθάνομαι ένα χτύπημα απο αυτά που γίνονται "κατα λάθος" ,γιατί είσαι απλά αφηρημένος πάνω απο ένα ποτήρι και το χέρι σου είναι παρατημένο σε μια περιοχή που κινούνται άνθρωποι.Σηκώνω το κεφάλι μου για να προφέρω ένα νεύμα συγνώμης και ξαφνικά αλλάζουν τα πάντα γύρω μου. Ένα ζευγάρι μάτια,ένα χαμόγελο και μια φιγούρα ντυμένη σε πέπλο σεληνοφώτος,αυτό ήταν ότι κατάφερα να δώ.Και ήταν τόσο μαγευτικό και τόσο ισχυρό που με "διέλυσε",με έκανε σκόνη κι ο αέρας που έπνεε με πήγε στο φεγγάρι.Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα άγγιξα την πανσέληνο και με άγγιξε η πανσέληνος.Μπορεί να ακούγεται ποιητικό αλλά ήταν πέρα για πέρα πραγματικό,ήταν μια εντελώς άλλη αίσθηση.Κάτι ανάμεσα σε πολύ δυνατό σφηνάκι και μεταφυσική εμπειρία.Μερικά δευτερόλεπτα για τα οποία θα μπορούσα να μιλάω ώρες και πάλι να μην καταφέρνω να μεταφέρω όλα όσα ένιωσα.Ήταν τόσο πολλά σε τόσο λίγο χρόνο.

Δυστυχώς,δεν μπορώ να κάνω λέξεις περισσότερη απο αυτήν την εμπειρία και να τη μεταφέρω.Άν βοηθάει,όλη η εμπειρία αποτυπώνεται στις νότες του συγκεκριμένου κομματιού που ανέβασα και που επέλεξα σαν μουσικό θέμα της "Φυλο-λογίας".Ειδικά μεταξύ 1:55 και 2:07 του κομματιού θα έλεγα ότι μελοποιούνται τα δευτερόλεπτα της απροσδόκητης διακτίνησης μου στη σελήνη.Η τονική πτώση στο 2:03 στην εξέλιξη της μελωδίας είναι η καλύτερη απεικόνιση της "διάλυσης" μου ,αντικρίζοντας αυτά τα μάτια και αυτό το χαμόγελο.Κι απο εκεί και πέρα,το υπόλοιπο κομμάτι γίνεται ο αέρας που με πήγε στη σελήνη.Αυτή είναι η μαγεία γενικότερα της μουσικής.Μπορείς να αποθανατίζεις στιγμές ,ακριβώς όπως τις έζησες,με χρώματα ρυθμών και να τις ζείς ξανά και ξανά όποτε το θέλεις.Δεν ξέρω αν οι Bagge,Astrom,Wohlgren,Hall και Nichols είχαν ανάλογη έμπνευση όταν έγραφαν το τραγούδι, το σίγουρο είναι ότι για μένα δεν είναι απλά ένα κομμάτι μουσικής αλλά ένα κομμάτι μαγευτικά βιωμένης εμπειρίας.

Η κοπέλα στην οποία οφείλω αυτήν την εμπειρία, συνέπεσε να είναι και πανέμορφη,και πολύ ερωτική και ακόμα περισσότερο ένα τρομερά αγαπητό πλάσμα.Και λέω "συνέπεσε" γιατί όλα αυτά τα είδα αργότερα,είναι χαρακτηριστικά με τα οποία θα την περίγραφα σε άλλους ανθρώπους,αλλά δεν είναι η πρώτη εικόνα που έχω εγώ για εκείνη,δεν είναι η εξήγηση στο γιατί εκείνη.Η παντοτινή μορφή της για μένα είναι εκείνα τα δευτερόλεπτα ταξιδιού στη σελήνη κι όσες φορές κι αν την ξαναείδα απο τότε μόνο αυτό μπορούσα να δώ πάνω της.Ακριβώς αυτό το νόημα έχει η υπογραφή "Καμμιά Σαν εσένα" στην εικόνα.Υπάρχουν κι άλλες κοπέλες όμορφες,σέξι και αγαπητές εκείνο όμως που κάνει ξεχωριστό το συγκεκριμένο κορίτσι είναι αυτά τα δευτερόλεπτα.Θαρρείς ο τόνος της φωνής της,ο τρόπος που κινείται,η αύρα της έχουν κάτι απο αυγουστιάτικο φεγγάρι.Κι αυτοί που λένε ότι η σελήνη είναι ψυχρή και έχει πετρώδες έδαφος μάλλον σε άλλο ουράνιο σώμα προσεδαφίστηκαν.Η σελήνη που εγώ ακούμπησα είναι θερμή και βελούδινη.

Αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα είναι που έδωσαν ιδιαίτερο νόημα στα δικά μου φεγγάρια.Θα μπορούσα να αναφερθώ σε κάποια άλλη σχέση που κάτω απ το φεγγάρι έγιναν πολλά περισσότερα.Δεν έγινε το σημαντικότερο απ όλα,το ταξίδι στο φεγγάρι.Είναι εντελώς διαφορετικό να κάνεις κάτι σαν έθιμο,να ερωτοτροπείς κάτω απο μια πανσέληνο γιατί απλά έτσι συνηθίζεται και άλλο πράγμα να ζείς το ίδιο το μεγαλείο του φεγγαριού.Για την ιστορία,η επαφή με αυτήν την κοπέλα χάθηκε μάλλον οριστικά.Παρότι αυτό το σενάριο ήταν το πιο εφιαλτικό,καταλαβαίνω ότι ήταν το καλύτερο που μπορούσε να γίνει.Το ότι βλέπεις εσύ κάπως έναν άνθρωπο δεν σημαίνει ότι ταυτόχρονα κι εκείνος νιώθει κάτι ανάλογο για σένα.Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό μεταξύ των ανθρώπων.Και το ακόμα χειρότερο.... οι καταστάσεις που σε περιβάλλουν στην υπόλοιπη ζωή σου,μια ατελείωτη πάλη με τον εαυτό σου και με άλλους που μόνο σου ρουφά ενέργεια χωρίς να την αξιοποιεί,να έχεις τόσο πολλά να δώσεις και να μην μετρά τίποτα απο αυτά...γιατί έτσι είναι το σύστημα,η πλήρης εξάντληση.

Θα μπορούσε κάποιος να πεί ότι εξιδανίκευσα αυτήν την κοπέλα,την ταύτισα με τα λίγα δευτερόλεπτα αυτής της εμπειρίας και δεν υπολόγισα ότι μπορεί να έχει και χαρακτηριστικά που δεν θα μου άρεσαν.Την κοπέλα,αυτήν,την είδα ξανά κάποιες φορές ωστόσο αυτό που άφηνε σαν αίσθηση είναι η εικόνα της αυγουστιάτικης πανσελήνου που έχω γι αυτήν.Φυσικό είναι κάθε άνθρωπος να έχει χαρακτηριστικά που να μην αρέσουν στους άλλους.Η πλήρης ταυτίση δεν είναι νορμάλ αλλά ούτε και επιθυμητή.Δεν είναι όμως τα χαρακτηριστικά αυτά που χωρίζουν πάντα δυο ανθρώπους αλλά ο τρόπος που τα προσλαμβάνουμε. Άν τα δείς αποκομμένα απ τον άνθρωπο που σε ενδιαφέρει,σαν κάτι που υπάρχει για να σε ενοχλεί,τότε ναι η κατάσταση είναι αφόρητη. Βλέποντας όμως όλη την εικόνα,το πως συνδέεται με τον άνθρωπο αυτό το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό,τότε τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.

Κατα καιρούς έχουν δοθεί διάφοροι ορισμοί στην αγάπη και συνήθως είναι ορισμοί που περιγράφουν συμπεριφορές.Αγάπη είναι αυτό ή αγάπη είναι εκείνο.Η αγάπη δεν είναι όμως μόνο συμπεριφορά.Είναι μια πολυ ευρύτερη κατάσταση,είναι στάση ζωής.Αυτός που αγαπά έχει κατ'αρχάς την επιθυμία και τη διάθεση να καταλάβει τον άνθρωπο που αγαπά και απο εκεί και πέρα ρυθμίζει τη συμπεριφορά αγάπης ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο ωφέλιμος γι αυτόν τον άνθρωπο.Γνωριμίες γίνονται πολλές μεταξύ των ανθρώπων.Κάποιες "μοιάζουν" να τρέχουν πιο γρήγορα γιατί δεν σου βγάζουν αυτήν την ανάγκη,να αγαπήσεις ώριμα, μη εγωϊστικά.Σε αυτήν την κατηγορία δεν ανήκει η εμπειρία της αυγουστιάτικης πανσελήνου.Σε αυτήν δεν κυνηγάς μόνο το να είσαι με κάποιον άνθρωπο αλλά πολύ περισσότερο το να είσαι όσο πιο ωφέλιμος γίνεται γι αυτόν τον άνθρωπο.Ήθελα πολύ να γνωρίζει όχι απλώς την αγάπη μου αλλά την πόση πολλή αγάπη μου και όχι για μένα τον ίδιο (πραγματικά αυτό δεν έχει καμμιά σημασία).Να ξέρει πόσο πολύ μπορεί να αγαπηθεί και να μην αμφιβάλλει ποτέ γι αυτό.Αυτό ήταν για μένα το μεγάλο δώρο της αυγουστιάτικης πανσελήνου.Πέρα απ την εμπειρία των λίγων δευτερολέπτων όλη η απο εκεί και πέρα διαδικασία "μεταμόρφωσης", η προσέγγιση μιας άλλης μορφής αγάπης που σε κάνει λιγότερο θορυβώδη ή επιπόλαιο και περισσότερο άνθρωπο,αυτό κι αν ήταν δώρο.Να άλλη μια εξήγηση της υπογραφής "Καμμιά Σαν εσένα",εσύ ήσουν η αιτία για να νιώσω αυτήν την ποιότητα αγάπης και μόνο ευγνωμοσύνη μπορώ να αισθάνομαι για εκείνη τη γνωριμία,όσο κράτησε.

Το αυγουστιάτικο φεγγάρι διδάσκει πολλά.Διδάσκει πχ στις γυναίκες ότι όσο κι αν αγωνιούν για την εμφάνιση τους,για το τι θα φορέσουν,για τα περιττά κιλά κλπ μπορεί τελικά να εντυπωσιάσουν άλλους σε συνθήκες που να μην φαίνονται τίποτα απο αυτά για τα οποία αγωνιούν.Το ημίφως της νύχτας σε συνδυασμό με την εκτυφλωτική λάμψη των ματιών τους,της έκφρασης του προσώπου τους,της συνολικής τους παρουσίας,μπορεί να είναι αυτά που θα αιχμαλωτίσουν τον άλλον.Ανάλογο το δίδαγμα και προς τους άντρες.Στο κεφάλι μας,μπορεί να έχουμε κάποια πρότυπα που να πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να αντισταθούμε σε αυτά.Η ακαταμάχητη γοητεία βρίσκεται πολυ πέρα απ τα πρότυπα αυτά, πολυ πέρα απο σχήματα και σωματομορφές.Το βασικότερο δίδαγμα όμως αφορά και τα δυο φύλα.Πέρα απο οποιαδήποτε άλλη ηδονή,η σημαντικότερη είναι το να μπορείς να αγαπάς,ν'αγαπάς μόνο,τίποτα άλλο.